Het is nog erg vroeg in het nieuwe jaar en toch is er nu al genoeg te ontdekken in de muzikale koninkrijken. Het vrouwelijke kwartet Konvent draagt hier ook aan bij met hun veelbelovende debuutplaat ‘Puritan Masochism’, een album dat het death-doom genre omarmt met acht armen.

Zodra openingstrack ‘Puritan Masochism’ begint is het moeilijk een tevreden glimlach te onderdrukken. De vetheid van de langzaam voortstuwende riff is groot en neemt de luisteraar gelijk mee naar plekken en tijden waarin het genre zijn vorm begon te krijgen. Duidelijke invloeden zijn hoorbaar (ik noem Candlemass, maar ook het veel recentere Mist) en naarmate de muziek vordert horen we dat dit niks te maken heeft met imitatie en dat Konvent haar eigen, troosteloze wereld creëert. Er zit een onderliggende genialiteit in de nummers, iets dat naar voren komt in sappige basloopjes en meeslepende, hypnotiserende ritmegitaren. Dit zorgt ervoor dat je blijft hongeren naar elke komende seconde.

Het death-gedeelte is met name evident in de zangkwaliteiten van Rikke Emilie List, die de cleane zang naast zich neerlegt en ons trakteert op een variëteit aan grunts en gepijnigde kreten op een manier waar mevrouw White-Gluz nog een heleboel van kan leren. Daar blijft het niet bij: de subtiele bas- en gitaarstukken doen namelijk ook denken aan wat bijvoorbeeld Death en Obituary hadden verwoven in hun eerdere werken.

‘Puritan Masochism’ is echt de moeite waard, niet alleen voor mensen die death-doom een warm hart toedragen (maar die mogen het sowieso niet missen!), maar voor alle metalfans. Het is een verzameling heerlijke, bloedstollende riffs, waarin het ene na het andere hoogtepunt elkaar opvolgt. Troosteloos? Zeker, maar het voelt wel heel erg goed.