Ha die Olaf, van harte gefeliciteerd met het uitbrengen van jullie eerste nieuwe plaat in zeven jaar. Hoe staan de zaken op dit moment in het Vision Divine kamp?
Hoi, en bedankt voor de felicitaties. Op het moment gaat alles hier goed en we zijn van plan dat nog lang zo te houden!

Dat hoor ik graag. Laten we als eerst de klok een tijdje terugdraaien. In 2012 is jullie vorige album ‘Destination Set To Nowhere’ uitgekomen. Destijds vertelden jullie mijn college Sjak dat Vision Divine voorlopig de eerste prioriteit had. Toch volgden er jaren van relatieve stilte zonder nieuwe muziek, maar niet zonder veranderingen in de line-up van de band. Eerst ging drummer Matteo weg, en een paar jaar later ging Fabio er voor een tweede keer vandoor. Waarschijnlijk is dit niet wat je in 2012 in gedachten had. Wat is er allemaal gebeurd in die tijd?
Nou je hebt het al aardig samengevat. Ik kan mijzelf wel voor 100% toewijden aan deze band, maar het is wel een band en geen soloproject. Het gebeurt gewoon dat bandgenoten zich op iets anders gaan focussen en dan wordt het wel lastig om de zaak in de lucht te houden. Als zoiets gebeurt is het soms beter om even pas op de plaats te maken om de zaak op zijn beloop te laten, dan stug door te zetten en uiteindelijk met een product op de proppen te komen waar eigenlijk niemand tevreden over is. Dus ik besloot te wachten en te gaan zoeken naar vervangende muzikanten die wel tijd vrij konden maken. Vergeet ook niet dat ik niet zomaar iedereen van de hoek van de straat kan plukken, ik heb wel mensen nodig die van voldoende niveau zijn en het niveau van de band aankunnen en ook verhogen. Ik wilde gewoon geen stap terug gaan, dus geen matig materiaal uitbrengen of muzikanten strikken die het niveau niet hebben. Nu hebben we eindelijk een line-up waarin iedereen voor de volle honderd procent voor Vision Divine kan gaan.

Toen Ear Music met die vreemde best-of plaat kwam, afzichtelijke hoes en hele rare timing, was ik bang dat de laatste centen uit een stervende band geperst werden. Kan je je voorstellen dat mensen deze gedachten hadden?
Dat kan ik me wel voorstellen, maar achter de coulissen gebeurde juist het tegenovergestelde: we waren klaar om terug te komen met een album waar we allemaal erg enthousiast over zijn. Op dat moment hadden we een ander label nodig, liefst wat kleiner dan Ear Music maar wel een die goed in de markt zit en ook heel belangrijk, goed in de nieuwe markt van digitale muziek. Scarlet is hetzelfde label als waar we al eerder wat albums hadden uitgebracht, zoals de trilogie ’Stream Of Consciousness’, ‘The Perfect Machine’ en ‘The 25th Hour’, dus ze wisten al wel welke richting wij op wilden, wat voor geluid we wilden hebben enzovoorts. Het voelt nu een beetje als thuiskomen, maar ik moet ook de mensen van Ear Music bedanken voor dat ze ons deze stap lieten maken. Die best of plaat die je noemde was wel hun beslissing, een soort van laatste verzoek waar we eigenlijk geen nee op konden zeggen. Ik was er persoonlijk ook niet erg blij mee.

Jullie nieuwe line-up heeft wel flair hoor. Als eerste is er drummer Mike Terrana uit de V.S. Deze man brengt een behoorlijk indrukwekkend CV mee, hij heeft immers gespeeld met grote namen als Malmsteen en Axel Rudi Pell. Hoe komt een Italiaanse band eigenlijk bij deze man uit?
Mike woont eigenlijk al jaren in Italië, en hij woont slechts een paar kilometer van ons vandaan, dus we kwamen elkaar niet zelden tegen in een club ofzo. Toen we begonnen aan de “heropbouw” van de line-up om het maar zo te noemen kwamen we hem toevallig tegen op het vliegveld. Toen hij hoorde dat we naar een drummer zochten bood hij zichzelf aan om auditie te doen. Is het nodig om te zeggen dat de auditie niet nodig was? Hij was direct onderdeel van de band!

Ook is er natuurlijk jullie nieuwe zanger, Ivan Giannini uit Derdian. Deze connectie leek me al wat logischer dan die met Mike. Was Ivan de eerste naam die in je op kwam nadat Fabio vertrok? Had hij veel overtuiging nodig om met jullie in zee te gaan?
Toen Fabio de band verliet, namen we alle tijd om de juiste nieuwe stem te vinden. We hebben een enorme lading e-mails gekregen van zangers van over de hele wereld en ik wil een ieder van deze mensen bedanken omdat het voor mij onderstreepte hoeveel getalenteerde musici onze band wel niet kennen en ons leuk genoeg vinden om bij te zingen. We hebben naar al deze inzendingen geluisterd en we hebben met enkelen van hen contact opgenomen, Ivan zat bij deze lijst. Uiteindelijk hebben we de lijst teruggebracht tot drie namen en hebben hen gevraagd om een paar van onze nummers in te zingen. Ivan was de enige Italiaan bij deze drie, en uiteindelijk bleek hij de meest geschikte kandidaat te zijn, want hij is gewoon een ontzettend goede zanger en hij probeert niet een van onze eerdere vocalisten na te doen. Hij heeft zijn eigen stijl, zijn eigen geluid, maar tegelijkertijd kan hij al ons oude materiaal wel prima aan en over dat feit moet je niet te licht denken! We hoefden hem verder niet te overtuigen. Hij was ontzettend enthousiast en dat enthousiasme is ontzettend besmettelijk voor de rest van ons gebleken.

Nu hebben jullie je eerste nieuwe album in zeven jaar uitgebrachtn, ‘When All The Heroes Are Dead’, waarvoor de term “come-back album” meer dan gerechtvaardigd is! Wat zijn je eerste eigen gedachten over het uiteindelijke product?
We vinden het absoluut te gek, maar dat zal iedere band wel tegen je zeggen over hun nieuwste album. Het verschil is, zoals je wel begrijpt, het feit dat dit in vele opzichten inderdaad een come-back is. Als eerste hebben we een nieuwe line-up en we moesten laten zien dat we allesbehalve dood zijn, maar integendeel springlevends. Ten tweede hebben we al een tijdje geleden besloten dat dit album wat meer terug moest grijpen naar de eerdere platen betreft de muziekstijl. Over de jaren zijn we van meer standard power metal wat richting het meer progressieve geschoven. En dat is natuurlijk prima, want het waren gewoon goede albums en we moesten van onszelf wat afstand nemen van wat power metal volgens velen moest zijn. Niet omdat we die muziek niet tof vinden, maar omdat we voelden dat deze band meer te bieden had dan dat. Nu we die meer progressieve kan hebben verkend voelden we dat het tijd was om meer terug te keren naar onze meer directe en minder complexe stijl van de oude dagen, ik voelde dat het nodig was. Dat wil niet zeggen dat we vanaf nu altijd deze kant weer opgaan met de muziek, maar dit was wat goed voelde voort dit nieuwe album, voor ons, dus deden we het zo. ‘When All The Heroes Are Dead’ is een directer en meer melodisch album, maar tegelijkertijd heeft het nog wel veel van het geluid wat we in de latere jaren hebben verkend. Het is een soort van mix, een soort best-of van onze stijlen en sferen!

Dat was eigenlijk wat ik je hierna wilde vragen. Alle elementen uit jullie verleden op één nieuwe plaat. Het meest diverse en complete Vision Divine album tot nu toe?
Ja dat is een aardige samenvatting, dit album is echt een mix tussen wat we ooit geschreven en opgenomen hebben. Het moeilijkst hieraan was om al deze verschillende nummers hetzelfde geluid en eenzelfde productie mee te geven, maar ook dezelfde sfeer. We wilden niet dat het als een soort best-of zou klinken. Een nummer als ‘King Of The Sky’ zou prima op een album als onze eerste plaat passen, maar als je onze oude nummers hiermee vergelijkt dan hoor je wel duidelijk verschillen en merk je dat dit geen oud nummer van ons is. Deze mix van stijlen slaat wel aan, het is iets wat we in al onze jaren hebben gedaan, maar nu samengebracht op één album.

‘3 Men Walk On The Moon’ was eerder uitgebracht als single, en dat kwam jullie op wat kritiek betreft nauwkeurigheid te staan. Volgens een paar wat we in het Nederlands “mierenneukers” noemen zou de titel iets van “2 men walked on the moon and a third watched television from a spaceship” moeten zijn. Rolt misschien ook wat minder lekker van de tong af, heb je iets te melden over deze kritiek?
Hahaha oh man, wil je die beerput echt openen? Ja we weten wat er gebeurd is en we moeten er nog steeds om lachen. Wie zou nou denken dat we niet wisten dat alleen Armstrong en Aldrin op de maan hebben gelopen en Collins in een baan om de maan bleef? Is het redelijk om te denken dat echt helemaal niemand, uit de band, van het label of van de studio, ons dat even zou laten weten? Hahaha, kom op! Het is een lied, geen documentaire. Ik zal het proberen serieus te benaderen en het op deze manier zeggen: Dit is ons persoonlijke eerbetoon aan deze DRIE helden die alle drie hebben gedaan wat ze hebben gedaan, voor het eerst in de menselijke geschiedenis. Ja, ik heb geprobeerd om het “2 men walked on the moon, while a third one had to stop in orbit” te maken, maar daar kreeg ik de melodie niet passend op dus heb ik het maar ingekort.

Het titelnummer is overduidelijk een van de sterkste nummers op het album. Naast geweldige gitaar- en keyboardsolo’s heeft het ook erg interessante zanglijnen, die deden me aan Muse denken. Kan je ons iets meer vertellen over dit nummer, en over welke dode helden het precies gaat?
We vinden dat zelf ook een te gek nummer en we gaan het de komende shows zeker live spelen. In het nummer wordt er een bepaalde held specifiek bezongen, het is een scene van een strand waarop alle helden dood liggen. Ze liggen dood in het zand en in de branding en mensen beginnen hun lichamen op te ruimen. Ik stel me dit voor als een laatste moment waarin alle helden op den duur voor eens en altijd verdwenen zijn. Met helden bedoel ik hier natuurlijk geen krijgers en vechters, maar alle soorten helden. Helden in de muziek, in de kunsten en op welke manier je ook kan bedenken. Onze generatie ziet dat nu gebeuren. Ik denk dat al onze helden al of weg zijn, of al oud zijn en uit een andere tijd komen. Onze muzikale helden komen bijvoorbeeld vooral uit de jaren ’70 en ’80, misschien enkelen uit ’90. Tegenwoordig gaat alles zo snel door het digitale tijdperk, maar dingen gaan ook net zo snel als ze komen. Ik betwijfel of er voor de toekomstige generaties nog iets komt wat zo groots en episch is als de muzikale ontwikkeling van onze tijd.

Nu jullie je nieuwe album uit hebben gebracht en getekend staan op een label wat vele fantastische Italiaanse acts onder de vleugels heeft, voel je je nu alsof je meer vaste grond onder de voeten hebt dan in de afgelopen tien jaar?
Scarlet is een label waarvan we de mensen als vrienden zien. We hebben al vele goede dingen samen gedaan, sterke albums uitgebracht en het meest belangrijke, we voelen altijd dat ze ons compleet vertrouwen in de dingen die we doen en hoe we ze doen. Hoe ouder ik zelf word, hoe belangrijker het voor mij wordt om dat zo te voelen.

Op jullie officiële pagina’s zien we wat geplande shows staan in jullie thuisland en, meer opvallend, in Zuid-Amerika. Kunnen we ook wat live activiteit van Vision Divine verwachten in centraal Europa de komende maanden, misschien in het festivalseizoen komende zomer?
We werken daar zeker aan en hopelijk is er de kans om ook Nederland te bezoeken. We hebben daar al enkele keren gespeeld in een ver verleden, hert zou gaaf zijn om snel nog eens te komen!

Dat was alles wat ik had voor jullie. Dankjewel dat je wat tijd vrij wilde maken voor de fans uit Nederland. Is er nog iets wat je aan ze kwijt wilt?
Ik wil als eerst jou bedanken voor dit interessante interview, met enkele originele vragen die je voor me voorbereid hebt, dat helpt echt! Ik heb jullie mooie land al vaak mogen bezoeken en ik heb zelfs enkele maanden in een klein dorpje vlakbij Rotterdam verbleven, Spijkenisse ofzo? Dat was een mooie tijd. Hopelijk tot snel, misschien op een festival of een clubshow.