Drie jaar na ‘Two Paths’ zijn we verheugd om Ensiferum te zien terugkeren met nieuw werk. Lagen ‘One Man Army’ en ‘Two Paths’ een beetje in dezelfde lijn, dan heeft dit achtste studioalbum ‘Thalassic’ enkele opvallende verrassingen in petto. Ten eerste heeft de Finse folk metalband voor het eerst een conceptalbum geschreven, met water en de zee als centraal thema. Ten tweede is er met Pekka Montini een nieuwe toetsenist aangeworven die zich vooral met een voortreffelijke cleane stem laat gelden. Geen accordeon meer en daar zijn we niet rouwig om. Dit geeft Ensiferum juist extra punch!

De opbouw van dit album sleept je volledig mee in een wervelend muzikaal avontuur. De intro ‘Seafarer’s Dream’ opent met geluiden van de golven op de kust en akoestische gitaren, om deze weemoed te laten overvloeien in filmische orkestratie. Maar dan is er het stompende ‘Rum Women Victory’ met zijn snel, flitsend gitaarwerk, ruwe strot van Petri en uitermate meezingbaar refrein. Dit kan niet meer stuk. We horen al even de cleane zang van Pekka, maar in het mediumtempo ‘Andromeda’ krijgt hij nog meer ruimte. Zijn daadkrachtige stem houdt het midden tussen Bruce Dickinson en een progzanger en dat is toch wel een gedurfde toevoeging, maar volgens ons een schot in de roos.

Het galopperende ‘The Defence Of The Sampo’ is al even aanstekelijk, met samenzang die toch steeds een beetje Russisch aandoet. Het jachtige ‘Run From The Crushing Tide’ is al een even grote kanshebber om een nieuwe meezingklassieker te worden, zonder zich te bezondigen aan flauw vertier. De band verrast ook met een semiballade (‘One With The Sea’) die aanvangt met viool, akoestische gitaren en gevoelige zang, maar later aan kracht wint. Heel goed gedaan! Het luchtige publied ‘Midsummer Magic’ is hupse folk, maar daarna sluit men af met een bijna negen minuten durend epos dat zowel de gulzige grunts als de cleane zang op een fantastische manier verwerkt in het stomende geheel. ‘Thalassic’ is een bruisend, opzwepend album met Ensiferum in topvorm!