Ewigkeit is een project van de zeer actieve Engelse multi-instrumentalist James Fogarty, die we ook kennen van In The Woods…, Old Forest en Jaldaboath. Eerder dit jaar bracht hij nog het nieuwe album ‘DISClose’ uit, maar ‘Starscape 2.019’ is een heruitgave van het tweede album dat oorspronkelijk in 1999 uitkwam. Eerder gebeurde dit al met het debuutalbum ‘Battle Furies’. Het is echter niet zomaar een heruitgave.

Omdat Fogarty het geluid van het originele album niet om aan te horen vond, heeft hij heel het album opnieuw opgenomen en een meer gepolijste productie meegegeven. De mastering was in handen van Kjetil Ottersen en het artwork werd verzorgd door Lenny Bridgeman. We kunnen dit categoriseren als jaren negentig black metal. Dat betekent niet al te extreem in dit geval, symfonisch en erg melodieus. Soms zijn er duidelijk gotische invloeden en dat geeft songs als ‘Point Of Origin’, ‘Legend Of Keshara’ en ‘Lightspeed Evolution’ een zekere aanstekelijkheid. Tekstueel verkeert Fogarty in hogere sferen, want zoals de titel al aangeeft is dit album geïnspireerd door de oneindige, mysterieuze kosmos. Sterren en planeten begeleiden ons dus wanneer we deze songs van een jeugdige James Fogarty beluisteren. Veel songs zijn dan ook doorspekt met samples en plechtige stemmen, maar ook atmosferische geluiden dragen bij tot een ruimtelijke sfeer. Zwevende keyboards en piano spelen een grote rol en er wordt zelfs heel symfonisch (en instrumentaal) afgesloten met een heuse ‘Space Symphony’. Die zou passen bij een documentaire over de ruimte. Interessant dat Fogarty dit naar 2019 overgeheveld heeft, want dit is best de moeite waard. Mede door het ruimtelijke thema deed het me al eens aan Hypocrisy in de jaren negentig denken, ten tijde van ‘Roswell 47’. De zang neigt het meest naar black metal op dit schijfje, verder is het zeker geen gruizige black uit de beginperiode.