De Italiaanse componist en multi-instrumentalist Enzo Donnarumma is overduidelijk religieus geïnspireerd bij het maken van zijn trilogie, die bestond uit ‘In The Name Of The Father’, ‘In The Name Of The Son’ en nu het derde deel ‘In The Name Of The World Spirit’. Voor dit derde luik werkte hij samen met Gary Wehrkamp van Shadow Gallery, maar dat is niet de enige muzikant met een klinkende naam die op dit album te vinden is.

Laat ons even een onbeschaamd lijstje name dropping hanteren, want er wordt verder niet echt gespecificeerd wie waar te horen is. Nieuw is bassist Philip Bynoe (Steve Vai’s band). Verder is naast Enzo zelf nog te horen: Marty Friedman, Kobi Farhi (Orphaned Land), Ralf Scheepers (Primal Fear), Mark Zonder (Fates Warning, Warlord), Gary Wehrkamp en Brian Ashland van Shadow Gallery, Nicholas Leptos (Warlord, Arrayan Path), Derek Corzine en Amulyn Braught Corzine (Whisper From Heaven), David Brown (Metatrone), Alessandro Battin (Dark Horizon), Maria Londino en Francesco Romeggini (S91), Mr. Jack, Claudia Coticelli en Clara People. Oef, de opsomming is achter de rug.

Muzikaal is dit een progressief metal album met een rijk scala aan etnische invloeden. Zelfs een koor uit Kongo is geëngageerd, zodat men graag flirt met de term ‘gospel metal’. Dit besluit van de trilogie belichaamt een brug tussen de westerse en oosterse culturen en dat wordt dan ook volumineus gereflecteerd in de muziek. Het album is filmisch, voluptueus en musical achtig. Progressieve strapatsen zoals het gitaarwerk in ‘Nothingness (It’s Everyone’s Fate)’ staan in contrast met de zoete ballade ‘To Every Chest’ waarin mannelijke en vrouwelijke zang een duet aangaan. De Afrikaanse invloeden zijn sterk, iets waar we minder blij mee zijn. Er is namelijk behoorlijk wat wereldmuziek te vinden op dit album, hetgeen de titel al insinueert. In ‘Try To Put In Pit The Fear’ horen we Kobi Farhi van Orphaned Land (zie clip). De apocalyptische sfeer van het Christendom wordt weerspiegeld in de songs. Al bij al vinden we dit misschien aan te raden aan verstokte Ayreon fans die echt van musical houden, maar zelf kunnen we er niet warm voor lopen. Dat Gary Wehrkamp zich maar vlug terug bezig houdt met Shadow Gallery!