Met ‘Dystopia’ levert Isole hun zevende album af. En dat schept verwachtingen want de vier albums die we bij Lords Of Metal eerder besproken hebben, kregen stuk voor stuk een hoge waardering. Voor ik iets over meer over ‘Dystopia’ vertel, moet ik wel wat achtergrond informatie geven. Er lijkt immers een vrij lange tijd te zitten tussen ’The Calm Hunter’ uit 2014 en deze nieuwe schijf.

Na de release van het vorige album verliet drummer Jonas Lindström de band. Hij is overigens nog wel betrokken want hij verzorgde de mix van ‘Dystopia’. In Victor Parri (onder andere ook in Valkyrja) vonden de Zweden een geschikte vervanger. Wellicht heeft het feit dat de oprichters van de band, die in 1991 begon onder de naam Forlorn, het de afgelopen jaren ook druk hebben gehad met hun andere band Ereb Altor, waarmee ze sinds 2014 drie albums uitbrachten en een nieuw (inmiddels negende) ook op punt van verschijnen staat bij Hammerheart Records.

We kunnen ook duidelijk concluderen dat de oprichters, Crister Olsson en Daniel Bryntse, het creatieve brein achter beide bands zijn. Dat hoor je op ‘Dystopia’ ook weer heel erg duidelijk terug.
De heren hebben een duidelijke signatuur waardoor de epische doom metal heel herkenbaar klinkt. Binnen het genre lijkt weinig beweegruimte te zijn voor een originele insteek, dus gaat het om andere elementen die ervoor moeten zorgen dat een band opvalt. Bij Isole ligt dat voor een groot deel aan de geweldige gitaarpartijen die de songs echt dragen. Maar wat bij mij doorslaggevend is, zijn de vocalen. Bryntse heeft een prettig stemgeluid en als Olsson de tweede zang voor zijn rekening neemt, hoor je pas echt hoe mooi het klinkt en bij de muziek past. Hier en daar moet ik wel sterk aan Solitude Aeturnus denken. Dit komt omdat in sommige nummers de zanglijnen veel weg hebben van de manier waarop Robert Lowe zijn lijnen zingt bij die Amerikaanse band. Maar goed, er zijn mindere bands om mee vergeleken te worden. Overall overheerst toch de gedachte dat Isole gewoon een eigen, herkenbaar geluid heeft.

‘Dystopia’ bestaat gewoon uit zeven zeer sterke songs. Ik kan geen uitschieters benoemen. Het is gewoon een consistent geheel. Toch wil ik ‘Galenskapens Land’ apart benoemen. Dit nummer heeft een tekst in het Zweeds en dat lijkt vooralsnog een unicum te zijn voor Isole. Als ik hun discografie induik, kan ik alleen een nummer met een Zweedse titel ontdekken op hun ‘Promo 2004’. Maar of de tekst daarvan ook daadwerkelijk in het Zweeds is, kan ik niet achterhalen. Maakt verder ook niet uit, maar wat betreft ‘Galenskapens Land’ werkt het verder wel. Het is gewoon één van de pareltjes op een prima album dat liefhebbers van doom metal blind kunnen aanschaffen.