Carnifex is een deathcore band die als een van de weinige bands in het genre en constante ontwikkeling doormaakt. Ieder nieuw album is beter of in ieder geval anders dan de voorgaande en dat is natuurlijk een goede zaak. Het nieuwe album ‘World War X’is weer een album dat anders is, niet zozeer met betere songs, maar meer op het gebied van uitstraling en een gevoel van zelfvertrouwen dat het album uitstraalt. De deathcore is gedurende de afgelopen twee albums verrijkt met invloeden uit onverwachte hoek, namelijk de sound van een band als Anaal Nathrakh hoor je terug samen met wat meer black metal. Dat heeft wel geresulteerd in het tot dan toe beste album ‘Slow Death’.

‘World War X’ is een logisch vervolg met dezelfde ingrediënten als op het vorige album als ook de reguliere zaken die op ieder deathcore album thuishoren, zoals de breakdowns en de agressieve zang, laag gestemde gitaren en gewoon bruut geweld. Carnifex kan echter betere riffs schrijven dan gemiddeld en zanger Scott Lewis weet ondanks de grunts toch goed te articuleren wat een redelijke verademing te noemen is. Een nummer als ‘Visions Of Atlantis’ heeft daardoor een lekkere groove en symfonische elementen, terwijl ‘This Infernal Darkness’ toch ook weer ouderwets deathcore geweld laat horen. Die variatie en de lef om invloeden te laten horen die misschien niet altijd worden verwelkomd door die-hard fans, maken Carnifex een band die voor iedereen die van extreme metal houd een aanwinst is. Alissa White-Gluz levert een gastbijdrage op ‘No Light Shall Save Us’ wat trouwens meer een melodieus death nummer is geworden door haar inbreng. Nog een innovatie zou je kunnen noemen het feit dat er meerdere melodieuze gitaarsolo’s te horen zijn op bijvoorbeeld ‘All Roads Lead To Hell’ al worden die wel gespeeld door gast-muzikant Angel Vivaldi. Het levert alles bij elkaar gewoon een puik album op dat alle criticasters van de band het nakijken geeft.