De herfst tooit elk bos in een veelkleurige bladerpracht, maar deze goudgele schoonheid kondigt de naderende winterslaap en intrede van de dood aan. Dit seizoen, waarin de term doom metal een speciale betekenis krijgt, is de periode voor rouw, verdriet en verregaande melancholie. Twee jaar na het verrukkelijke ‘Autumn Kings’ brengt de Duitse band Décembre Noir het vierde studioalbum uit en ‘The Renaissance Of Hope’ is een even grote aanrader voor melancholieke zieltjes als de voorgaande schijven van dit vijftal uit Erfurt.

Het centrale thema van dit album – hoop – is onderhevig aan persoonlijke interpretatie. Wat hoopvol is voor de ene, kan diepe smart veroorzaken bij de ander. Neem het voorbeeld van vrijwillige euthanasie – hetgeen zo confronterend in beeld gebracht wordt in het artwork – en dilemma’s en vertwijfeling stapelen zich op. Deze heftige emoties worden geheel in lijn met de sound van de band vervat in zes lange composities van zes tot negen minuten lang. Dat betekent stuwende, maar melodieuze doom/death metal met een vette grunt van zanger Lars. In ‘A Swan Lake Full Of Tears’ wordt dat afgewisseld met plechtig gesproken passages die aan Satunus of Draconian doen denken, terwijl de riffs en glissando noten even naar My Dying Bride knipogen. We hebben hier al meteen de vergelijkende bands opgesomd; wanneer je hen kunt waarderen is ‘The Renaissance Of Hope’ aanschaffen een must. Elke song wordt verfraaid met niet aflatende, meanderende solo’s van Martin en Sebastian, terwijl pittige acceleraties het trage tempo geregeld opstoken.’Streets Of Transcience’ klinkt iets luchtiger en dit uptempo nummer zou men gothic/doom kunnen noemen. Er is veel pure schoonheid te vinden op dit album, het is een droom die in vervulling gaat voor elke melodieuze doom/death metal fan omdat hier de balans tussen treurnis en stuwende energie perfect gevonden wordt. Heerlijk!