Deze ‘Anatomie Des Scheiterns’ is de derde langspeler van de Duitse horde Hyems. Pas de derde zou ik zeggen, want het project werd reeds in 1997 opgestart door twee leden, om vanaf 2000 verder te gaan als volwaardige band. Alvorens het debuut ‘Antinomie’ uit brengen in 2007, had men al wel vier demo’s achter z’n naam staan. In 2018 werd de schitterede EP ‘1997’ nog uitgebracht, maar na vijf jaar wachten, ligt er nu dus een nieuw album in de rekken.

Een militaristische drumroffel is de voorbode van een bijna vijftig minuten durende pot black metal. De black metal van deze gasten is op een melodieuze leest geschoeid, maar dan op een vrij rauwe en brute manier. Verwacht hier niet te veel toeters en bellen zoals keyboards en/of akoestische instrumenten. Twee gitaristen die het hele spel dragen, een splinternieuwe old school vellenkletser, een zanger met een vettige keelrochel en een bassist, that’s it en dat mag ook wel eens in het hedendaagse opbod aan rariteiten. De gitaren en drums knallen vrijwel altijd aan een ongelooflijk tempo doorheen de songs, maar de Duitse teksten worden er op een trager tempo doorgejaagd. Zanger AEJ heeft een vrij generische back metal schreeuw, maar wel één die pittig klinkt en die perfect past bij het geleverde spel. Minpunt zijn de bijkomende vocalen, die vaak ronduit slecht zijn. De momenten van samenzang zijn wat mij betreft ook niet nodig.

Gelukkig laat de gitaartandem zo’n goede indruk na, dat de aandacht daar vooral naartoe gaat. De ijskoude riffs en leads mogen de aandacht dan wel naar zich toe trekken, het drumwerk valt ook op in positieve zin. Niet je standaard black metal gedrum, maar doordacht, technisch én supersnel schakelen van deze voor mij onbekende kerel. Als geheel zou ik het omschrijven als een mix van Naglfar en een minder intensieve versie van Dark Fortress met invloeden van Ancient en Old Man’s Child, zonder de symfonische elementen. Satyricon is op een gegeven moment ook niet weg te denken. ‘Anatomie Des Scheiterns’ ligt in de lijn van de vorige werken van Hyems, al had ik wel gehoopt op een echte black ’n roll kraker als ‘Nazi Black Metal Fuck Off’, zoals op de EP ‘1997’.

Het album wordt uitgebracht door Black Sunset, een dochteronderneming van MDD Records, die ook  Nocte Obducta, Vargsheim en Suidakra op het rooster hebben. ‘Anatomie Des Scheiterns’ is een degelijke, zij het niet al te veelzijdige plaat, die zeker in de smaak zal vallen bij liefhebbers van melodieus zwart metaal en liefhebbers van black metal uit de jaren negentig in het algemeen.