Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Deströyer 666 – Never Surrender
Season Of Mist
Release datum: 2 december 2022
“Deströyer 666 heeft nog nooit slecht gescoord maar met ‘Never Surrender’ bijten deze wolven dubbel zo hard als normaal”
9/10
Koen de Waele I 1 december 2022

Het duurde eventjes (lees zes jaar) maar op de valreep van 2022 brengen de meesters van zwartgeblakerde thrash met ‘Never Surrender’ hun zesde volwaardige album uit. Zes albums is niet zo bijster veel als je rekent dat de band al actief is sinds 1994. Toch zijn ze al een legende in het genre en steeds op tour. De drijvende kracht is nog steeds oprichter/gitarist en zanger K.K. Warslut. De man zelf is afkomstig van Australië maar heeft zowat overal gewoond. Met de Chileens geboren maar in Zweden wonende bassist Felipe Plaza Kutzbach en de Fransman Kev Desecrator als drummer kan je nog moeilijk spreken van een Australische band. Toch blijft dat wilde en rauwe aspect typerend voor bands Down Under duidelijk hoorbaar bij Deströyer 666. Dat ze nooit gaan opgeven, is duidelijk met de titel ‘Never Surrender’. Slechts twee woorden maar een ongelofelijk sterke titel. Het is ook de titel van het eerste nummer dat start met een razende wolf en overgaat in snel en krachtig gitaarwerk met uitstekende melodieën. Dat laatste blijft het handelsmerk over de gehele duur van het album.

Drummer Kev Desecrator mept alles vakkundig bij elkaar. Op ‘Andreste’ laat hij zelfs een stukje militaristische solo horen. Met de bezwerende samenzang van het refrein krijg je alweer een topper te horen. En dan moet het absoluut fantastische ‘Guillotine’ nog komen. Zanger KK maakt zicht lekker boos en uitroepen als Fuck ‘em All, Fuck The World en What The Hell Happened To My country beloven nu al dit het nummer live tot een absolute meezinger zal behoren. Opvallend is dat de zang overwegen clean is gebleven. De enige uitzondering hierop is ‘Pitch Black Night’ dat qua zang en gitaren terug wat meer de black metal richting uitgaat. Wat verder krijg je met ‘Grave Raiders’ nog zo een zalige meezinger. Nog noemenswaardig is ‘Rather Death’ waar in het eerste deel wat meer blackened wordt uitgegaan om te eindigen met een episch klinkend mannenkoor. Ook in de wat zachtere afsluiter ‘Batavia’s Graveyard’ is die epische samenzang aanwezig. En dat met alweer excellent gitaarwerk. Deströyer 666 heeft nog nooit slecht gescoord maar met ‘Never Surrender’ bijten deze wolven dubbel zo hard als normaal.