Mocht je op zoek zijn naar een nieuwe band om je tijd en energie in te steken, dan kan ik EnFire aanraden. Ik ben het hele weekend bezig geweest met het luisteren van hun debuutplaat ‘Juniper Landing’, gewoon omdat ik er niet van af kon blijven. Ik heb een platenkast vol met goede muziek, maar toen ik dit album opzette was al vrij snel duidelijk dat ik die kast voorlopig even met rust kon laten.

EnFire brengt een zalige mix van stoner en doom en voegt hier een ruime scheut psychedelica aan toe. Ze brengen de nummers vervolgens met een heavy metal-achtige gedrevenheid. Het geluid doet denken aan een heleboel andere bands, maar het is telkens maar een beetje van dit en een beetje van dat. Hierdoor ontstaat een fijn en bevredigend gevoel terwijl we luisteren naar een band die zijn eigen ding staat te doen. Zodra ze beginnen met ‘Dank Dungeon’ spat de energie er vanaf en dit weten ze het hele album vol te houden. Wel is er even een moment van iets meer rust en reflectie als we door ‘Juniper Landing’ en ‘Goodbye You Great Fool’ heen zweven; hierna wordt de zwaarte langzaam weer opgevoerd met krakende riffs en wordt de luisteraar, onder begeleiding van de urgente, roepende vocalen, opnieuw diep de wereld van duisternis, hekserij, marijuana en schaduwen ingeworpen.

Soms hebben bands hun kruit al verschoten voor de plaat ten einde is. EnFire niet. De afsluitende nummers tonen wederom die aanhoudende slagkracht en de creativiteit die we eerder al hoorden komt hier echt goed uit de verf; bijvoorbeeld tijdens de perfect uitgevoerde death metal intermezzo op ‘Bonglord’. Het album eindigt met het slome, vergruizende ritme van het spookachtige ‘Silvercomb’ waarop we voor de enige maal op deze plaat vrouwelijke vocalen horen. Tijd om bij te komen is er echter niet, want ik heb alweer op “Play” gedrukt.