Wat is het toch dat er in de Gelderse grond zit? Al jaren worden we verwend door bands als Fluisteraars, Turia, Wederganger, Solar Temple, Lubbert Das, Kwade Droes en tel daar gerust deze Asgrauw ook maar bij, want met de regelmaat van de klok, zijnde om de twee jaar, brengen zij een nieuw album uit, dat de verwachtingen telkens weet te overtreffen. Sinds hun debuut ‘Schijngestalten’ uit 2014 is de band in positieve zin blijven evolueren en wordt het tienjarig bestaan nu opgeluisterd met de release van ‘IJsval’, meteen ook hun vierde langspeler.

De openingsriff heeft een sterk Uadaans karakter en dan heb je mij al helemaal mee. Wat volgt is een melodieuze black metal storm met een rauw en tegelijkertijd emotioneel randje. In het negen minuten durende titelnummer laat Asgrauw ons heerlijk wegdromen (ook  ‘Broeihaard’ geniet van zulke onderhuidse dromerige harmonieën) in een hypnotiserend muzikaal landschap om in ‘Nevel’ snoeihard terug te slaan met  werkelijk dreigende en ijselijke black metal, zonder de muzikaliteit uit het oog te verliezen. De vocale duels, die uitgevochten worden tussen Vaal en Kaos, zorgen voor een extra dimensie. De een klinkt al wat killer dan de ander, maar beiden laten hun gepijnigde zelf volledig gaan in hun gezangen. De af en toe gesproken teksten laten je verder wegdrijven van de echte wereld. Dat de teksten in het Nederlands zijn en ook nog vrij verstaanbaar, maakt het allemaal nog net iets authentieker voor ons, laaglanders.

De nadruk ligt eerder op emotie dan op snelheid en brutaliteit, maar er wordt wel degelijk vette black gespeeld en men komt meermaals driest en onbesuisd uit de hoek. De productie blijft redelijk minimalistisch, maar wel loepzuiver. De kleinste details zijn duidelijk hoorbaar en dat zorgt er voor dat er meer te beleven valt dan je op het eerste gehoor zou denken. Hoogtepunten zijn buiten het titelnummer en ‘Broeihaard’ de allesvernietigende knallers ‘Heilloos’ en ‘Nevel’, de meeslepende afsluiter ‘Wanorde’, maar ook opener ‘Leeg’ met z’n pakkende refreinen en zowel gevoelige als knoertharde aanpak kan me bekoren. Eigenlijk staan er dus alleen maar hoogtepunten op ‘IJsval’! J.Putman aka Frostbite, zelf actief in de éénmansbands Nord en Owl, schilderde, zoals op de vorige platen het artwork, dat de kille atmosfeer op het album perfect weergeeft. Als dit de standaard is, gaan we een veelbelovend jaar in black metal tegemoet!