We mogen Griekenland geen hofleverancier noemen als het om de levering van succesvolle metal bands gaat. Toch timmeren groepen als Rotting Christ, Septic Flesh, Suicidal Angels en Firewind best lekker aan de weg. In de categorie van de laatstgenoemde opereert ook de formatie Cellar Stone. De band maakt prettig in het gehoor liggende power metal, met hier en daar een uitstapje richting een ander subgenre in het hardrock spectrum.

‘Rise and Fall’ is het tweede album van de Grieken, de eersteling ‘One Fine Day’ werd in 2020 in eigen beheer uitgebracht. Wanneer je het nieuwe album voor het eerst op zet, denk je te maken te hebben met een wel heel beroerde productie. Gelukkig duurt dat maar een paar seconden en start de band lekker met het uptempo ‘Borrowed Time’ en blijkt de productie prima in orde te zijn. In het tweede nummer ‘Going Under’ doet de band het iets rustiger aan en gaat het tempo wat naar beneden. Het geeft gitarist George Maroulees de ruimte om even lekker van leer te trekken op zijn plank. De man heeft prima solo’s in de vingers en weet ook als slaggitarist indruk te maken. Luister maar eens naar de lekker tegendraadse partijen in het titelnummer. 

Maroulees kan sowieso bestempeld worden als ‘Mr. Cellar Stone’; de nummers werden allen door hem gecomponeerd op een niet nader te noemen Grieks Eiland in één van de lockdowns afgelopen jaar. Ik kan me ergere plekken voorstellen om een liedje te schrijven.. zee, strand, gitaar, ouzo’tje binnen handbereik.. Wellicht is onder invloed van het zonnetje de inspiratie ontstaan voor het nummer ‘War We Can Win’ dat hier en daar zelfs tegen southern rock aan schuurt. Drummer George Karlis had overigens ook invloed op het schrijfproces, hij hield zich samen met Maroulees vooral bezig met de arrangementen van de nummers. Wat daar aan opvalt is dat de band nauwelijks gebruik maakt van keyboards. Alle muzikale harmonieën worden gefabriceerd door gitaren.

Zanger Aris Pirris is geen bijzonder groot talent, zijn bereik is redelijk beperkt maar door het slim gebruik van koortjes valt dat niet heel erg op en is het zeker niet storend te noemen. Zijn stem past verder prima bij de muziek. Als ik er een sticker op zou moeten plakken houdt het stijltje van Cellar Stone zich ergens tussen de zwaarste nummers van Kamelot en de minst zware van Alter Bridge in.

De band mag dit najaar op toer met het afscheid nemende UFO en is als zodanig op 16 oktober te zien en horen in 013 te Tilburg.