Predatory Void – interview met Lina R
Lina R: “Elk lid zorgt voor een eigen insteek en dat komt terug op het product dat we gaan uitbrengen. Als je luistert, ga je iets van ons allemaal horen: onze eigenschappen en karakters”
Predatory Void is een nagelnieuwe band met leden van onder andere Amenra, Carnation en Cobra The Impaler. Zangeres is de minder bekende maar verbluffende Lina. Hun debuut ‘‘Seven Keys to the Discomfort of Being’ slaat letterlijk in als een bom en belooft nu al één van de albums van 2023 te worden. Tijd voor een interview en dat ging door met zangeres Lina R, een supervriendelijke en enthousiaste persoonlijkheid.
Koen de Waele Ι 26 april 2023
Hallo Lina, Koen hier van Lords Of Metal, alles goed?
Cava dank je. Aangenaam. Het is redelijk druk. Het is mijn derde interview vandaag.
Jullie zijn een nieuwe band maar met leden die toch al gevestigde waarden zijn. Hoe kwam de band juist tot stand?
Lennart startte met schrijven tijdens de lockdown. Het paste niet bij zijn bands en dus zocht hij andere muzikanten om een band te vormen. Bassist Tim De Gieter die ook bij Amenra speelt, kwam erbij. Evenals gitarist Thijs De Cloedt die nog bij Aborted zat en drummer Vincent Verstrepen van Carnation. Vincent is trouwens de zotste drummer die ik ken.
Lennart heeft me dan uitgenodigd om eens te komen zingen. We begonnen met repeteren en dat viel heel goed mee. Het ging echt goed.
‘Seven Keys to the Discomfort of Being’ is niet echt een vrolijke titel en de muziek zelf is pure duisternis. Hoe kan jij dat vereenzelvigen op jezelf?
Dat klopt (lacht). Ik heb alle teksten geschreven vanuit mijn persoonlijk standpunt. Het kwam vanuit mijn discomfortzone, zowel mentaal, emotioneel en sociaal. Al die thema’s vormen een rode draad door het album. Zo heb je verschillende verwijzingen naar toestanden en gevoelens zoals frustratie en eenzaamheid. Duistere dingen maar daar ben ik meer voorstander van.
Vormen de zeven nummers de zeven sleutels en is er één of ander concept in verstopt?
Zoiets.
Ik ken Amenra, Wiegdedood en Oathbreaker en die bands klinken helemaal anders dan Predatory Void. Hoe kwamen jullie bij dat geluid?
Ik denk dat het een afspiegeling is van onze vijf persoonlijkheden. Lennert kan eigenlijk geen andere muziek schrijven en iedereen voegt er dan nog eens aan toe wat wijzelf leuk en goed vinden. Dat zit er allemaal in.
Hoe zou je de muziek zelf omschrijven? Er is black metal maar ook death metal en zwartgallige emotionele stukken. Iets compleets nieuws eigenlijk?
Het is moeilijk om dat juist te beschrijven. Het is een mix van doom en post metal met een vleugje gekheid.
Het is ongelofelijk wat er allemaal uit jou komt. Furieuze screams richting black metal maar ook melancholische donkere heldere zang. Hoe heb jij je stem ontdekt. Erg bekend was je nog niet.
Tuurlijk niet. Ik ben zowat jarenlang bezig geweest in kleine clubs en heel underground. Het probleem was dat ik altijd al gitaar wilde spelen. Ik heb dat geprobeerd maar ik ben keiongeduldig. Ik speel wel een beetje piano maar ik ben nooit goed geworden met instrumenten. Ik wilde echter bezig blijven met muziek en moest iets blijven doen (lacht). Dus dacht ik dat ik kon beginnen zingen. Toen ik achttien jaar was, probeerde ik death metal zang maar ik gebruikte heel slechte technieken. Ik ben die ontleerd en zing nu met mijn eigen stem. Het is heel gewoon om dat te doen en ik probeer dat veel. Ik ben dagelijks bezig met oefeningen om mijn stem deftig te houden. Clean zingen doe ik constant als ik bezig ben in mijn appartement. Ik maak liedjes over het dagelijkse leven. Geen screams want die zijn te luid en ik heb buren. Alle woorden die ik in mijn hoofd heb zijn geschikt voor cleane zang. Zo oefen ik mijn stembanden en zoek een balans voor lichaam en ademhaling. Mijn techniek is daar geschikt voor. Ik kan dus met een oortje door mijn appartement wandelen en ben dan bezig met whohoho (lacht). Dat helpt.
Je bent zelfs al geïnterviewd op de nationale radiozender Studio Brussel. Mensen gaan je beginnen herkennen.
Dank u. Vorige maand was ik op de radio. Dat is wel heavy (lacht).
Jij hebt de teksten geschreven. Vanuit welke basis vertrek je dan want titels als ‘Shedding Weathered Skin’ of ‘Endless Return to the Kingdom of Sleep’ zijn enerzijds veelzeggend maar anderzijds nietszeggend.
Mijn proces van schrijven is nogal compulsief. Ik wandel naar buiten, ik krijg een gedachte in mijn hoofd en ik moet dat dan direct neerschrijven. Meestal is het wel nogal waanzin. Ik ben vrij emotioneel en als ik iets beleef is dat de hel. Ik moet dat neerschrijven anders geraak ik er niet snel en gemakkelijk van weg. Het is een vorm van therapie. Ik denk veel na en overdenk heel veel. Dan beland ik bij zware thema’s zoals verslavingen en hoe die mijn persoonlijke situatie zouden kunnen beïnvloeden. Niet dat die dingen al gebeurd zijn maar moesten ze gebeuren. Ik denk heel veel na over de zware dingen van het leven. Ik heb lang last gehad van nachtmerries en dan beleefde ik echt rare shit. Als ik dat dan onthoud als ik wakker ben, schrijf ik dat neer. Het is soms ongelofelijk en soms vraag ik me wel af hoe dat komt.
Bassist Tim De Gieter en gitarist Lennart Bossu zitten stevig in dat Church Of Ra collectief. Iets helemaal anders dan drummer Vincent Verstrepen die met Carnation een pure death metal drummer is. Was die samenhang tussen verschillende genres iets dat zo vonken gaf?
Ik denk dat dat alles wat de reden is van het bestaan van de band. Elk lid zorgt voor een eigen insteek en dat komt terug op het product dat we gaan uitbrengen. Als je luistert, ga je iets van ons allemaal horen: onze eigenschappen en karakters. Het is een mengeling maar wel leuk.
Het grote label Century Media was direct overtuigd om het debuut uit te brengen. Hoe kwamen zij eraan te pas?
Ik apprecieer dat enorm. Ze steunen ons en ze helpen ons zoveel als ze kunnen. Qua zelfvertrouwen zorgt dat voor een grote boost. Je ben nieuw en schrijft een album. Je weet helemaal niet welke reacties je van de mensen kan verwachten. Het album is een afspiegeling van onze belevenissen. Je weet nooit hoe ze gaan reageren. Maar het label helpt ons enorm.
Had het label bepaalde verwachtingen of mochten jullie helemaal jullie eigen ding doen?
Er werd ons niets opgelegd en we mochten helemaal ons ding doen.
Hun gamma is wel enorm en erg gevarieerd. Van bands als Wiegedood tot zelfs Electric Callboy.
Ze hebben een enorm uitgebreid rooster maar dat is leuk. Onze muziek is ook geen een genre maar meer een gamma van meerdere.
Hoewel het debuut nog moet verschijnen, staan jullie wel al geboekt voor optredens, onder andere op Alcatraz en Roadburn. Hoe kon je die overtuigen?
Lennart heeft al een paar keer op Roadburn gespeeld en hij kent er nog mensen. Hij heeft er een paar gesprekken gehad of er interesse is en zij hebben aangeboden om de presentatie van ons album te doen. Voor mij was het wat een lichte schok om direct op zo een schaal op het podium te staan. Maar ik kan me niets beter inbeelden dan zo een release show. Er zitten voorlopig nog maar vijf shows in onze agenda. Elk lid speelt bij andere bands en soms is dat moeilijk te combineren. Ons doel is wel zoveel mogelijk shows te spelen.
Het zijn wel direct grote namen waar je speelt, voor duizend man of meer.
We hebben vorig jaar al drie shows gespeeld en begin dit jaar was er het Soulcrusher Festival in Nederland. Er is dan nog een wissel geweest. Normaal stonden we op het kleine podium maar toen we onderweg waren, hoorden we dat we op het grote podium zouden spelen. Ik had iets van “damn”. Het stond er propvol en iedereen was echt wel positief. Het is leuker dat je enkel mensen ziet en geen lege plekken. Toen we als support voor Amenra speelden in Kortrijk was ook alles uitverkocht. We hebben allen wel al wat ervaring om shows te spelen maar om dat samen te doen is toch een andere ervaring. Er is nog wel wat praktijk nodig.
In de biografie lees ik dat je deel uitmaakt van het Belgische artiesten collectief Church Of Ra. Kan je de Nederlanders kort uitleggen wat dat juist wil zeggen?
Het is een soort koepel van bands met leden van Amenra of mensen die in de nabijheid staan.
Ze zijn verbonden met bepaalde thema’s en richtingen in de muziek en vriendschap met elkaar.
Het is geen officiële organisatie maar een groep vrienden die samen dingen doen. Het is een enorm interessant fenomeen.
Jijzelf bent bekend als zangeres van Cross Bringer. En eerlijk, ik had er nog nooit van gehoord. Is die band nog actief? Hoor je trouwens nog van de andere leden want ik las die die uit Rusland kwamen?
Het kan dat je er nog niet van gehoord hebt (lacht). De rest woont in Rusland en dat is heel moeilijk. We blijven contact houden en schrijven momenteel aan een nieuw album maar alles werkt met heel veel vertraging. Er waren plannen voor een tour maar door de pandemie vielen die allemaal in het water. We zouden zelfs naar Japan gaan. Nu is het nog steeds moeilijk want ik kan niet naar daar en zij kunnen niet naar huis. Maar we hebben nog steeds onderling contact en zijn bezig met nieuw materiaal.
Jij bent een tattoo artieste. Jammer genoeg heb ik je niet direct teruggevonden. Waar ben je ergens gevestigd en wat is je specialiteit?
Dat klopt. Ik werk hier in Gent maar wat mijn specialiteit is kan ik moeilijk zeggen. Ik hou zowel van schattige als duistere dingen. Traditioneel maar met een twist.
Bedankt alvast voor je tijd.
Merci. Saluutjes.
Social media