Epica, Apocalyptica en Wheel in Afas Live – Amsterdam – 27 januari 2023
“Epica is uitgegroeid tot een band van wereldformaat die naast uitstekend songmateriaal visueel ook nog eens een erg professionele show neerzet”
Nadat dit concert maar liefst drie keer was uitgesteld vanwege de welbekende pandemie kan het op deze vrijdagavond dan eindelijk toch doorgaan en de Epica-fans blijken echte volhouders te zijn want de AFAS is nagenoeg uitverkocht. Dat is toch best wel knap te noemen want onze vaderlandse symfonische metal trots stond een aantal jaren geleden toch in aanmerkelijk kleinere zalen hun ding te doen. Toetsenist Coen Janssen vertelt dan ook apetrots dat dit het grootste indoor-optreden is dat ze ooit in Nederland hebben gedaan en, ook mede dankzij een prima show van mede-headliner Apocalyptica, zal dit mijns inziens niet het laatste optreden in zo’n grote zaal zijn voor dit zestal.
27 februari 2023 I Tekst: Sjak Roks fotografie: Hans Lievaart
Men heeft de Finse band Wheel van stal gehaald om de opening te verzorgen en het nadeel van drie bands op één avond is dat de openings-act altijd erg vroeg moet beginnen en dat ze dat in de meeste gevallen dus voor een nagenoeg lege zaal moeten doen. Ondanks het feit dat de deuren reeds om zes uur open zijn gegaan is het op het aanvangstijdstip van half zeven nog behoorlijk stil in de AFAS, maar dat weerhoudt Wheel er niet van om alles uit de kast te halen om de aanwezigen te overtuigen van hun kunnen. De band heeft echter de pech dat ook het geluid niet bijster goed is, waardoor de enigszins progressieve metal van de heren zeker in het begin van het optreden niet echt goed uit de verf komt. De Engelse zanger/gitarist James Lascelles doet zijn best om het publiek tot enige actie te bewegen, maar de respons is niet echt geweldig te noemen. Toch is het songmateriaal van Wheel best wel de moeite waard en met name het toegankelijkere ‘Vultures’ is een prima nummer. Het matige geluid is echter de grote spelbreker, maar ondanks dat laat Wheel wel horen een band met potentie te zijn.
Als tegen half acht Apocalyptica aan hun set begint, is het geluid plotsklaps een stuk beter en mede daardoor gaat het inmiddels behoorlijk in aantal toegenomen publiek vanaf het allereerste nummer ‘Ahses Of The Modern World’ meteen los. De set is evenwichtig opgebouwd en zowel visueel als qua songmateriaal is het genieten geblazen. Ik had vooraf mijn twijfels of de heren in staat zouden zijn om de aandacht gedurende de vrij lange set vast te kunnen houden, maar die angst blijkt ongegrond te zijn. Natuurlijk gaan de aanwezigen met name uit kun dak bij de Metallica-nummers ‘Nothing Else Matters’ en ‘Seek And Destroy’, maar ook het eigen materiaal zoals ‘Rise’, ‘Not Strong Enough’ en ‘I’m Not Jesus’ klinkt erg sterk. Dat heeft met name mede te maken met de prima zanger Franky Perez die een prima indruk achterlaat en voor de nodige afwisseling zorgt in de grotendeels instrumentale set. Speciale vermelding verdient nog de toegift ‘Farewell’ in combinatie met het geweldige ‘Hall Of The Mountain King’ dat voor een heerlijke afsluiting van een geweldig optreden zorgt. Apocalyptica heeft zijn zaakjes goed voor elkaar met erg goed songmateriaal, fantastische muzikanten en een prima geluid. Een erg geslaagd optreden mag ik wel zeggen.
Als Epica de buhne betreedt blijkt de geluidsman van dienst weer even ingedut te zijn, want tijdens ‘Abyss Of Time’ is frontvrouwe Simone Simons nog niet goed te horen. Gelukkig wordt dit euvel snel verholpen en kan de erg enthousiaste menigte vanaf het geweldige ‘The Essence Of Silence’ volop genieten van een band die vanwege de vele optredens erg goed op elkaar ingespeeld is. Daarnaast stralen de vijf heren en één dame van dienst zoveel spelvreugde uit dat dit meteen overslaat op het publiek. Ondanks het feit dat er veel beweging op het podium is, wordt alles retestrak neergezet en blijkt eens te meer hoe goed zangeres Simone Simons is. Er komen dan ook vele hoogtepunten voorbij, maar met name het imposante ‘The Skeleton Key’, het heavy ‘Unleashed’, de fantastische ballad ‘Rivers’ (waarin de cellisten van Apocalyptica ook een erg indrukwekkende aanvulling zijn) en de afsluiter van de reguliere set ‘Design Your Universe’ bewijzen nogmaals dat Epica zonder twijfel tot de beste live-bands binnen het symfonische metal genre behoort.
Als de toegift start met de Epica-klassieker ‘Cry For The Moon’ wordt er volop meegezongen door de bijna zesduizend aanwezigen, wat toch wel voor een kippenvelmomentje zorgt. Tijdens het navolgende ‘Beyond The Matrix’ wordt de kracht van de betonnen vloer in de AFAS behoorlijk getest door het gespring van de mensenmassa maar die blijkt daar (gelukkig) goed tegen bestand te zijn. Tijdens het laatste nummer ‘Consign To Oblivion’ wordt eerst de inmiddels bekende “wall of death” van stal gehaald, waarna er een lekkere moshpit ontstaat. Na de laatste klanken krijgt de band volkomen terecht een oorverdovend gejuich en applaus over zich heen en de grote glimlach op de gezichten bij alle bandleden is dan ook niet meer dan logisch. Epica is uitgegroeid tot een band van wereldformaat die naast uitstekend songmateriaal visueel ook nog eens een erg professionele show neerzet. Ik ben er dan ook van overtuigd dat de AFAS niet het eindstation is voor deze geweldenaren. Op naar de Ziggo Dome zou ik zeggen!
Setlist Epica:
1. Alpha – Anteludium
2. Abyss Of Time – Countdown To Singularity
3. The Essence Of Silence
4. Victims Of Contingency
5. Unleashed
6. The Final Lullaby
7. Fools Of Damnation
8. The Skeleton Key
9. Rivers
10. Code Of Life
11. Design Your Universe
Toegift:
12. Cry For The Moon
13. Beyond The Matrix
14. Consign To Oblivion
