‘Zelfs na dertig jaar blijft muziek mijn grootste en voornaamste hobby. Dat ik er dan ook nog geld mee verdien, blijft een kinderdroom die waarheid geworden is.’ Het illustreert de enthousiaste houding van Tobias Sammet, ook al heeft hij met Edguy de laatste jaren wat gas teruggenomen. Zijn andere ‘baby’ is Avantasia en drie jaar na het succesvolle ‘Moonglow’ heeft onze kapoen van de metal scene een nieuwe collectie songs met diverse vocalisten opgenomen.

‘Het artwork van ‘A Paranormal Evening With The Moonflower Society’ refereert naar een theatervoorstelling en het is ook vanuit een parallelle fantasiewereld dat Tobias ons bestookt met zijn nieuwste creaties. Zo vormt ‘Welcome To The Shadows’ een hartelijke ontvangst met Tobi als enige zanger. Met piano en zwaar klinkend orgel wordt een bombastische sfeer gecreëerd. Koorzang dikt dat pompeuze nog een beetje aan, maar een vlot refrein en een spetterende gitaarsolo brengt de balans tussen metal en theater in evenwicht.

Ditmaal werkte Sammet vooral met vertrouwde zangers waar hij al eerder mee samenwerkte, maar het eerste deel van dit album presenteert toch enkele nieuwkomers. Ralf Scheepers (Primal Fear) in ‘The Wicked Rule The Night’ maakt indruk met zijn hoge gillende zang, zodat Judas Priest weer niet veraf is. Bij de intrede van Floor Jansen (Nightwish) in ‘Kill The Pain Away’ hoort wat meer symfonische grandeur, al blijft het erg toegankelijk. Het is altijd bewonderenswaardig hoe Tobias Sammet zich als een kameleon aanpast aan de stijl van de gastvocalist. Tijdens ‘The Inmost Light’ met zang van Michael Kiske lonkt dit toch wel heel sterk naar Helloween, maar wat een gaaf nummer is dit! Floor Jansen passeert terug in het sensitieve duet met Tobi, genaamd ‘Misplaced Among The Angels’. De interactie tussen de viriele stem van Jorn Lande en de gepolijste aanpak van Sammet werkt altijd, ook nu is ‘I Tame The Storm’ een gebalde track. Heerlijk! Vervolgens dalen we af naar de AOR/pomprock contreien, met achtereenvolgens Ronnie Atkins, Bob Catley (Magnum) en Eric Martin die in duet gaan met onze olijke protagonist. Geoff Tate (ex-Queensrÿche) toont in ‘Scars’ dat hij nog wel degelijk iets in zijn mars heeft. Als afsluiter is er het tien minuten klokkende ‘Arabesque’ dat een patchwork aan invloeden vertoont. Michael Kiske en Jorn Lande zijn er buiten Tobi in te horen. Schotse doedelzakken, een zweempje Arabische sfeer, koren, zware riffs, vinnige gitaarsolo’s en de epiek van Heaven & Hell. Het komt allemaal in sneltreinvaart voorbij, zodat deze track uitnodigt tot meerdere beluisteringen. Dit is een rijk geschakeerd album dat een aangename flow vertoont, ondanks de diversiteit van de zangpartijen. Sterke songs vormen de kern van de schijf, zodat we hopen dat Avantasia ook met dit album op zak tournees zal ondernemen. Wij zijn er klaar voor!