‘Polluted Minds’, het derde album van de Nijmeegse band Intero, had wat tijd nodig om bij mij te landen. Eerst dacht ik dat dat was omdat de latere nummers op het album gewoon beter zijn, maar na een aantal keren luisteren kwam ik er achter dat het een kwestie van luisteren is voordat de muziek zich volledig openbaart.

Hoe meer je dit op je in laat werken, hoe meer je merkt dat het zich ontvouwt van simpel en eenvoudig naar een uitgebreid, breed en interessant spectrum. Tijdens de eerste ronde horen we rechttoe rechtaan metal, langzame riffs voorzien van een stevige begeleiding. Het soort dat je opzet als je even wat opgehoopte agressie wilt ventileren. De kracht en de ruwheid die daarin ligt verdwijnt niet als je oren de verschillende lagen beginnen te onderscheiden. De muziek opent zich als de gitaar ineens allerlei groovy wendingen maakt, die de nummers een bijna hypnotiserende kwaliteit geven. Een geweldig nummer als ‘Dronevlucht’ combineert de heftigheid van sludge metal met de krachtige herhaling die we van stoner kennen. De band heeft hier echt een sterke riff te pakken en kleedt die mooi aan, onder andere met gesproken samples en het grommende stemgeluid van zanger Ralluf. Het nummer had wat mij betreft nog langer mogen doorgaan!

‘Dronevlucht’ is slechts een voorbeeld, want de rest van de tracks, ook het instrumentale ‘Donkerling’, staan ook als een huis. ‘Polluted Minds’ is een album dat je niet alleen koopt om de plaatselijke scene te steunen (sorry, ik moest dat een keer gebruiken) maar vooral omdat het een hele goede plaat is.