Ardek: “Tijdens een expositie over Frankenstein sprak ik met een kunstenaar over de materie rondom Frankenstein, maar ook hoe we als cultuur omgaan met leven en dood en waar deze grenzen liggen. Zij was bijvoorbeeld zelf bezig met een project waarbij ze iets uit haar lichaam wilde halen en laten afsterven terwijl ze zelf voortleeft, als een project.”
In tijden waarin wetenschappers naarstig op zoek zijn naar de heilige graal, een vaccin in de strijd tegen het coronavirus, verdiepen de Limburgse horror black metallers van Carach Angren zich op hun aanstaande nieuwe, zesde studioalbum ‘Franckensteina Strataemontanus’ in het boek ‘Frankenstein, or The Modern Prometheus’ van de negentiende-eeuwse schrijfster Mary Shelley. Daarin gaat de hoofdpersonage Victor Frankenstein op zoek gaat naar een levenselixir om zodoende de natuur te kunnen manipuleren. Het boek en het verhaal zijn daarmee nog altijd even actueel, al hadden keyboardist / multi-instrumentalist Clemens ‘Ardek’ Wijers en zanger / gitarist Dennis ‘Seregor’ Droomers zich begin dit jaar de omstandigheden rondom de release van hun nieuwe plaat zeker anders voorgesteld. Maar het is zoals het is. Op 26 juni aanstaande zal het nieuwe meesterwerk van Carach Angren het levenslicht zien en ik spreek namens Arrow Lords of Metal met Clemens ‘Ardek’ Wijers over de nieuwste creatie van de band: ‘Franckensteina Strataemontanus’
Dennis van ‘t Hoofd Ι 05 mei 2020
Hallo Ardek, het zijn vast spannende tijden voor Carach Angren? Jullie zesde studio album ‘Franckensteina Strataemontanus’ staat inmiddels klaar voor zijn release op 29 mei aanstaande en jullie zijn volop bezig met de promotie van het nieuwe album. Begin februari kreeg de Europese pers al een eerste impressie aangeboden middels drie intieme luistersessies in Duitsland, Nederland en Frankrijk. Hoe voelde het om het nieuwe materiaal te presenteren en hoe waren de eerste reacties?
Dat was erg gaaf om te doen. Als artiest ben je maanden, jaren bezig aan nieuw werk en meestal komt dan ineens het moment dat het daadwerkelijk helemaal af is. In deze tijd betekent dat meestal dat je het album opstuurt naar het platenlabel en pas maanden daarna de release eenmaal plaatsvindt. In mijn ervaring ontstaat er dan altijd even een soort zwart gat, omdat je zelf heel enthousiast bent, maar het nog niet naar buiten kunt brengen. Daarom vonden we dit extra bijzonder om te kunnen doen. De reacties waren heel goed! Op dit album zijn we wat verder gaan experimenteren en dat stuitte op positieve en verrassende reacties. De eerste luistersessie was in kasteel Frankenstein bij Darmstadt in Duitsland. Die locatie paste perfect bij het nieuwe concept en bovendien was het geheel die dag in een dichte mist gehuld, geweldig! Dit gaf een bijzondere sfeer en het was daarom des te makkelijker om de muziek en het verhaal te presenteren aan de aanwezige journalisten. We hebben daar ook een fotoshoot gedaan met Stefan Heilemann. Ik vond het ook leuk om wat langer te kunnen praten met de journalisten. Er zaten erg goede vragen tussen en een aantal van hen hadden zich ook heel goed ingelezen in de materie rondom ons concept. Dat maakte het extra interessante dagen!
Wanneer zijn jullie precies begonnen met schrijven voor ‘Franckensteina Strataemontanus’ en waar haalde je de inspiratie vandaan voor het concept?
Ik ben ongeveer in december 2017 begonnen met de eerste muziek. Ik had toen een nachtmerrie waarin ik rond doolde door een oud groot huis met klassieke kenmerken. Er lekte water over de vloeren en om me heen hoorde ik dissonante lage piano klanken. Plotseling werd ik naar een schilderij getrokken waarop het kwade hoofd van een man was afgebeeld. Toen werd ik wakker.
Ik schreef de droom op en maakte een schets van het gezicht dat ik had gezien en liet het eigenlijk achter me. De tonen die ik hoorde heb ik ook opgenomen en ben op basis van die klanken gaan componeren. Na een poosje begon ik met Seregor wat te brainstormen en kwamen we op Frankenstein uit. Frankenstein was één van de eerste horror films die Seregor had gezien dus dat thema heeft hem altijd enorm aangesproken. Ik heb het ook altijd indrukwekkend gevonden maar voelde wel dat de thematiek enorm is kapot gebruikt in pop culture door de jaren heen. De beeltenis van het monster met bouten en schroeven kent iedereen wel. Het was mede daarom dat ik besloot wat research te gaan doen. Ik las het originele boek dat geschreven is door Mary Shelley en ik was compleet omver geblazen. De diepte, emotie en kwaliteit van het verhaal maakten een diepe indruk op mij. Wat me opviel is dat de natuur als een centraal thema terug kwam in het verhaal. Enerzijds was de natuur het enige dat Victor Frankenstein enigszins kon kalmeren, via lange wandelingen weg van zijn experimenten, anderzijds was het diezelfde natuur die hij zo ijverig en gepassioneerd probeerde te manipuleren. Het perspectief van het monster komt ook zeer uitvoerig aan bod in het boek en het wezen is alles behalve een dom onintelligent beest zoals vaak wordt gesuggereerd in films en afbeeldingen. In die periode componeerde en schreef ik verder. De track ‘Sewn for Solitude’ is toen bijvoorbeeld ontstaan. Hierin heb ik geprobeerd het perspectief van het monster te illustreren.
Omdat ik zo onder de indruk was van het boek ging ik vervolgens op zoek naar meer informatie. Toevallig (of niet toevallig) was het in 2018 twee honderd jaar geleden dat Marry Shelley het boek schreef. Ter ere van dit feit was er een expositie in museum Boerhave. Ik ging er naar toe en trof daar het werk van een kunstenaar (Ana María Gómez López) aan. Ik heb met haar een gesprek gehad over de materie rondom Frankenstein, maar ook hoe we als cultuur omgaan met leven en dood en waar deze grenzen liggen. Zij is bijvoorbeeld zelf bezig met een project waarbij ze iets uit haar lichaam wil halen en laten afsterven terwijl ze zelf voortleeft, als een project. Erg fascinerend. In deze periode kwam ik plotseling ‘Johan Conrad Dippel’ op het spoor en zijn beeltenis leek verdacht veel op het schilderij uit mijn droom. Hierdoor kwam het geheel voor mij in een stroomversnelling. Seregor was ondertussen zich meer in serial killers aan het verdiepen en kwam in aanraking met het verhaal rondom Kuno Hofman, die ook wel bekend staat als ‘Der Vampir von Nürnberg’. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om het concept album over Dippel te maken met allerlei sub-verhalen die uiteindelijk steeds weer terug leiden naar zijn persoon en met name zijn passie om een elixir voor het eeuwige leven te ontwikkelen.
Kun je wat dieper ingaan op het concept van het album?
De cd begint met een verhaal over een jongetje dat in de bossen bij Darmstadt speelt en hierna plotseling ziek wordt en overlijd. Niemand weet wat er is gebeurd. Kort daarna komt hij terug uit de dood en vermoord zijn eigen familie ’s nachts. Hierna introduceren we het werk van Dippel, zijn laboratorium, experimenten op kadavers en honger naar het vinden van het eeuwige leven.
Vervolgens komen we dan bij de track ‘Sewn for Solitude’ terecht waarin dus het perspectief van een ‘creature’ wordt beschreven. Hoe is het om eigenlijk jezelf gewaar te worden als monster, dat niemand je wil en je je moet verstoppen. Hierna komt het nummer ‘Operation Compass’, waarin we een sprong naar Egypte maken ten tijde van de tweede wereld oorlog. Hier vochten de Britten tegen de Italianen en in een officieel ‘War Cabinet’ staat de instructie om Dippel olie te gebruiken om de water bronnen te vervuilen zodat de tegenstander hier niet uit kon drinken. Een rudimentaire vorm van chemische oorlogvoering dus eigenlijk. Ik vond dat fascinerend omdat Dippel’s olie echt bestaat en is voortgekomen uit zijn experimenten. In onze versie van dit sub verhaal leidt de olie ter plekke tot de wederopstanding van alle gesneuvelde soldaten. Op deze manier gaat het album voort en eindigt in een climax die het einde verbindt aan het eerste nummer. Dat laatste is iets wat we bijna altijd doen op onze concept cd’s.
Zijn er dingen op ‘Franckensteina Strataemontanus’ die jullie geheel anders hebben aangepakt dan op het vorige album ‘Dance and Laugh Amongst the Rotten’?
Allereerst hebben we wat meer de tijd genomen. Gewoon omdat na al het intensieve touren de neiging kan ontstaan om te snel weer met iets op de proppen te komen en ik voelde dat dat een valkuil kan zijn. Ik ben erg blij dat we die tijd hebben genomen en dat heeft ook tot hoorbare resultaten geleid. Zelf heb ik meer geëxperimenteerd met geluiden en synthesizers. Het grappige is dat ik het langst en meeste heb gewerkt aan de ogenschijnlijk meer ‘eenvoudige’ nummers als ‘Monster’ en de titel track. Gewoon omdat daar ontzettend veel lagen en sound design in verstopt zit en dat is iets dat we op deze schijf meer dan ooit hebben gedaan. Ook ben ik met Seregor nog eerder samen gaan zitten. We hebben in januari en februari vorig jaar bijvoorbeeld al heel veel zang opgenomen en konden zo goed uitkiezen welke stukken al goed werkte. Sommige opnames uit de periode hebben we ook rechtstreeks gebruikt in de uiteindelijke opname.
De eerste vier albums namen jullie op in de Tidalwave Studios met producer Patrick Damiani. Voor de laatste plaat weken jullie uit naar The Abyss Studio van Peter Tägtgren, maar voor de nieuwe plaat zijn jullie weer op het oude vertrouwde nest beland. Vanwaar wederom de keuze voor de Tidalwave Studios?
We zijn daar eigenlijk nooit helemaal weg geweest want op de vorige cd heeft Patrick daar ook de gitaren ingespeeld. Ik wilde dit keer erg graag met Carranza als mixer werken maar de drums en gitaren konden we heel goed weer bij Patrick in zijn studio opnemen. Patrick kent ons als geen ander en weet precies waar we mee bezig zijn. Die samenwerking is solide en altijd vruchtbaar.
De mix van het nieuwe album werd verzorgd door Robert Carranza, die ook eerder voor Marilyn Manson werkte. Hoe zijn jullie bij deze producer terecht gekomen? Niet echt een voor de hand liggende keuze als je het mij vraagt.
Dat kwam eigenlijk door het album ‘The Pale Emperor’ van Manson. Ik heb dat album ooit tijdens een vliegreis geluisterd en met name de diepte in het eerste nummer, de enorme diepe bas overviel me. Ik vond dat echt heel goed gedaan. Dat is een tijd in mijn achterhoofd gebleven en op een gegeven moment ben ik gaan zoeken wie dat album gemixt had. Zo kwam ik bij Carranza terecht. Ik ben mijn instinct gevolgd omdat ik het gevoel had dat hij wel eens de plaat naar een heel nader niveau zou kunnen tillen qua helderheid en impact. We hebben hem benaderd en hij stond er meteen voor open, dus dat was te gek. Er waren wel wat ogen op mij gericht omdat hij nog nooit extreme metal had gemixt haha. Maar nogmaals, ik had er een goed gevoel over. Een ander punt is dat ik merk dat heel veel metal producties tegenwoordig min of meer hetzelfde klinken. Ik bedoel dat niet negatief, maar ik begin soms letterlijk meer de producers of productie technieken te horen dan de bands en dat vind ik zelf wat minder. Ik vind dat iedere productie een nieuwe benadering verdient. Ik kan hier nog een hele uiteenzetting maken over loudness wars en dat soort dingen haha maar dat doe ik maar niet. Maar die zaken hebben voor mij wel bijgedragen tot deze keuze en gelukkig heeft het wat ons betreft enorm goed uitgepakt. Ik vind het echt een geweldig resultaat en Seregor en ik konden niet meer stoppen met luisteren haha.
Wat zijn jullie verwachtingen van de nieuwe plaat? Is dit de beste plaat die jullie ooit hebben opgenomen?
Eigenlijk was iedere plaat steeds de beste tot dan toe. We zijn trots op al die resultaten maar dit voelt voor Seregor en mij wel als iets heel speciaals ja. Juist omdat we dit keer nog verder zijn gegaan, nog harder hebben gewerkt en risico’s hebben genomen zoals bijvoorbeeld met de productie. Ook met de artwork wil ik nog gezegd hebben dat Stefan Heilemann voortreffelijk werk heeft geleverd. Ik heb hem al redelijk vroeg het concept uitgelegd en hij kwam met allerlei geweldige ideeën op de proppen. Dat vind ik zelf een van de gaafste dingen aan Carach Angren, dat we een verhaal hebben dat anderen weer inspireert en dat dus zo leidt tot mooie samenwerkingen.
Voor de vorige albums hebben jullie altijd behoorlijk professionele horror muziekvideos opgenomen. Hebben jullie al een idee voor een nieuwe video en welk nummer dat gaat worden?
Ja we hebben een groots plan maar helaas heeft het corona virus momenteel plannen gedwarsboomd waardoor we niet vooruit kunnen. Het is trouwens wel apart dat dat virus aansluit bij de thematiek van het album, een beetje een bizarre gewaarwording. Ik hoop uiteraard dat deze periode snel over is en wens iedereen het beste. Hopelijk kunnen we dan alsnog door met onze plannen.
Onlangs bereikte ons ook het nieuws dat drummer Namtar, na zeventien jaar bij de band te zijn geweest vanwege frustraties over de muziekbusiness ging stoppen met drummen bij Carach Angren. Hoe kwam dat nieuws bij jullie aan en hebben jullie nog geprobeerd hem aan boord te houden?
Het kwam uiteraard hard aan. Hij kwam er vlak na de drum opnames mee op de proppen. Terugkijkend hebben we wel gezien dat hij al een poosje niet meer gelukkig was, maar we hebben een aantal gesprekken met elkaar gevoerd om te kijken of hij toch niet door wilde gaan. Zo hebben we bijvoorbeeld aangeboden om een pauze te nemen. Maar hij had zijn keuze eigenlijk al gemaakt en was daar niet meer van af te praten. We hebben toen wel gevraagd om dat proces even rustig te laten verlopen omdat we toen nog midden in de opnames en mixage zaten. Dat heeft hij ook gedaan en daardoor konden we uiteindelijk die stap op een professionele manier zetten. Het is erg jammer maar Seregor en ik willen gewoon door, zeker met dit album dat we nu voor ons hebben.
Hebben jullie inmiddels ook al een nieuwe drummer gevonden? Ik zag dat jullie God Dehtroned drummer Michiel van der Plicht mee op de 70,000 Tons Of Metal cruise hadden genomen?
Inderdaad. Michiel was gelukkig meteen bereid om in te vallen op de cruise want Namtar had in november aangegeven die shows niet meer te willen doen. Hierna ben ik met Seregor gaan kijken hoe we verder willen gaan en we hebben besloten de band in essentie door te laten gaan als twee-mans formatie omdat we ook zo ooit helemaal in het begin eigenlijk begonnen zijn. Wij schrijven en creëren de Carach wereld en live hebben we nu een vaste bezetting met inderdaad Michiel van der Plicht op drums en Bastiaan Boh (Butcher) op gitaar. Beiden fantastische muzikanten en super persoonlijkheden dus de machine knalt gewoon hard door:)
Jij hebt zelf ook nog enkele sideprojects, zo was je bijvoorbeeld betrokken bij het nieuwe album van Till Lindemann. Wat kan je daar over vertellen, hoe kwam dat tot stand?
Dat is ontstaan ten tijde van ‘This Is No Fairytale’ toen Peter Tägtgren mij benaderde om aan arrangementen te werken voor ‘Skills in Pills’. Dat was erg gaaf, met name omdat het project toen nog geheim was. Uiteindelijk vroeg Till me om een ballad te schrijven en dat heb ik toen ook nog gedaan. Die is toen als bonus nummer op het album beland (‘That’s My Heart’). Voor het nieuwe album F&M heb ik ook weer gearrangeerd aan sommige nummers en het nummer ‘Wer Weiss das Schon’ geschreven. Initieel is veel van die muziek gebruikt in een theatervoorstelling en de meesten nummers zijn dus op de release gekomen. Till en Peter zijn fantastisch om mee samen te werken en ze gaan momenteel als een speer!
Het afgelopen jaar waren jullie voor het eerst op een echte headlining tour door Europa en de Verenigde Staten. Hoe was het voor jullie om als headliner avond na avond te spelen?
Dat was erg gaaf om te doen na veelal support tours. Het is ook intensiever omdat je lang speelt en aan het einde van de avond maar het geeft ook een ander gevoel omdat je inderdaad veel meer kunt spelen en presenteren dan normaal. Vooral de EU tour was heftig, 36 shows dwars door Europa met die hittegolf was wel enorm afzien haha. Maar het was het zeker waard en we hebben echt hele vette shows kunnen doen en veel nieuwe fans ontmoet!
‘Franckensteina Strataemontanus’ wordt op 29 mei uitgebracht, wat kunnen we tot die tijd en daarna nog allemaal van Carach Angren verwachten?
Momenteel staat de wereld natuurlijk even op z’n kop maar we proberen wel door te gaan met singles uitbrengen. Daarna is het kijken hoe snel we tournees kunnen gaan doen. Ons team werkt daar nu al hard aan op de achtergrond dus hopelijk komt dat snel helemaal goed!
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.