Het tourschema na de release van ‘Immortals’ was druk, zelfs in het najaar van 2019 konden we Firewind nog zien in het voorprogramma van Queensrÿche tijdens hun Europese tournee, maar wanneer heb je dan het nieuwe materiaal geschreven?
Daar is moeilijk een bepaald moment op te plakken. Het begon zowat op het einde van 2018, maar ook in het begin van dat jaar was ik al ideeën aan het verzamelen en opnamen. Ik heb altijd zoveel ideeën. Ik kan ook terugvallen op oudere riffs en daar iets uit ontwikkelen. Tegenwoordig is dat mijn manier van schrijven. Gewoonlijk stel ik dingen samen uit eerdere ideeën. Ik verzamel constant ideetjes op mijn harddisk en na een paar maanden ga ik dan eens terug luisteren of het een goed idee was om verder uit te werken. Dat is tegenwoordig mijn manier van werken. Het is gemakkelijker voor mij om op deze manier te werken omdat ik constant ideeën heb.

Dus er is geen bepaald moment waarop je zegt: nu zet ik mij aan het schrijfproces?
Dat deed ik vroeger wel, maar ik werd me er gaandeweg van bewust dat het geen goed idee is om nog zo te werken. Je kunt je creativiteit beter benutten wanneer je een riff of een idee dat in je opkomt, meteen opneemt. Tegenwoordig hebben we daar ook de middelen voor. De technologie maakt het mogelijk om iets onmiddellijk op te nemen op je iphone of je computer. Je stelt het daar veilig, doet iets anders en je kunt er later altijd op terugkomen. Na een tour of een show luister je er nog eens naar en kan je ermee aan de slag. Het is voor mij heel praktisch om op die manier te werken, het is een frisse benadering.

We hebben heel wat om over te praten, ook wat veranderingen in de bezetting betreft. Wanneer wist je dat de vorige zanger Henning Basse wegging en wanneer was het laatste concert met hem? Hoe is dat gelopen?
(zucht) Wel… alles gebeurde eigenlijk maar een paar maanden geleden, in december. We waren op tournee met Queensrÿche… vorig jaar deden we twee tournees met hen, eentje in de zomer en één op het einde van het jaar in november. De shows waren zeker fantastisch, maar de sfeer in de band was niet al te best. Tussen die tournees namen we al de drums op voor het nieuwe album. Ik had de muziek klaar en had alles vastgelegd. Toen rezen er enkele discussies over de zang en toen we op tournee vertrokken was die klik tussen ons er niet meer. Ik realiseerde me dat ik na de tour een gesprek met Henning diende te hebben. Het kwam er in feite op neer dat ik de beslissing genomen had om verder te gaan met iemand anders. Hij worstelde ook met gezondheidsproblemen. Niets ergs, maar hij was er allerminst zeker van dat hij zo intens kon blijven touren. Hij was gewoon heel onzeker over vele dingen en dat creëerde spanningen in de band. Voor mij was het ook heel frustrerend, maar op een bepaald moment besef je dat er verandering in de toestand moet komen. Dat gebeurde in december. We hadden een vrij strikte deadline in het vooruitzicht. We moesten alles in februari inleveren. Ik moest dus een zanger vinden en het album met hem maken in twee maanden. Dat was crazy.

Vertel eens hoe dat dan toch gelukt is, want Herbie Langhans had al enige bekendheid, maar je kende hem niet voorheen…
Inderdaad, eerder kende ik hem niet. Ik belde mijn productiemanager van AFM en legde de situatie uit. Ik vroeg hem of hij iemand kon suggereren die mij kon helpen met het nieuwe album en hij stelde meteen Herbie voor. Hij stuurde me enige links door om te luisteren en toen herinnerde ik me dat ik Sinbreed jaren geleden gehoord had en toen al onder de indruk was van de capaciteiten van de zanger. Dat was in 2010 en toen dacht ik al dat die gast goed in Firewind zou passen… Maar goed, fast forward naar nu… Ik vertelde AFM dat ik het een fantastische zanger vond, dus brachten zij me in contact met hem. We hadden goede gesprekken, begonnen ons meteen voor te bereiden, ik stuurde hem oudere songs om hem er vertrouwd mee te maken en te zien of hij dat aankon. Ik zond hem ook een nieuwe song met de vraag om de zanglijnen en tekst te schrijven. We wisselden ideeën uit. De conclusie was dat hij groots klonk in elke situatie. Hij paste er wonderwel bij op een natuurlijke manier en al spoedig was ik overtuigd dat dit de gast was die we nodig hadden in de band. Dus had ik een uitgebreid gesprek met hem en legde hem uit: ‘kijk, dit is waar we nu aan bezig zijn. We hebben een album, maar we missen de zanglijnen, de zang en goede teksten bij een zevental songs. We moeten dit klaar hebben in twee maanden en daarna vertrekken we op wereldtournee voor lange tijd. Als jij denkt dat je dit aankunt, dan ben je aangenomen’. En dat aanbod nam hij aan.

Gelukkig maar dat het zo vlot verliep en alles ten goede keerde…
Zeg dat wel. Eerlijk gezegd, als dat niet het geval geweest was, dan zou ik niet verder gewerkt hebben aan dat album en alles on hold gezet hebben. En mogelijk was dit ook het einde van de band geweest, want ik had echt wel genoeg van al die toestanden en problemen. Hij verscheen echt op een perfect moment om ons doorheen deze moeilijke periode te loodsen, om ons te helpen.

Dat kan ik me voorstellen, want ondertussen had je waarschijnlijk ook gemerkt dat het niet koek en ei was met Bob Katsionis, dat ie op het punt stond om zich terug te trekken en enkel studiowerk te doen…
Inderdaad. Toen ik van die tour terugkwam, was er niet alleen dat probleem met Henning, maar ook met Bob. Hij was duidelijk niet gelukkig op tournee. Ik had dus ook gesprekken en discussies met hem, maar hij is natuurlijk al heel lang een lid van de band en we zijn echt vrienden. Ik merkte dat hij zich niet gelukkig voelde en daar zat ik uiteraard ook mee. Een diepgaand gesprek was dus onvermijdelijk. Hij haatte luchthavens, vliegtuigen, hij haatte het om uren rond te hangen vooraleer je in een zaal kunt spelen, alles dus van op tournee gaan. Hij wou eigenlijk meer thuis zijn en rustig werken in zijn studio. Toen bedacht ik dat dit het perfecte moment zou zijn om toch maar drastische veranderingen aan te kondigen en de band een doorstart te geven.

En dat is waarschijnlijk ook één van de redenen waarom je het album simpelweg ‘Firewind’ genoemd hebt…
Correct. Dat is een statement. We starten opnieuw twintig jaar later. (lacht)

Tja, soms is het natuurlijk wel aangewezen om iets wat je al zolang doet van een andere kant te bekijken en soms word je daarbij verplicht door externe factoren… soms komt het uit het diepste van jezelf… het hoeft niet negatief te zijn…
Dat is wel zo. Het is altijd triest en moeilijk als je wegen scheiden met andere bandleden. Het is een moment van emoties, herinneringen, een moment van afscheid. Aan de andere kant besef je dat je verder moet naar het volgende hoofdstuk. Je moet blijven gaan… Wat mij betreft wou ik ook terug volledig in het reine komen met mezelf. Ik wist dat de gasten zich niet gelukkig voelden in deze situatie in Firewind en nu denk ik wel dat dit het beste was voor iedereen in de band. Ook zij moeten hun weg in het leven vinden, net als ik. Dat hoort nu eenmaal bij het leven. Keuzes maken, het is niet altijd gemakkelijk. Net zoals fans soms affectie krijgen voor bepaalde bandleden in Firewind – en dat begrijp ik best – maar wij zijn nu eenmaal ook mensen die veranderingen in het leven moeten doorstaan.

Gelukkig kan je ook keyboards spelen, maar ga je dat live dan ook doen soms?
Neen, we gaan verder als viertal. We hebben nog steeds Bob’s keyboards, maar dat komt van backing tracks.

Ah juist ja, vele bands doen dat.
Inderdaad. Dat is niet nieuw. Vele bands doen dat en tegenwoordig is er soms geen andere oplossing. Ik lig daar echt niet van wakker, het is okay. Verdergaan als viertal was bovendien een bewuste beslissing. Ik wou geen nieuw lid dat ik totaal niet ken in de band brengen, dus besloot ik te kiezen voor dit. Het is meer op safe spelen voor mezelf, zo hoef ik me ook weer geen zorgen te maken over de noden van een nieuw bandlid (grinnikt). Ik weet nu wie er in de band zit, ik weet wat we doen, en we kunnen blijven verdergaan. Meer is er voorlopig niet nodig.

Drie van de songs – ‘Orbitual Sunrise’, ‘Longing To Know You’ en ‘Space Cowboy’ – zijn, althans tekstueel, met elkaar verbonden. Kan je daar iets meer over vertellen?
Het is min of meer een kort sciencefictionverhaal. Ik stelde dit gegeven voor aan Herbie en hij heeft er dit kort verhaal over gemaakt. Het gaat over een astronaut die op ruimtereis gaat en daar alleen in de ruimte kijkt hij neer op aarde. Het gaat over de gevoelens die hij dan heeft over de aarde en de ruimte, over hoe hij zijn familie mist. Dat soort dingen…

Hier staat nochtans ook dat het over de overexploitatie van de planeet door de mensen gaat. Dat lijkt me profetisch wanneer we de coronacrisis als een soort wraak van de natuur op de mensen bekijken, om ons te limiteren…
Ik denk dat dit zo is. Zeker weten. Het is de natuur die ons nu duidelijk wil maken: stop dit nu, hou er mee op! De mens heeft nu eenmaal veel te veel kwaad veroorzaakt. We zouden de aarde nu een poosje moeten op adem laten komen.

Ik zie dat ook gebeuren. Nu het gewin en de industrialisatie verminderen, zie je overal een opflakkering van de natuur die het weer overneemt. Dat was zelfs zo in Pripjat na de kernramp in Tsjernobyl…
Inderdaad. We moeten daar tegen ingaan. We moeten de natuur en onze omgeving veel meer respecteren. Als ik daarbij stil sta: we moeten nu thuisblijven en alle plannen voor de toekomst zijn afgelast. Dus in zekere zin hadden wij een pandemie nodig om terug te relaxen en niet altijd dagen op voorhand te plannen. Dit is voor mij de eerste keer dat ik niet denk aan business, ik denk er niet aan waar ik binnen zes maanden ga zijn. Ik denk er niet meer aan om iets te regelen om er zoveel mogelijk profijt uit te slaan. In feite… al wat de mens geleerd heeft is hoe hij zoveel mogelijk moet consumeren en er dan uiteindelijk nog niet gelukkig mee te zijn. Nu worden we gedwongen om hier in afzondering te zitten en na te denken over wat echt belangrijk is voor ons. En dat is onze gezondheid en de mensen waar we van houden. Ik hoop dat dit een les gaat zijn voor de mensheid, hoewel ik niet zeker ben dat de mensen het zo gaan bekijken. Misschien gaan ze als dit voorbij is in sneltempo teruggaan naar hun oude manier van leven. Uiteindelijk hoop ik toch dat het een klein belletje doet rinkelen bij sommigen, een wake-up call.

Laat ons hopen dat er toch een klein percentage zal zijn dat vragen gaat stellen bij met wat ze bezig waren… dan brengt het al iets op… ze hebben er nu de tijd voor… Natuurlijk zou ik wensen dat je volop op tour zou kunnen gaan, maar nu dat niet zo is, ontdek je misschien andere dingen in het leven…
Ja, eerlijk gezegd denk ik momenteel helemaal niet meer aan op tournee gaan. De eerste twee dagen was ik wel een beetje in paniek, maar nu heb ik me daarbij neergelegd. Ik zal buiten komen en spelen wanneer de wereld terug een veilige plek is. Ik ben er zeker van dat dit ooit zal gebeuren. Ik hoop dat ik dan de gelegenheid krijg om dit te doen, want ik doe dit zo graag. Het is mijn leven, maar nu is het goed om daar niet aan te denken. Het is een goede tijd om me even op andere dingen te focussen, zoals mijn gezin. En thuis kan ik nog altijd creatief zijn met muziek. Ik kan meer tijd met mijn gezin doorbrengen. Er zijn dingen die we zolang als vanzelfsprekend beschouwd hebben die nu niet meer kunnen en daar moeten we bij stilstaan en uit leren. Mensen nemen altijd veel te veel dingen als zijnde vanzelfsprekend. We moeten nu blij zijn dat we gezond zijn, als je bedenkt dat er zoveel mensen in het ziekenhuis belanden en sterven. En daar denk ik nu ook wel over na. Het is nu niet zo dat mensen in de derde wereld sterven, maar mensen sterven echt vlakbij ons in ziekenhuizen in onze landen. Allemaal door een virus waar geen inenting tegen is. Het zet dingen in een ander perspectief.

‘Overdrive’ kondig je aan als een nieuwe benadering voor jou, eerder in de stijl van grandeur van Dio…
Ik had een idee om een epische classic rock track te schrijven in de trant van ‘Holy Diver’ van Dio of ‘Headless Cross’ van Black Sabbath. Ik vind dit fantastische nummers. Ik stuurde die song naar Herbie met de mededeling dat dit moest worden als een anthem waar mensen met mee konden zingen. Herbie stelde voor om teksten te schrijven over de fans en de muziek. Iets dat heavy metal eert, een ode aan de muziek waar we van houden. Voor iedereen die naar dit muziek luistert. Daar draait heel het nummer om. Ik weet het, dat is niet nieuw – al veel bands deden dit – maar ik denk dat het een goede song is, gemaakt om je goed te voelen.

En dat hebben de mensen nu wel nodig… Ik kreeg bijvoorbeeld ook een opgewekt gevoel bij ‘Break Away’…
Het nummer straalt een positief gevoel uit, maar de tekst gaat in feite over PTSD. Post traumatic stress disorder. Hetgeen gewoonlijk soldaten treft nadat ze uit een oorlogszone komen. Het is echter geen droevige song en heel wat mensen in de maatschappij hebben er nu eenmaal mee te maken. De song is erg jaren tachtig en uptempo.

Nu is er een video voor ‘Rising Fire’, maar komen er nog andere video’s of is die activiteit ook gestopt?
Neen, wij boften want wij hebben de video’s al in januari gemaakt. Er komt ook een video voor ‘Welcome To The Empire’, het openingsnummer. Editing is klaar, maar momenteel voegen we er nog wat visuele effecten aan toe. We werken met een firma in LA voor die video, ik vermoed dat het aan het einde van de maand wel klaar zal zijn.

Een Amerikaanse tour met Symphony X en Primal Fear stond gepland voor mei en juni, maar helaas ook afgelast door coronavirus.