In de wondere wereld van de eenmans black metal formaties zijn er weinig vreemder dan Furze, de naam waaronder de Noor die zich Woe J. Reaper noemt al ruim twintig jaar zijn experimentele visie op black metal op de wereld loslaat. Na jarenlang om de drie jaar een album in elkaar te hebben geknutseld werd het na ‘The Presence’ uit 2018 stil. Daar was ongetwijfeld een goede reden voor, ik ga dat verder niet uitspellen. Feit is dat het in 2024 blijkbaar tijd was voor een inhaalslag. Dit voorjaar verscheen ‘Caw Entrance’ en nu het jaar bijna ten einde is verschijnt ineens  met ‘Cosmic Stimulation of Dark Fantasies’ het negende album. ‘Cosmic Stimulation of Dark Fantasies’ is in zijn verscheidenheid bijna onmogelijk te beschrijven, laat staan in een vakje te stoppen. De muziek gaat van psychedelische ambient spacerock naar trage lo-fi black metal van de oude stempel.

Het bewegen van het ene uiterste naar het andere geldt niet alleen voor de genres, helaas gaat het ook op voor de songs zelf. Tussen de instrumentale akoestische opening en de ongelooflijk zweverige en hypnotiserende spacerock van het slotnummer ‘Marrow Creed’ ga je als luisteraar over een achtbaan van old school black metal. De eerste echte song ‘Beautiful Living on the Left Hand of Death’ is misschien wat simplistisch, de combinatie van klassieke black metal met even klassieke doom is op zijn minst verfrissend. Het hierop volgende titelnummer is, als we het vriendelijk willen zeggen, een eerbetoon aan de ‘trve’ black metal van weleer, maar dan vooral waar het gaat om de productie. Het gebrek daaraan om precies te zijn. De meeste demo’s klinken tegenwoordig beter dan wat Furze hier laat horen. De drums klinken dof, de gitaar is vrij eendimensionaal en het geheel is nogal vlak, waardoor de vrij eenvoudige muziek nogal dood slaat. En het is niet per se het gevolg van de DIY mentaliteit van Furze, op vorige albums is te horen dat het wel degelijk acceptabel kan klinken.

De matige productie speelt ‘Caw Entrance’ ook parten. ‘Caw Entrance’? Ja, het titelnummer van het vorige album komt nu pas langs. Een bijna Mr. Bungle achtige deconstructie van black metal met een mix van falsetto zang en de meer gebruikelijke shrieks en growls. ‘Waswasah’ gebruikt nagenoeg dezelfde riffs, maar Furze / Woe J. Reaper weet er met een wahwah pedaal toch een heel andere draai aan te geven. Opvallend genoeg leidt die draai andermaal meer naar de proto doom die al eerder te horen was. Wie op zoek is naar de black metal band Furze kan misschien beter ‘Caw Entrance’ (het album dus) kiezen en met een grote boog om dit nieuwe werkstuk heen lopen. Zelfs de fenomenale heavy trip die het slotnummer ‘Marrow Creed’ is kan dat niet meer goed maken.