‘Retreat’ is een muzikale uiting van Stefan Broeckaert (gitaar) en Luc Truyens (bas), geassisteerd door drummer Jan D’Hooghe. Zij omschrijven de muziek op dit album zelf als vormloze stukjes puzzel die zonder vooropgezet plan bij elkaar zijn gevoegd. En die stukjes passen allemaal in elkaar, maar het ene valt moeiteloos in het andere, terwijl de andere heel stroef gaat en stevig aangedrukt moet worden.

Op het eerste gezicht lijken de nummers op een verzameling gitaarkreten. Kermend, gloeiend, nieuwsgierig, krachtig. Maar vooral onheilspellend, als een onzichtbare moordenaar die door het huis waart met getrokken mes, of als een muterend virus dat zich als een groene mist bijna geruisloos door de donkere straten en steegjes van de stad begeeft. Deze kreten worden nauwkeurig bij elkaar gehouden door het sublieme drum- en baswerk, waardoor elk stuk zich vormt tot een mooi, homogeen nummer, waarvan je nekharen overeind gaan staan. Als ik het onder een noemer zou moeten vatten dan is progressieve rock hetgeen het dichtst in de buurt komt. Dit, met een duistere ondertoon die soms raakvlakken heeft met het post metal genre.

‘Retreat’ is vooral een compositie van gevoel, waarbij het van belang is dat zodra je begint met het beluisteren ervan je niet alleen je oren maar ook je hoofd openzet, de muziek naar binnen laat glijden en het daar zijn werk laat doen. Bij de één zal het een positiviteit teweegbrengen, bij de ander een gevoel van melancholie, en bij weer een ander wellicht een combinatie hiervan.