Ray Alder is een bezig baasje. Hij kan jaren staat van dienst als zanger bij Fates Warning voorleggen, zong ook nog vijf albums bij Redemption in en talrijk zijn de zijprojecten waar hij aan meewerkte. Recentelijk nog A-Z met Mark Zonder. De man heeft echter ook een solocarrière, al is die pas gestart in 2019 met ‘What The Water Wants’. Daar is nu de opvolger van uit, simpelweg ‘II’ genaamd, en we kunnen al bekennen dat we die nog net iets beter vinden dan zijn solodebuut. Daar is een simpele reden voor: na de keuze om eens bewust iets anders te doen op ‘What The Water Wants’, herkennen we veel meer de vertrouwde stijl van de man in de songs op ‘II’. Dat betekent iets progressiever van aard, donkerder en ook wat heftiger.

Ray koos voor hetzelfde team waarmee hij ook gewerkt heeft op zijn solodebuut. Zo horen we Mike Abdow (Fates Warning tourgitarist) en Tony Hernando (Lords Of Black) als snarenplukkers (ook bas) en drummer Craig Anderson (Ignite, Crescent Shield) als slagwerker. Voor de mix en ondersteuning werd Simone Mularoni (DGM) er weer bijgehaald.

Het zijn de uitwaaierende klanken en gevoelige zang van ‘This Hollow Shell’ die ons meteen imponeren, al wint het nummer later wel aan kracht met een eruptie en krachtige zangpartijen die ondersteund worden door knap gitaarwerk. De vette gitaar riffs van ‘My Oblivion’ zijn heftiger, zodat dit een aangenaam rockende track wordt. Ook heel wat energie in het verder elegante ‘Hands Of Time’, al keren we in het daaropvolgende ‘Waiting For Some Sun’ en het mooie ‘Keep Wandering’ terug naar de beschouwende aard van de artiest. ‘Those Words I Bled’ spettert nog even maar de twee afsluiters ‘Passengers’ en ‘Changes’ zijn toch ook vooral reflectief. Maar wel prachtige nummers. Ray Alder heeft met ‘II’ een diepgaand album voor ons in petto waar je kunt van blijven genieten en dat is toch weer een hele prestatie.