Andi Kravaljaca, bekend misschien van bands als Seventh Wonder en Aeon Zen, brengt zo nu en dan een EP uit met instrumentale muziek die bol staat van synthesizer soundscapes en bizarre gitaarloopjes. Op deze nieuwe EP staan vier nummers die voor iedere liefhebber van progressieve metal wel iets te bieden heeft. Veel vingervlug gitaarwerk, ondersteunt door lagen keyboards en een wat klinisch klinkend drumwerk. Geen nummers met een duidelijke kop en staart, maar wel met een rode lijn. Weet je wat het is: dit soort albums zijn heel moeilijk om te recenseren. Het zijn stukjes huisvlijt, die door de betreffende artiest zijn geproduceerd en ingespeeld met alle ziel en zaligheid er in gestoken en dat het eindproduct dan niet precies jouw ‘cup of tea’ is, lekker belangrijk. Zolang er albums en muziek worden uitgebracht door artiesten die zich door geen enkele commerciële drijfveer laten leiden, dan is er hoop. Die vrijheid hoor je terug op ‘Arcade Dreams’ en de songs doen af en toe denken aan het instrumentale werk van Tony Macalpine en Michael Lee Firkins, dus als je van die sfeer houdt zit je goed. Lekker wegluisterende instrumentale metal, dat is wat je krijgt op deze EP. Doe je zelf een plezier en schaf dit schijfje aan, je kan je er geen buil aan vallen.