Atavistia was het eenmansproject van de Canadees Matt Sippola. Inmiddels verzamelde hij een volwaardige band rond zich en brengt hiermee hun tweede album uit. Matt heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij een hevige fan is van het Finse Wintersun. Niet zo verwonderlijk als je weet dat beide landen een eindeloze ongerepte natuur hebben met een winters karakter. Dat wordt hier weerspiegeld in zes nummers die allen rond de tien minuten draaien.

De lange lange intro ‘From the Ancient Stones’ bestaat uit heel wat episch klinkende koorzang en symfonische elementen, waarna het eerste nummer ‘The Atavistic Forest’ start. Kenmerkend is de raspende gruntzang van Matt. Hij schuwt ook zijn cleane zang niet en maakt regelmatig gebruik van vertellende stukken. Heel wat breaks en tempowissels zorgen voor sfeervolle passages die zowel akoestisch als symfonisch kunnen zijn. ‘Through the Hollow Raven’s Eyes’ is de vooruitgeschoven single en het tempo ligt er beduidend hoger als op de rest van het album.

Elk nummer bestaat uit meerdere onderlagen en er is afwisseling troef. Zo is ‘Eternal Oceans’ het eerste Atavistia nummer waar de gitaren met hun C drop lager gestemd worden. Het klinkt direct een pak logger. ‘Dawn Of The Frozen Age’ klinkt met zijn donkere en koude emotie die het meegekregen heeft terug helemaal anders. Dat donkere blijft behouden in ‘The Forbidden One’ waar zelfs wat black metal in vervat zit. Afsluiter is het mooie ‘The Winter Way’, volgestouwd met meer emotionele passages. Het album kreeg een loepzuiver geluid mee en de symfonische elementen zijn veel dikker gelaagd als op het debuut. Elk nummer is tot in de puntjes verzorgd en bevat een grote verscheidenheid. Fans van Wintersun, Ensiferum, Bathory (epische periode) gaan zich met dit album helemaal thuis voelen.