Het komt niet vaak voor dat ik een onbekende band, waar ik een review voor moet schrijven, al ken maar Defecto is een zeldzame uitzondering. In 2018 was de band het eerste voorprogramma van Persefone in de Duycker, waar ik bij was. Daar vielen ze op omdat ze een zéér professionele show verzorgde en ik ze beter vond dan het tweede voorprogramma, waar ik de naam niet meer van zou weten. Toen vroeg ik mij nog af hoe ver de band het zou schoppen edoch verloor ik de Deense band later uit het oog tot ik hun nieuwste werk ‘Duality’ in mijn mailbox zag verschijnen voor een review.

De band maakt hardrock die je vroeger misschien wel bij MTV zou hebben gehoord, ik moet stiekem een beetje denken aan Nickelback hoewel die nooit zo heavy waren als Defecto is. Pompende drums, vette gitaar riffs en een hoog meezing gehalte staan centraal bij de band, en dat doen ze erg goed. Nee, dat doen ze héél erg goed. Wat een energie spat er van deze band af zeg,  wat nog eens wordt versterkt door een meer dan uitstekende mix en master. Hoewel alle muzikanten zich van hun beste kant laten zien vind ik vooral Nicklas Sonne opvallen, naast dat hij zeer verdienstelijk gitaar speelt zingt hij ook nog eens ontzettend fraai. Met zijn rauwe stem moet ik soms zelfs een beetje denken aan Jorn Lande, hoewel die nog wel ietsjes beter is.

Heeft de band dan een perfect album afgeleverd? Nee, dat niet. Ten eerste is de muziek niet bepaald origineel te noemen, ze maken de muziek waar ze door zijn geïnspireerd en hebben daar niet echt een geheel eigen geluid van gemaakt. Op zich geen groot probleem, want wat ze doen, doen ze goed. Toch komt daar nóg wat bij kijken, want op twee á drie liedjes heeft Defecto zich, verassend genoeg, laten inspireren door Symphony X. Sterker nog, op ‘The Uninvited’ spelen ze gewoon een riff die wel héél erg lijkt op die van ‘Iconoclast’. Dat vind ik wederom niet zo’n heel groot probleem, want ze doen het goed, maar deze nummers vallen wel uit de toon van de rest van het album.

‘Duality’ is een van de beste en meest energieke albums die ik in tijden heb mogen recenseren. Hoewel het geen foutloos werkstuk is geworden vind ik het niveau dusdanig hoog dat ik het album zou aanbevelen bij het grotere publiek. De muziek is zéér toegankelijk en nodigt uit om mee te zingen. Het zou mij dan ook niet verbazen als deze mannen gaan doorbreken tot het grote publiek en een veelgevraagde festival act wordt. Een dikke aanrader dus om een keer uit te proberen!