Anderhalf jaar geleden kwam de Belgische veelzijdige muzikant Giovanni Smet met deel twee van zijn wannabe-Avantasia onder de naam Giotopia. Het album kenmerkte zich door de aanwezigheid van een aantal interessante namen op de lijst van gastzangers, maar verder viel het album voornamelijk in negatieve zin op. Met ‘Trinity Of Evil’ gaat het verhaal verder met Apollo Papathanasio (ex-Firewind) als terugkerende gastzanger maar vooral veel nieuwe namen. Opvallend is dat hier verder eigenlijk geen namen van enige bekendheid tussen zitten. Nouja dat zegt natuurlijk niks over de kwaliteit, en hopelijk is die beter dan album twee!

Over het in slecht Engels gesproken kaasintro zal ik wijselijk mijn bakkes houden en dus begin ik mijn verhaal bij ‘Spawn Of Abaddon’. Direct valt op dat de productie inderdaad een stuk beter is gelukt dan op album nummer twee. Voor zover ik weet heeft Gio zelf beide albums geproduceerd dus de enige logische conclusie zou zijn dat hij een verdomd steile leercurve heeft doorlopen het afgelopen jaar. Een stevige openende beukpartij, spannende melodielijnen en sterke vocalen van Apollo geven dit nummer een stevig momentum. Helaas blijft het niveau niet op deze hoogte, ‘Bad Blood Resurrected’ is een vrij chaotisch nummer door het vele afwisselen van vocalisten en tempo. De daaropvolgende titelsong is ook erg rommelig vanwege de asynchrone zang en ook op de daaropvolgende ballad wordt het niet beter gezien de gewoon erg matige zangers die hier hun ding doen. Afsluiter ‘For King And Country’ is dan wel weer een sterk stuk. Cliché wel maar toch een lekker stuk power metal, een beetje halverwege Rhapsody en Helloween.

De hogere score dan zijn voorganger heeft dit album voornamelijk te danken aan de sterk verbeterde productie. De muziek is nog altijd mager, het concept is te afgezaagd voor woorden en de meeste gastzangers zijn op zijn best matig. Nee, ik zet ‘The Metal Opera’ nog wel een keertje op!