Axel Rudi Pell, Night Laser in Bosuil, Weert – 11 april 2025

“De band speelt een mix van nieuw materiaal van de laatste plaat ‘Risen Symbol’ en de oude klassiekers en dat valt erg goed in de smaak”

Het wordt Axel Rudi Pell weleens verweten dat hij weinig originaliteit in zijn muziek verwerkt, maar het voordeel hiervan is dat je precies weet waar je aan toe bent en wat je kunt verwachten. En als het materiaal dan nog eens kwalitatief erg hoogstaand is en live tot in de perfectie uitgevoerd wordt heb je geen reden tot klagen dunkt me. Eenieder die de muziek van Dio en (oude) Rainbow weet te waarderen, zal inmiddels zijn weg wel gevonden hebben tot de vele puntgafe CDs van deze sympathieke Duitse gitarist. Een lekker volgelopen Bosuil maakt in ieder geval duidelijk dat de fanschare van Axel erg trouw en nog steeds groeiende is.

15 april maart 2025 I Tekst:Sjak Roks, fotografie: Peter Bulkmans

Support act op deze avond is het eveneens uit Duitsland afkomstige viertal Night Laser, die de glamrock uit de jaren tachtig proberen te laten herleven. De nadruk moet dan wel op het woord proberen liggen, want deze poging strandt in schoonheid zullen we maar zeggen. Het noodzakelijke enthousiasme is zeker aanwezig en de band doet zijn best om het middelmatige materiaal goed over de buhne te krijgen, maar de Axel Rudi Pell fans laten het enigszins gelaten over zich heen komen. En dat valt ook wel te begrijpen, want hetgeen Night Laser laat horen en zien is niet van het niveau dat nodig is om echt indruk te maken. De muzikale invulling van het song materiaal is nog wel behoorlijk, maar zodra zanger Benno Hankers zijn strot opentrekt wordt het er niet bepaald beter op. Hij is niet echt gezegend met een geweldige stem en gaat erg snel over de grenzen van zijn kunnen heen. Op zijn zachtst gezegd klinkt dat niet best en meer dan een beleefd applausje na elk nummer zit er dan ook niet in. Gelukkig maakt de hoofdact dit matige voorprogramma meer dan goed!

Night Laser in Bosuil, Weert - 11 april 2025 - © Peter Bulkmans

Als de band van Axel Rudi Pell het podium betreedt vallen er een paar dingen op. Zo is Axel behoorlijk wat kilo’s kwijt en oogt hij erg fragiel. Gelukkig heeft dat geen enkele negatieve invloed op zijn fantastische spel. Daarnaast is zanger Johnny Gioeli verkouden en daar hij een erg belangrijk onderdeel is van het totale bandgeluid doet dat het ergste vermoeden. Gelukkig wordt het al snel duidelijk dat hij hier vocaal erg weinig hinder van ondervindt, want hij laat wederom horen tot de beste zangers binnen het traditionele metal genre te behoren. Af en toe heeft hij de behoefte om zijn neus te snuiten, maar verder merken we erg weinig van zijn verkoudheid. ‘Forever Strong’ trapt de set op een erg sterke manier af en je kunt duidelijk merken dat het (internationale) publiek hier voor gekomen is! De band speelt een mix van nieuw materiaal van de laatste plaat ‘Risen Symbol’ en de oude klassiekers en dat valt erg goed in de smaak. Er wordt fanatiek meegeklapt en meegebruld met ‘Strong As A Rock’, alvorens Johnny zijn vocale kunnen mag tonen in het ingetogen ‘Don’t Say Goodbye’ en de Leonard Cohen-cover ‘Hallelujah’. Schitterende versies van ‘Oceans Of Time’ en ‘Mystica’ leiden de verplichte en ietwat saaie drumsolo in van Bobby Rondinelli, wat vele mensen de gelegenheid geeft om hun glas even bij te gaan vullen aan de bar. Ook de keyboard solo van Ferdy Doernberg haalt de vaart een beetje uit het optreden, maar een fantastische uitvoering van het wereldnummer ‘The Line’ en de afsluitende medley van de reguliere set ‘The Masquerade Ball/Casbah/Ankhaia’ zorgen er voor dat de aandacht niet verslapt. Natuurlijk moet de band terugkomen voor een toegift en met ‘Fool Fool’ en de meezinger ‘Rock The Nation’ wordt op een gepaste manier afscheid genomen van het Nederlandse publiek. Liefhebbers van traditionele metal zijn door Axel en zijn band weer op hun wenken bediend middels een erg sterk optreden! Het ovationele applaus na ‘Rock The Nations’ is daarom zeker op zijn plaats.

Setlist Axel Rudi Pell: