Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Black Sabbath – Sabotage Super Deluxe
BMG
Release datum: 11 juni 2021
“Ten opzichte van de eerder verschenen Deluxe versies is ‘Sabotage’ op inhoud duidelijk de mindere; door de prachtige uitvoering is aanschaf voor de die-hard fans uiteindelijk toch min of meer verplicht”
Erik Boter I 1 juni 2021

Begin dit jaar werden we al verwend met de Super Deluxe boxset van ‘Vol 4’ van Black Sabbath. Een klein half jaar later ligt de opvolger alweer in de winkel: de Super Deluxe versie van Sabotage uit 1975. Het is de derde Super Deluxe uitvoering van een classic Sabbath album op rij (vorig jaar kreeg ‘Paranoid’ dezelfde behandeling. En ook deze keer wordt de vroegere release volgorde niet aangehouden, want na ‘Vol 4’ zou je eigenlijk ‘Sabbath Bloody Sabbath’ verwachten. Hopelijk volgt die nog.

‘Sabotage’ kreeg naar verluidt in 1975 die titel mee omdat er veel dingen verkeerd gingen tijdens de opnames. Waar dat door veroorzaakt werd is de vraag, maar het is een publiek geheim dat de vier uit Birmingham in deze periode veelvuldig van pillen en poeders snoepten. Dat kan ook het meer experimentele karakter verklaren van een aantal tracks die op ‘Sabotage’ staan. ‘Don’t start (too late)’ en het in mijn oren schitterende ‘Supertzar’ zijn daar voorbeelden van. De laatstgenoemde wordt gedragen door een koor en werd op de Sabotage toer gebruikt als introtape. Toch staan er op ‘Sabotage’ ook heavy rockers, zoals men half jaren zeventig van Sabbath mocht verwachten. Opener ‘Hole in the Sky’ en zeker ook ‘Symptom of the Universe’ zijn daar de beste voorbeelden van.  De ruim 8 minuten durende albumafsluiter ‘The Writ’ is één van de weinige Black Sabbath songs waarvan de tekst door zanger Ozzy Osbourne werd geschreven. Normaal gesproken was bassist Geezer Butler daarvoor verantwoordelijk.

De inhoud van de boxset is iets minder interessant te noemen dan de twee vorige Super Deluxe boxsets. De CD versie van de ‘Sabotage’ boxset bestaat uit vier compact discs. De eerste bevat het oorspronkelijke album, in een geremasterde versie uiteraard. De nogal modderachtige productie van Mike Butcher en Tony Iommi blijft op de remaster overeind al klinkt de nieuwe versie wat duidelijker en meer open dan de NEMS persing uit 1980 op LP en de Amerikaanse CD rerelease van Creative Sounds uit 1987 die ik in de kast heb staan.

CD 2 en 3 bevatten het volledige optreden van Black Sabbath in Asbury Park, New Jersey (USA) op 5 augustus 1975. De tracks ‘Hole in the Sky’, ‘Symptom of the Universe’ en ‘Megalomania’ werden al eerder uitgebracht op de ‘Past Lives’ compilatie uit 2002. De rest van de tracks, waaronder het fenomenale ‘Spiral Architect’ zijn niet eerder officieel uitgebracht maar wel op talloze bootlegs eerder verschenen. De kans dat je dit materiaal als doorgewinterde Sabbath fan voor de eerste keer hoort is dan ook niet zo heel groot. De kwaliteit van de opnames is erg goed, maar dat zijn de bootlegs die ik van deze show ken ook. De vierde CD van het pakket is een CD replica van de Japanse single ‘Am I going Insane (Radio)/Hole in the Sky’.

Deze keer geen studio outtakes of alternatieve versies van de ‘Sabotage’ nummers. Ergens is dat toch een kleine tegenvaller. Toch is ook deze box prachtig uitgevoerd, want naast de CD’s (allemaal in vinyl replica hoesjes) bevat het doosje ook een replica tourposter, een replica tourbook en een lijvig, gebonden boekwerkje vol met memorabilia uit de ‘Sabotage’ tijd. Advertenties uit allerlei landen, krantenknipsels, singlehoesjes, het ziet er allemaal weer prachtig uit.

Over het hoesontwerp was in 1975 genoeg te doen. Het bevatte een eenvoudige bandfoto voor een spiegel. Dat deed op zich niet zoveel stof opwaaien maar het uiterlijk van de groep des te meer. De outfit van met name drummer Bill Ward (rode majo waarin zijn, ehh, drumstok prima te zien was in combinatie met felrode schoentjes) zorgde voor nogal wat hoongelach. Gelukkig zijn we anno 2021 wel wat gewend maar ik moet nog altijd glimlachen wanneer ik naar die foto kijk.

Ten opzichte van de eerder verschenen Deluxe versies is ‘Sabotage’ op inhoud duidelijk de mindere; door de prachtige uitvoering is aanschaf voor de die-hard fans uiteindelijk toch min of meer verplicht.

Photo credit: Sam Emerson