Hier kan ik als luisteraar (en muzikant) heel erg jaloers van worden; wat een heerlijkheden worden hier gecombineerd en met welk een kundigheid en talent! Associaties met Judas Priest en Frank Zappa of Cream en Iron Maiden, maar ook Earthless, Cactus en Black Sabbath kronkelen door elkaar en smelten samen in de muziek van Danava. Hier wordt creativiteit en meesterlijk vakmanschap uitgeoefend op een kruisbestuiving van NWOBHM, Proto Metal en Prog met freaky jazz-rock neigingen, en het wordt niet gebracht als technisch geneuzel, maar komt ook nog eens met zeer overtuigende expressie bij deze luisteraar binnen. De muziek heeft allemaal zeer herkenbare elementen en zelfs deze gekozen combinaties van stijlen zijn al veelvoudig gedaan, maar op dit niveau en zo pakkend heb ik het nog niet gehoord. Toch zijn deze mannen (in wisselende bezettingen, met gitarist zanger Gregory Meleney als centrale spil) al een tijdje bezig; het debuutalbum stamt reeds uit 2006, waarna er nog twee volgden in 2008 en 2011. Heel fijn dat ze na een lange pauze toch terug zijn, zodat ook ik toch nog met deze mooie band kan kennismaken.

We pikken er een paar nummers tussenuit: ‘Let The Good Times Kill’ lijkt op Michael Schenker, Jack Bruce en Ginger Baker die een King Crimson versie van Judas Priest opvoeren, ‘Enchanted Villain’ kan aan een variant op de ‘Heaven And Hell’ drive door Blue Cheer (maar dan met Ozzy) doen denken en het up-tempo, bijna punky ‘At Midnight You Die’ klinkt ook heerlijk met die aan Iron Maiden gelinkte riffs. Bij de voor hun doen zeer recht toe recht aan Judas Priest-achtige stamper, tevens titelnummer ‘Nothing But Nothing’ kan zelfs een zweem van Rammstein ontdekt worden. Het afsluitende, psychedelisch kabbelende ‘Cas’ is misschien nog wel het meest indrukwekkend met de gedragen vocalen (in welke taal?) en arrangement als geheel met zoveel perfect geplaatste details in de individuele instrumenten, inclusief geweldige solo. Deze moet op vinyl gescoord en de zoektocht naar eerder materiaal is ook reeds aangevangen.