In sommige gevallen valt de appel echt niet ver van de boom. De Zweedse drummer Anders Johansson, ook wel bekend van zijn werk met HammerFall en Yngwie Malmsteen, heeft een nieuwe band met onder andere zijn twee zoons! Dit zijn Nick op gitaar en Karl op bas, toetsen en backing vocals. Als ik mijn informatie mag geloven zijn de nummers geschreven door de heren Johansson junior. Toen paps de nummers hoorde leek het hem een goed idee om een band op te richten en deze nummers een podium te geven. Aldus geschiedde en samen met zanger Mike Andersson (onder andere Cloudscape) is Tungsten een feit. ‘We Will Rise’ is drie kwartier muziek verdeeld over twaalf composities, en met de indrukwekkende CV van Anders was het niet lastig om te tekenen bij giganten Nuclear Blast.

‘We Will Rise’ is een opener in het straatje van typische melodische metal. We hebben een opbeurend refreintje, een keyboard deuntje wat me aan het even Zweedse Bloodbound doet denken. Op het volgende en wat tragere ‘Misled’ valt ook het beukende drumwerk van Anders op. Vanaf ‘The Fairies Dance’ worden de zaken wat minder rechttoe rechtaan en wat meer experimenteel. De naam Avatar komt hier wat meer in me op, en hoewel Mike natuurlijk nog steeds een typische melodic metal stem heeft gebruikt hij wel meer en meer de lage regionen van die stem. ‘It Ain’t Over’ begint dan toch wel heel erg modern aan te voelen, en hier kan Avatar zich nog wel eens in debat gaan over de verschillen tussen beïnvloeding en plagiaat. De lijn naar een steeds moderner geluid zet zich over het album op een merkwaardige manier door, steeds meer LED lamp in plaats van tungsten (gloeidraad), en vanaf ‘Sweet Vendetta’ kan ik eigenlijk steeds minder met de muziek. Qua zanglijnen krijg ik hier bijna mijn persoonlijke nachtmerrie Volbeat voor ogen. ‘Remember’ vind ik met zijn meer ouderwetse aanpak dan weer een stuk leuker. ‘Wish Upon A Star’ sluit het album af in de stijl van At Vance.

Hoewel het knap is van vader en zoons om de muziekstijl op een album zo breed te houden, is het risico wel dat lang niet iedereen gecharmeerd gaat zijn van de hele cd. De keerzijde van die medaille is natuurlijk wel dat dit album niet op de helft van de speeltijd een herhalingsoefening wordt en dat er qua afwisseling weinig te klagen valt. Qua muzikale kwaliteiten hoef je je ook geen zorgen te maken, een veteraan als Anders Johansson zou geen genoegen nemen met bandleden die slechts halfbakken musiceren, al is het zijn eigen vlees en bloed. Dit album is zeker een aanrader voor fans van Scandinavische melodische metal, doch zal niet ieder van deze groep hier heel gelukkig van worden.