‘Coherence’ is het vijfde studioalbum van Be’lakor en ondanks de hoge kwaliteit van elk van die schijven blijft deze band eerder een geheime parel voor kenners. Mogelijk ligt dat aan het feit dat ze helemaal uit het verre Australië moeten komen om hun albums te promoten met concerten, maar anderzijds is een stilte van vijf jaar sinds ‘Vessels’ (2016) ook geen pluspunt om beroemdheid te vergaren natuurlijk.

Het weerhoudt ons in ieder geval niet om te benadrukken dat de melodieuze progressieve death metal van deze heren om duimen en vingers af te likken is. Eerder verwezen we al naar Opeth als verwante zielen, maar als je je op het gitaarwerk van ‘Coherence’ focust, dan tref je in het sierlijke, melodieuze en soms weemoedige spel zeker een Finse sfeer die we ook bij een band als Insomnium aantreffen.

Het zijn wederom lange, maar overzichtelijke songs waar dit stabiele kwintet mee op de proppen komt en ondanks links met bovenvermelde bands, heeft Be’lakor een eigen geluid ontwikkeld doorheen al die jaren. Dit is gebaseerd op een vloeiende manier van opbouwen der composities, met net genoeg reprises om herkenningspunten in te voegen. Nemen we openingstrack ‘Locus’ met zijn elf minuten speelduur als blauwdruk, dan is het meteen een monumentale sfeer die bezit van je neemt. Atmosferische, zwevende intro mondt uit in een ruwe eruptie met sappige grunts van George Kosmas. De robuuste instrumentale stukken worden verfraaid met meanderende solo’s waar emotie van afdruipt. Af en toe een rustige passage, dan weer een gesproken sample om ten slotte toch in alle heftigheid te eindigen. Na het zwevende intermezzo ‘The Dispersion’ volgen zo nog zes lange composities waarin harde en ingetogen stukken elkaar afwisselen en zo een natuurlijke balans van eb en vloed creëren. Ook in instrumentale songs als ‘Sweep Of Days’ en het op zwevende synths en gitaar drijvende ‘Indelible’ (geen drums!) blijft Be’lakor een band van uitzonderlijk hoge kwaliteit, maar het zijn toch vooral de mammoetcomposities ‘Valence’, ‘Hidden Windows’ en ‘Much More Was Lost’ die ons versteld doen staan over zoveel schoonheid en technisch vernuft, op een ravissante manier samengesmolten.