Force Of Progress is nog een jonge naam in de progressieve metal wereld. De vier Duitse bandleden speelden al samen in diverse solo projecten en besloten de samenwerking in bandvorm voort te zetten. Iedereen schreef een aantal liedjes die vervolgens met de anderen werden uitgewerkt. Het eindresultaat was al een jaar na de formatie op het zelfgetitelde debuutalbum te vinden. Het tweede album, ‘A Secret Place’, kostte iets meer tijd om te schrijven en kwam uit in maart.

De mannen maken instrumentale progressieve metal die sterk doet denken aan Dream Theater en Circus Maximus, maar dan met af en toe wat jazz of latin-achtige partijen. Dat laatste klinkt misschien bijzonder maar in feite is dat niets nieuws in de wereld van prog. Je kan duidelijk horen dat er vier muzikanten hun vinger in de schrijftaart hebben, de muziek klinkt namelijk niet als één geheel maar meer als een verzameling aan leuke ideeën. Dat is dan ook gelijk het grote struikelblok van dit album. Op zich is de muziek niet slecht en kunnen de mannen hun instrumenten prima bespelen, maar de muziek is niet verhalend genoeg. Het gaat een beetje van de hak op de tak waardoor je nooit echt lekker in de muziek zit. Daardoor is de muziek simpelweg niet interessant genoeg om mijn aandacht vast te houden, wat wel vaker het geval is met instrumentale prog.

Dus hoewel de muziek niet per se slecht is weet het niet genoeg te overtuigen om zich te meten met de betere bands in het genre. Met beter verhalende liedjes zou de muziek absoluut beter zijn maar zelfs dan weet ik niet of het echt kan doorbreken tot de top. Misschien dat liefhebbers van instrumentale prog hier wel enthousiast van kunnen worden maar voor de meesten zal de muziek niet interessant genoeg zijn.