Dit Zwitsers viertal werd opgericht in 2016 en brengt met ‘Deus Ex Machine’ hun debuutalbum uit. Volgens hun biografie werd band vooral beïnvloed door bands als Pantera en Machine Head. ‘We Recycle Metal’ is dan ook hun motto. Dat klinkt wel wat veelbelovend maar om eerlijk te zijn, veel is er niet van terug te horen. De band hoort eerder thuis in het alternatieve rockcircuit.

Dat is al direct duidelijk bij opener ‘Not An Eternal Day’. Een braaf rock nummer dat met een zachte stem wordt ingezongen. Op het einde toe hoor je wat steviger riffwerk waarbij vooral Metallica als voorbeeld werd genomen. Opvolger ‘Find A Shelter’ is al niet veel beter. Zangeres Celine heeft een lieve stem maar komt weinig overtuigend over. Ook muzikaal blijft het een zwak beestje. Een uitzonderlijk is de ballad met de naam ‘Bittersweet Lullaby’. Het is zo lief gezongen dat het gerust Zwitserland zou kunnen vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival. Pas op het voorlaatste nummer, schiet de band in actie. Een zeker Patrick ‘Duja’ komt erbij als gastzanger en samen met Céline krijg je een afwisseling van grunt versus cleane zang te horen. Het meest memorabele is de bonustrack en Tasmin Archer cover ‘Sleeping Satellite’. Eigenlijk kan je Exess best beschouwen als dat bandje dat het podium onveilig maakt op lokale kermissen.