Het Zweedse Goatess legt hun derde album, ‘Blood And Wine’, op het offerblok en ik kan me voorstellen dat het enorme afgodsbeeld dat daar achter zit deze plaat een gunstige blik geeft. Alles aan dit album – de muziek, de titels, het tekenwerk – is gehuld in schemering en dat is een ideale setting voor een goede doomplaat.

Doom is wat mij betreft niet het makkelijkste genre om te definiëren, omdat je een stijl hebt die zo heet omdat gebruik wordt gemaakt van bepaalde technieken en geluiden, en je hebt (zware) muziek die zo’n neerslachtige uitstraling heeft dat doom de enige passende titel is die je er aan kunt hangen. ‘Blood And Wine’ valt in de eerste categorie, en dat komt met name door het geluid van zanger Karl Buhre, die het stokje sinds het vorige album heeft overgenomen van Christian Linderson. Een ingrijpende verandering: de zang van Goatess heeft hiermee flink ingeboet op het gebied van innemende emotie en heeft nu een veel robuustere, recht voor zijn raap vorm gekregen.

De muziek klinkt vertrouwd en is zoals we gewend zijn veel meer dan een bak herrie neerzetten. Uiteraard worden we getrakteerd op knapperige riffs en strak ritmewerk, maar er wordt voldoende ruimte gegeven aan sfeervolle, broeierige invulling en weemoedige, huilende gitaren die zodra ze je te pakken krijgen onder de huid gaan zitten en daar nog een tijd heftig nasudderen. Het is voornamelijk klassieke doom wat we voor onze kiezen krijgen met een flinke lading “Sabbath worship”. Niet op een immiterende manier, neen, eerder een soort eerbetoon waar je als band bijna niet aan kunt ontsnappen als je deze vorm van doom/stoner speelt.