Hallo Jayden. Alles goed daar down under?
Ja natuurlijk. Ik denk dat het hier een beetje hetzelfde is als bij jullie. Saai dus.

Dit interview gaat vooral over het nieuwe album ‘Hell Will Come For Us All’. Het klinkt toch wat anders als jullie vorige albums. Is dat wat een nieuwe richting welke de band uitgaat?
Absoluut. Het grootste verschil is de zang. Dat valt iedereen op, maar ik voel dat het schrijven van de nummers zelf nog hetzelfde is als vroeger. We hebben er juist op gelet wat live het beste werkt. Met al die toer ervaringen die we hebben opgedaan, lukte dat. Maar zoals gezegd is het vooral de zang die het anders laat klinken. Tyler heeft een frisse wind door de band laten waaien.

Jullie nieuwe zanger Tyler Miller is afkomstig uit Knoxville, Tennessee. Dat ligt wel heel ver van Australië. Hoe heb je hem ontmoet?
Hij woont dus aan de andere kant van de wereld. Het is wel een raar verhaal. We hebben hem via het internet gevonden. Toen onze vorige zanger Mark Poida besloot om de band te verlaten, begon dat met zijn beslissing om niet meer mee te gaan op toer. We zochten dus mensen om hem te vervangen tijdens het toeren en hadden een tiental zangers in zicht. We bekeken andere bands op YouTube en kwamen zo bij Tyler zijn vorige band terecht. We contacteerden hem en vroegen of hij wilde invallen. We hadden ook al wat demo’s ontvangen waar kandidaat zangers hun teksten hadden ingezongen. Tyler de zijne zat er ook bij en hij kwam er het beste uit. Hij was enorm gemotiveerd en ging dan mee op toer als invaller. Het klikte heel goed. Toen Mark dan de beslissing nam om de band voorgoed te verlaten, deden we verder met Tyler.

Hoe gaat het dan op repetitie? Je kan zo maar eventjes niet afspreken ’s avonds.
Al van ervoor waren we al geen band die vaak samen repeteerde. We schrijven alles apart. Dat ging meestal tussen onze gitarist Chris Cougan en ikzelf. Meestal ging dat via het internet. Het is onze belangrijkste vorm van communicatie. Nu kwam Tyler er ook bij en ging hij vooral over de teksten. Enkel als we op een grote toer gaan, komen we nog eens samen om te repeteren. Als die toer in Europa is, vertrekken we zelfs enkele dagen op voorhand om er nog wat te oefenen en al het materiaal nog eens te controleren.

Kan je ons wat meer uitleg geven over het tekstuele concept? Op de vorige platen waren dat vooral aliens en science fiction. Nu gaan jullie toch wel de maatschappijkritische richting uit.
Klopt. Ongeveer de helft van het album gaat nog over scifi. Net zoals vroeger. Maar er zitten ook nieuwe elementen tussen. Die gaan vooral over wereldproblemen. Het is dus niet enkel maar scifi maar ook over problemen waarvan we willen dat de mensen erover gaan nadenken. We willen verspreiden van waar we komen, waar we met inzitten en waarover we willen dat iedereen gaat nadenken. Op dat gebied was Tyler een enorme kracht. We keken naar het nieuws en zagen wat er allemaal veranderde en ook wat er in de doofpot werd gestoken.

Het nummer ‘Born In The Gutter’ gaat over het verschil tussen rijk en arm. De video bevat nogal heftig beeldmateriaal.
Het zet je echt aan het denken. Er staat nogal confronterend materiaal in. Iedereen leeft zijn leven hier en heeft het wel goed. Je zou eigenlijk vergeten hoe het eraan toe gaat op de rest van de planeet. Blijkbaar is die gezonde en rijke vorm van beschaving hier al helemaal ingeburgerd. Het wordt tijd dat we dat eens opzijzetten en daarvoor zorgt het nummer hopelijk.

En dan is er nog eens ‘The Soil’ over het vergaan van de wereld nadat wij de natuur om zeep hebben geholpen. Als ik de situatie in jullie thuisland bekijk in 2020, komt dat wel heel dicht bij de waarheid. Eerst had je die gigantische bosbranden. Die werden gevolgd door grote overstromingen en enkele maanden later ligt de wereld als stil met het Corona virus.
Dat is zo. Het is heel raar gegaan want het nummer was er net voor al klaar. Maar je zou denken met die timing dat het daarvoor geschreven is. Dat was uiteraard niet de bedoeling. Maar ik snap volledig wat je bedoelt.

De albumtitel ‘Hell Will Come For Us’ zo even goed de slogan van een extreem religieuze groepering kunnen zijn.
Het is een interessante titel. Maar niemand in de band is religieus hoor. Het heeft ook niet smet de actuele religie te maken. We zochten een complexe albumtitel. Op onze voorgaande albums was dat telkens een woord. Nu moest het wat ingewikkelder worden. Er staat ook een nummer op het album dat zo noemt. Iedereen die ernaar luistert, weet het wel. Nu komt in dat nummer de scifi kant van de band terug. Het gaat over aliens die alle planeten en werelden verwoesten. Dus komt de hel voor ons allemaal. En ooit zal dat wel eens gebeuren.

Eliran Kantor maakte het artwork en zijn renaissancestijl past helemaal bij het concept van het album.
We kenden heel wat bands die al met Eliran hadden samengewerkt. We wilden ook zoiets. Iets echt en geschilderd met oog voor heel veel diepte en detail. We mailden hem en hij antwoordde. Eliran bleek een heel vriendelijke en begrijpzaam persoon te zijn. Hij is ook extreem getalenteerd.

Dan is er nog eens Will Putney die zorgde voor de mix en de mastering. Hij maakt deel uit van Fit For An Autopsy en hielp al bij zoveel metal en deathcore albums. Was er geen angst dat al die band hetzelfde geluid gingen hebben met hem als producer?
Het hele proces met hem was wel leuk. We keken er al een tijdje naar uit om eens een album door hem te laten mixen en masteren. We moesten er zelfs niet voor naar de Verenigde Staten vliegen. Matt Shorteron hier in Queensland hielp ons tijdens de opnames zelf. We stonden steeds via Skype in verbinding met Will die ons raad gaf hoe we verder moesten werken. Na de opnames werd alles naar Will verstuurd die het mixte. We houden echt van wat hij ervan gemaakt heeft. Ik kan eigenlijk niet wachten tot iedereen het heeft gehoord. Hij leverde een fantastisch eindproduct af. Hij is een van de beste producers ter wereld. Het geluid dat hij aan Fit For An Autopsy en The Art Is Murder gaf, klinkt fantastisch. Ik had dus helemaal geen schrik dat alles hetzelfde ging klinken want het is zo goed.

Aversions Crown bestaat nog maar sinds 2009 maar het aantal leden dat ondertussen al gepasseerd is, is al bijna niet meer op een hand te tellen. Jullie hebben momenteel zelfs geen vaste bassist.
Chris en ik zijn nog de enige twee originele bandleden. Daar de jaren hebben wij ook alles gedaan. We hebben inderdaad geen vaste bassist. Maar er zijn heel wat vrienden die invullen. In Australië kunnen heel wat mensen geen tijd spenderen om zo lang op toer mee te gaan. We geven ons beste vrienden de kans om met ons te spelen en tot nu toe is dat eigenlijk de beste manier gebleven. We zouden wel een permanente bassist willen. Maar de verplichting om steeds mee op toer te gaan is te moeilijk. Daar wordt heel weinig aandacht aan gespendeerd. Mensen van buiten de band zien al die bezettingswissels maar weten niet echt hoe dat komt. Heel wat mensen willen niet mee om zo lang te toeren. Het vergt veel werk en is heel belastend voor je lichaam. Velen kunnen het gewoon niet aan.

Al sinds jullie tweede album ‘Tyrant’ uit 2014 zitten jullie bij Nuclear Blast. Is het een groot voordeel om bij zo een sterk label te zitten?
Absoluut. Nuclear Blast is fantastisch als label. We hebben geen enkele klacht over hen en zijn heel blij dat we met hen samen zijn. En natuurlijk dat zij nog met ons willen samenwerken.

Wat is het juist met Australië en al die extreme metalbands? Het lijkt wel of jullie een pak harder zijn als de rest van de wereld.
Haha, het is wel gek. Zoveel bands zitten hier nochtans niet in de deathcore. Je hebt ons en Thy Art Is Murder. Dat zijn wel de grootste namen. Maar er zijn heel wat jonge bands die ook voor deathcore gekozen hebben en dat is wel leuk. Hier heb je meer van die hardcore breakdown bands en metalcore bands zoals Parkway Drive.

Vijf jaar geleden zag je een deathcore band vooral spelen in een kleine tent ergens op de hoek van een festivalweide. Nu staan ze geregeld al eens op het hoofdpodium.
Ongelofelijk dat de meer extreme genres zoals death metal en deathcore eindelijk aanvaard worden door een groter publiek. Dat kan ik alleen maar toejuichen.

Nog zoiets is dat je tegenwoordig heel wat headliners ziet toeren met meerdere support bands zodat elk optreden al even lang duurt als een minifestival.
Ik weet wat je bedoelt. Dat is hier ook zo. Het klinkt gek maar het is tegenwoordig noodzakelijk om al dat duur spul te huren en de kosten te delen.

Een doodnormale vraag bij elk interview is wanneer de toer start. Maar nu leven we in een abnormale tijd en is niets nog zeker. Bestaat de kans dat jullie met dit album nog op toer gaan?
Ah man, dat is onzeker voor de rest van het jaar. Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Maar ik hoop dat we nog op toer kunnen gaan want daarvoor staan we te popelen. Zeker nu met de nieuwe plaat. Laten we dus maar eventjes de vingers kruisen en hopen dat het terug vlug wordt zoals ervoor. We hadden al heel wat gepland maar dat is allemaal gecanceld. Er waren headliners en de groter supports. En dan natuurlijk heel wat festivals. Ik hoop dus dat we ooit ons album nog eens kunnen voorstellen.

Heel erg bedankt voor je tijd. Als je nog een laatste boodschap wil delen met onze lezers. Ga je gang.
Wel, ik wil iedereen die dit leest en onze fans bedanken. En ook dat iedereen bij ons blijft. Ongeacht welke beslissingen we nemen of welke richting we uitgaan. Ik kan iedereen niet genoeg bedanken.