De avond begon met een rustige rit vanuit Zwolle naar Groningen. Na een parkeerplek gevonden te hebben liepen mijn vrouw en ik een klein stukje naar de Oosterpoort. Het was vlak voor 20:00, geen rij, geen geneuzel, gewoon doorlopen. Eenmaal in de volle grote zaal van de Oosterpoort is het gaaf om te horen dat er mensen uit de hele wereld naar Groningen afgereisd zijn om dit spektakel mee te maken. Na een tijdje wachten komt Devin Townsend het podium op, in een pyjama met klomp-sloffen aan. Hij is een entertainer, die bekend staat om zijn grappen en grollen en hoewel hij serieus begint uit te leggen waar het project voor staat en daarna een zeer uitgebreid rondje bedankjes uitspreekt, kan hij het niet laten om het luchtig te houden met grappige opmerkingen en luid boeren. 

De toon is gezet. Het wordt duidelijk dat Devin dit project zeer intensief heeft voorbereid. Het concept van het project gaat over een artiest die zijn muze achterna loopt, maar er achter komt dat het mens zijn niet alleen jouw doelen achterna lopen is, maar dat ook menselijke interacties pijlers zijn, waarop je het leven mee moet opbouwen. Geen gepreek, wel sneren naar de huidige stand van zaken in de wereld. 

Dit hele gebeuren neemt ongeveer een half uur in beslag, waarna Devin akoestisch onder andere ‘Let It Roll’ van het album ‘Synchestra’ en ‘Ih-Ah’ van het album ‘Addicted!’ speelt. Hij legt voor dat nummer uit dat Anneke van Giersbergen niet mee kon doen, maar dat we zullen zien dat hij een goede zangeres heeft geregeld, namelijk Lynn Wu, van de Chinese progressieve band OU, waarvan Devin het 2^e album ‘II: Frailty’ heeft geproduceerd en waarop Devin een gastbijdrage heeft gedaan. Dit “voorprogramma” wordt afgesloten met een nummer van Neil Diamond, van de  soundtrack van de film Jonathan Livingston Seagull.

Bovenstaande was spontaan, een beetje rommelig, maar het is mooi om te zien dat een artiest zich zo volledig over heeft gegeven om een project wat al jaren in zijn hoofd zit, tot realiteit te maken. Het hele project is door Devin zelf gefinancierd, wat vrij indrukwekkend is, gezien de omvang. De instrumenten van het orkest staan al op het podium en dat maakt dat de verwachting hoog gespannen is. Nogmaals, de fans hebben nog geen noot gehoord van hetgeen na een korte pauze over ze uitgestort wordt.

Aangezien ik ook de opdracht had om foto’s te maken was ik naarstig op zoek naar de fotopit. Het bleek dat die er niet was. Mijn excuses voor het feit dat de foto’s voornamelijk vanaf één kant geschoten zijn…..

Na de pauze beginnen de orkestleden het podium op te komen, onder luid gejuich van het publiek. Het koor schuift ook aan, onder het grote scherm. Daarna is het tijd voor de band om zich gereed te maken, en dan….. dan is het zover. De eerste keer dat Devin Townsend ‘The Moth’ live ten gehore gaat brengen is daar!

Wat kan je verwachten? Nou, ik had zelf gedacht aan een soort Ayreon, op zijn Devin’s. En op zich zat ik er niet ver naast. Alleen is het zo gaaf uitgevoerd, zo doordacht en zo gedetailleerd. En het is zó Devin.