Erlend Hjelvik: “Mijn focus bij de band was, en is nog steeds, dat je zelf van de muziek moet houden die je maakt en je niets moet aantrekken van wat andere mensen denken.”
Nadat frontman Erlend Kvelertak verliet, bleef hij niet op zijn lauweren rusten. Hij zat al geruime tijd met een ander project in zijn hoofd en ging aan het werk. Zo ontstond Hjelvik dat je kan beschrijven als een black en Viking heavy metal project. Eindelijk verschijnt het debuut ‘Welcome To Hel’ en kon Erlend helemaal zijn eigen ding doen.
Koen de Waele Ι 11 november 2020
Hallo Erlend. Je hebt het gedaan. Een nieuw album en dat helemaal volgens jou stijl. Hoelang zit je al met dat idee?
Ik denk dat het een vijftal jaar geleden op het idee kwam. Ik dacht er wel aan om iets te doen maar wist eigenlijk nog niet zo goed hoe eraan te beginnen. Pas enkele maanden nadat ik Kvelertak verlaten had, werd mijn plan concreter. Ik begon met muziek te schrijven en iets later was het album en het hele concept er rond klaar.
Je hebt een fantastisch team rond jou samengesteld. En vooral heel internationaal. Hoe ging dat te werk?
Het is niet evident om zo een internationale band te hebben. Maar uiteindelijk maakt het niet zoveel uit waar mensen wonen. Zolang ze maar de juiste zijn voor de band. Eigenlijk is het nogal een lang en saai verhaal maar kort samengevat: Rob Steinway de Amerikaanse gitarist leerde ik kennen toen ik in Portland zat voor de opnames. Ik kende zijn vorige band en hemzelf kende ik een beetje. Ik vroeg het hem en hij was direct bereid. Drummer Kevin Foley heb ik hier in Bergen leren kennen. Hij drumde toen bij Abbath en ik hield enorm van zijn stijl. Via zijn Facebookpagina vernam ik dat hij een nieuwe band zocht. Het was dus de ideale tijd. Bassist Alexis Lieu was een vriend van hem. Hij werd aanbevolen door Kevin en ik vond zijn werk heel goed.
Kan je Hjelvik als een echte band beschouwen of is eerder een solo project van jou?
Ik hou eerder van de naam solo band als van project. Dat laatste doet eerder denken aan iets tijdelijk en slechts voor een album. Het is de bedoeling dat we nog albums gaan maken. En sinds kort hebben we er met Remi André Nygård nog een Noor bij. Hij was echter nog niet te horen op het album. Maar ik heb nu de compagnie van een landgenoot.
Ik had nooit verwacht dat er zo een klassiek heavy metal geluid uit de jaren tachtig zou te horen zijn. Had je dat geluid al op voorhand in je hoofd?
Ja, ik schreef de muziek waar ik persoonlijk van hield. Daar komen de meeste invloeden van. Ik luister niet alleen naar black metal hoor maar naar heel wat verschillende stijlen. Ik ben een enorme fan van de jaren tachtig metalbands. Dat is er zeker aan te horen. Maar mensen maken er zich gemakkelijk vanaf door ons een black metalband te noemen. Wat eigenlijk niet echt klopt. Ik verzon de benaming Black en Viking Heavy Metal en dat is eigenlijk de beste beschrijving. Maar heavy metal is het in elk geval wel. Het Black Metal element is er eerder door mijn zang gekomen. Maar er is ook een stevig Viking element bij. Hoewel niet elk nummer Viking stukken bevat. Het gaat eerder over Noorse geschiedenis en mythologie.
Die Noorse mythologie is ook iets waarvan ik niet echt wist dat je daar zo inzat. Is dat een beetje algemene leerstof in Noorwegen. Bij ons startte dat eerder als gevolg van de populaire serie Vikings.
Op school hier wordt er ook niet zoveel aandacht aan geschonken. Het maakt slechts deel uit van een beperkt stuk leerstof. Je leert hier meer over het christendom. Tenminste toen ik nog een kind was. Het zal nu nog wel zo zijn hoewel ik hoop dat het al iets beter is. Maar die interesse in de Noorse mythologie is er zeker gekomen door mijn black metal voorkeur en liefde voor al die Noorse bands.
Een paar weken terug kwam mijn dochter terug van de bibliotheek met een boek over de Noorse mythologie dus kon ik me al wat voorbereiden. Je heb Niflheim en de bewaker ervan is Hel. Klopt dat een beetje?
Ja hoor. Niflheim is de buur van de hel die we ook wel Niflhel noemen. Beiden grenzen aan elkaar. Hel is de heerser van Niflhel. Daar kom je terecht voor of na Niflheim.
Kan je het album wat beschouwen als een verhaal of is het meer een collectie van tien nummers?
Ik zou het niet echt een concept noemen. Maar de teksten hebben die Noorse mythologie gemeen. Noem het dus maar een los concept. De meeste nummers gaan over de dood, oorlog en Ragnarok.
Opvallend waren de cleane zangpartijen op de nummers ‘Glory Of Hel’ en ‘Necromance’. Ben jij het die daar op zingt?
Nee hoor. Op ‘Necromance’ hoor je Mike Scalzi van de band Slough Feg. Hij speelt er ook enkele gitaarsolo’s in. Matt Pike van ‘Sleep’ hoor je op ‘Glory Of Hel’.
‘Welcome To Hel’ is een beetje een ruwe eindgeluid en is niet over geproduceerd zoals je op veel albums hoort. Wat dat jouw besluit of de richting dat producer Justin Phelphs uit wilde gaan?
Dat was helemaal mijn smaak. Justin was enkel de engineer. Samen met hem deed ik de productie. Ik vertelde hem welk gitaargeluid ik wilde hebben en vandaar uit werkten we verder. Ik wilde het zo laten klinken omdat mijn smaak gekleurd is door die jaren tachtig heavy metal bands en oude black metal bands.
Het album werd opgenomen in The Hallowed Halls studio in Portland, Oregon. Waren er geen studio’s beschikbaar in Noorwegen?
Haha, het volgende album zal misschien worden opgenomen in Noorwegen. Mijn echtgenote is Amerikaanse en het was een goed excuus om eens buiten te komen en een tijdje in de Verenigde Staten te verblijven.
Wanneer namen de opnames plaats? Je moet een band naar daar krijgen en zit met al die lockdowns en inreisverboden?
We deden de meeste demo’s elk van bij ons thuis. In september 2019 werd het album dan opgenomen met de voltallige band. Ik luister nu al een jaar het album. Tijd dus dat het eindelijk zal verschijnen. Corona kwam pas daarna langs. Na de opnames praatten we met Nuclear Blast en het duurde allemaal wat langer als verwacht. Nuclear Blast had andere zaken aan het hoofd. Dat vertraagde het proces. Maar ik ben alleszins blij dat het niet verschenen is voor de Corona uitbraak. Nu komt er eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Dus zoeken we volgend jaar te starten met toeren. Ik hoop natuurlijk op het beste. We zijn zelfs al geboekt voor het Tons Of Rock festival hier in Noorwegen. Ik hoop dat alles kan doorgaan maar heb er wel een goed gevoel over.
Voel je dat Nuclear Blast meer metalgericht is dat Roadrunner/Sony Music waar Kvelertak bij zat?
Ja natuurlijk. Het voelt echt wel goed om bij Nuclear Blast te zitten. Roadrunner was een goed metal label maar op het einde telden enkel nog de bands die geld in het laatje brachten. Maar mijn oude band zat er wel goed en ze moeiden zich tenminste niet met de muzikale inhoud. Nuclear Blast was de goede volgende stap voor mij. Ze zijn momenteel het grootste metal label ter wereld en ik ben blij dat ze nog steeds onafhankelijk zijn en niet afhangen van een of andere multinational.
Zat er nu minder druk achter zit als tijdens Kvelertak. Je trad tenslotte op met wel heel grote namen.
Dat voel je zeker. We traden op als voorprogramma van bands als Metallica, Ghost en Slayer. Ik ben heel tevreden met al hetgene we bereikt hebben. Maar ik denk niet dat mensen bepaalde verwachtingen hadden. Mijn focus bij de band was en is nog steeds dat je zelf van de muziek moet houden dat je maakt en je niets mag aantrekken van wat andere mensen denken. Ik heb nu bij Hjelvik nog steeds die mentaliteit.
Hjelvik is ook heel actief op de sociale media en vragen van fans worden vaak beantwoord.
Ik hou ervan om dat te doen en nu is het gemakkelijker omdat ik mezelf kan presenteren en niet een hele band. Het is echt wel belangrijk in deze tijd dat bands zo online zijn en bereikbaar voor de pers. We moeten helemaal vanaf nul beginnen en de naam Hjelvik opbouwen.
De reacties op de twee reeds verschenen video’s ‘Helgrinda’ en ‘North Tsar’ waren heel lovend. Ben je nog steeds nerveus als je iets uitbrengt?
Ja zeker want je hebt er zo lang aan gewerkt. Maar ik ben enorm tevreden met al die reacties. Het streamen begint en er is al wat radio speeltijd geweest hier in Noorwegen. Op Spotify hebben we al vijfentwintig duizend luisteraars bereikt met slechts twee nummers en dat is een goed voorteken.
Waar vul je tegenwoordig je dagen wat mee nu dat het toerleven stil ligt?
Er is nog werk aan de release, interviews en promotie. Hier in Noorwegen is er nog extra werk omdat het album verschijnt via mijn eigen label Helmet Fire Records. Maar je krijgt er een pak erkenning voor in de plaats. Als het album verschenen is, gaan we in mijn kelder een oefenruimte bouwen, zodat de band er kan samenkomen om te repeteren vooraleer het toeren begint. Als alles goed gaat, ga je ons volgend jaar zeker ergens in de buurt tegenkomen.
