Uiteraard is ook Soen ten prooi gevallen aan de restricties die de pandemie oplegde aan artiesten die het podium op willen. In januari 2021 brachten zij het prachtige album ‘Imperial’ uit, hun vijfde studioalbum sinds Martin Lopez (ex-drummer van Opeth) ons verraste met de oprichting van een band die men omschreef als ‘thinking men’s metal’. Die plaat heeft men nog niet naar behoren kunnen ondersteunen met live shows.

Men koos voor een in december opgenomen performance in de Zweedse Atlantis Grammofon Studios in Gothenburg, in februari werd dit uitgezonden. De songs werden voorzien van nieuwe arrangementen, want niet alleen de band stond op het podium, maar ook een strijkerkwintet. Voor verfijnde achtergrondzang zorgden twee dames. Als geheel voegde dit een gesofistikeerde toets toe aan de – anders ook al behoorlijk zwoel, bedachtzaam en intelligent klinkende – muziek van het viertal.

Stipt op tijd begon dit concert met het nieuwe nummer ‘Antagonist’. Ingetogen tokkelende gitaren en de weemoedige zang van Joel Ekelöf zetten meteen de toon. De egale samenzang klinkt zuiver en groots! Gevoelige gitaarsolo’s van nieuwe gitarist Cody Ford slingeren door de song, terwijl Martin Lopez zijn atypische ritmiek etaleert, gekleed in een Alice Cooper T-shirt. ‘Lunacy’ van vorig album ‘Lotus’ is als tweede aan de beurt, gevolgd door het beklijvende en nieuwe ‘Monarch’. Het regent superlatieven in de drukke chat en dat is zeker verdiend. ‘River’ is nog zo’n parel, van het ‘Lotus’ album. A capella zang en piano trekken de aandacht. Het refrein wordt geaccentueerd door de vrouwen achteraan. Solo’s op piano en gitaar evolueren van jazzy naar scheurend. De prachtige violen in ‘Jinn’ (van album ‘Lykaia’) krijgen gezelschap van percussie op djembe, ook Lars Enok Ahlund bedient zich hiervan. Hij ontpopt zich aardig tot veelzijdige multi-instrumentalist, ook in deze zachtere setting. Maar het is toch ook de stem van Joel die iedereen in vervoering brengt, met ‘Illusion’ van het nieuwe album als volgend hoogtepunt. Nog een nieuw nummer in de gedaante van ‘Modest’. Smullen geblazen van de wilde, maar bluesy gitaarsolo hier! De vrouwenzang maakt de schitterende ballade ‘Lucidity’ (van ‘Lykaia’) honingzoet, maar wel erg mooi. Met ‘Savia’ gaat men uitzonderlijk terug naar het eerste album ‘Cognitive’ en hier zijn de initiële Tool invloeden nog duidelijk waarneembaar. Aanstekelijke ritmes trouwens. De chat begint te exploderen wanneer er een song komt die ‘Snuff’ heet. Blijkbaar van Slipknot en dat slaat in als een bom. Bij anderen. Het concert wordt daarna voorzien van een apotheose met twee songs van ‘Lotus’. ‘Lascivious’ kent zwoele, jazzy ritmes, terwijl de strijkers, net als in ‘Jinn’ wat oriëntaals klinken. Ekelöf heeft heel het concert rustig op een stoel gezeten met een microfoon die uit het plafond komt. Geen uitzondering tijdens het prachtige ‘Lotus’ dat terecht deze verfijnde happening afsluit. Bloedmooi! Bovendien met kernzinnen om je omhelzen, of wat dacht je van de raadgeving: ‘Let your essence be the answer’? Naar ieders gevoel was het na 1 uur en 10 minuten aan de korte kant, maar het was in ieder geval wel een performance die doorlopend kippenvel veroorzaakte. Ook met deze arrangementen komen de Soen songs volledig tot hun recht. Een heerlijk initiatief!