Het leuke van dit vak is dat je vaak bands al leert kennen terwijl ze nog in de begindagen van hun carrière staan. Soms zie je dan bands en artiesten heel groot worden, zoals Within Tempation en Floor Jansen. De eerlijkheid gebied me dan wel weer te zeggen dat dit uitzonderingen zijn. Soms tot mijn ergernis omdat ik regelmatig ongekende kwaliteit voorbij zie komen. Meestal is het echter zo dat ik bands hoor waar nogal wat groei nodig is als ze de top willen halen. En die top, daar zitten maar een paar bands. Eend band die daar ook wel zou willen wonen is het Nederlandse Egeria, en na een eerst demo in 2017 getiteld ‘A Requiem Of Shadows’ volgt nu hun tweede wapenfeit: ‘As Night Falls’.

Gedurende al de jaren dat ik dit werk doe zie (en hoor) ik dat de producties steeds beter worden. Ook op deze plaat klinkt het wat dat betreft heel aardig. Muzikaal is het heel herkenbaar en makkelijk toegankelijk, het feit dat de band jaren als cover band gespeeld heeft zal daar zeker zijn invloed op gehad hebben. Zangeres Nicole is iemand die vooral de hoge noten goed en vaak weet te raken. Haar stemgeluid is dusdanig dat ze (net) boven de massa uitsteekt. Ze heeft een prettige geluid om naar te luisteren met name in een nummer als ‘Shattered Mirrors’ komt ze erg goed uit de verf. Dat mis ik dan wel weer in het overige materiaal. Het is bij het huidige aanbod gewoon van groot belang dat je onderscheidend bent in je zangstijl en zanglijnen. Hetzelfde kan ook gezegd worden voor de rest van de band. Deze klinkt als een hele solide club van muzikanten die Nicole degelijk ondersteunen, maar de enige die echt opvalt is gitarist Maurice met zijn heerlijke gitaarspel.

Jezelf onderscheiden van al die anderen. Het is natuurlijk geen makkelijke opgave, maar dat is wel wat Egeria nodig heeft om echt een verschil te kunnen maken tussen leuk met je hobby bezig zijn of serieus mikken op de top. De basis is nog steeds in orde, de tijd zal ons leren of men in staat zal zijn echt memorabele nummers te schrijven.