Diep, donker, duister, bij tijd en wijle doorboord door een meanderende, melancholieke melodie. Het Texaanse Cleric wisselt ultrazwaar zagen, lomp uptempo doortimmeren, HM-2 grooves af met naargeestige tragere passages, pakkende riffs en ontieglijk onbenullig midtempo maaien. De grommende, grauwende vocalen zijn ondanks de forse “opgenomen in een spelonk” sound krachtig – hoewel weinig gearticuleerd. Maar dat vergeef ik Cleric: de sound is smerig, schimmig en geeft ‘Serpent Psalms’ een obscure feel mee, een extra laag aan jaren negentig underground worship, zo u wilt. Hoewel, worship, dat zou Cleric toch echt tekort doen. ‘Serpent Psalms’ klinkt eerder als een heerlijk zagende, dreigende, slopende, slepende tijdmachine, die je midden in de kolkende, meeslepende maalstroom van circa 1990 death metal dondert. De gedrevenheid spat er vanaf en is aanstekelijk. De duistere sfeer maakt het feestje compleet.

Als Bolt Thrower in 1989 voor hun legendarische ‘Realm Of Chaos’ niet met Warhammer 40k in zee was gegaan, maar zich thematisch had gebaseerd op de Call of Cthulhu RPG of op de door necromancers bevolkte Ravenloft setting van D&D, dan had dit wellicht het resultaat kunnen zijn. Hoewel, dat is misschien ook wel weer teveel eer. En zou volledig voorbij gaan aan de andere invloeden die Cleric duidelijk meeneemt in hun eigen kijk op ODM, zoals de oude Incantation albums. Hoe het ook zij, dit is een naar, vies schijfje vol heerlijke, eerlijke ouweschool smeerkezen death metal. Aanrader!