Cause 17 is een Nederlandse band die eigenlijk maar uit twee personen bestaat, gitarist Walter Hüsstege en tekstschrijver/gitarist Rick Hagenaars. Ze kennen elkaar al heel lang maar officieel is de band pas in 2012 begonnen. Hüsstege schreef eerder al liedjes maar kon geen teksten schrijven die hij echt goed vond, dus vroeg hij aan Hagenaars of hij interesse had om dit op te pakken. Zo gezegd zo gedaan want inmiddels hebben de heren, met wat hulp van gastartiesten, twee albums op hun naam staan. Het nieuwe, derde, album is inmiddels ook een feit, ‘Bricks & Bones’ kan namelijk al via de welbekende streamingkanalen worden beluisterd.

Het album vertelt het verhaal van een jongen en meisje die elkaar online ontmoeten, met elkaar chatten, en vervolgens besluiten om een gezamenlijk een eind aan hun leven te maken door van een Fjord af te springen. Geen gezellig verhaal dus, maar wel eentje met een bron van waarheid. De Griekse zanger Ignatious Kaloudis zingt de partijen van de jongen in het verhaal en Ria Mulder de partijen van het meisje, daarnaast is Hans van den Brand te horen als verteller. De muziek valt te omschrijven als rustige progressieve rock met een rauw randje, denk een beetje in de richting van Marillion. De composities zijn niet slecht maar komen helaas niet helemaal goed uit de verf door een matige productie. De muziek klinkt wat vlak en de instrumenten, voornamelijk de gitaren, weten daardoor niet te overtuigen. Dat is jammer want hierdoor was het album wat toegankelijker kunnen zijn. Ook vind ik de composities zeker niet over het gehele album even sterk, zo vind ik bijvoorbeeld ‘I’m The Master’ minder sterk dan de eerste paar liedjes. Er is voor mij echter nog een struikelblok, de zang van Kaloudis én van Mulder vind ik namelijk niet zo mooi. Het is niet zo dat ze niet kunnen zingen, en het is ook zeker niet vals, het klinkt echter allemaal wat onzeker en ongeoefend, zeker bij Mulder, maar ook het stemgeluid vind ik persoonlijk niet zo mooi. Dit laatste kan echter ook een kwestie van smaak zijn, ik vind namelijk de zang van Fish (ex-Marillion) ook niet zo mooi en daar zijn heel veel mensen het niet mee eens.

Het bovenstaande stuk is erg kritisch maar ‘Bricks & Bones’ is zeker geen slechte plaat. Foor de budgetproductie en de matige zang vind ik het echter lastig om er echt enthousiast van te worden. Dat is jammer, want de band heeft goede ideeën en ook het verhaal spreekt me erg aan. Ik zou de band echt adviseren om de productie voor een volgend album te verbeteren, misschien dat dan ook de zang beter voor de dag komt. Liefhebbers van progressieve rock, die graag naar iets minder gepolijste albums luisteren, zouden dit album zomaar eens kunnen waarderen.