Een kleine twee jaar na haar tweede solo-plaat ‘Tales From Six Feet Under Volume II’ is ex-Delain zangeres Charlotte Wessels weer terug aan het muzikale front met opvolger ‘The Obsession’. Deze nieuwe plaat is echter niet te vergelijken met beide “Six Feet Under” releases, want Charlotte heeft dit keer voor een totaal andere aanpak gekozen. De basis van het song materiaal wordt weliswaar nog steeds gevormd door de maandelijkse liedjes die Charlotte voor haar Patreon-volgelingen schrijft, maar dit keer is er wel behoorlijk aan de arrangementen gesleuteld door onder meer Vikram Shankar (Redemption, Silent Skies) en zijn de nummers veel consister van kwaliteit en vooral ook een stuk heavier uitgevallen. Daarnaast heeft ze dit keer om alles in te spelen gebruik gemaakt van een echte band bestaande uit haar drie ex-Delain partners Timo Somers (gitaar) Otto Schimmelpenninck van der Ooije (bas) en Marin de Boer (drums), aangevuld met toetseniste Sophia Vernikov. Daar waar haar beide eerste solo-platen nog grotendeels bestonden uit een bijeengeraapt aantal nummers zonder enige samenhang klinkt ‘The Obssesion’ veel meer als één geheel. Dat wil zeker niet zeggen dat het aan variatie ontbreekt, want Charlotte blijkt een meester te zijn in het samensmelten van verschillende muziekstijlen tot echt aansprekende nummers. Pop, gospel, rock, (progressieve) metal, het wordt door mevrouw Wessels allemaal in een muzikale blender gegooid en dat levert een erg fraai resultaat op. Juist vanwege de grote variatie in het song materiaal vergt de ‘The Obsession’ wel wat meer luisterbeurten om zijn ware schoonheid te etaleren, maar als je de tijd hier voor neemt zul je van begin tot eind geboeid luisteren naar de twaalf composities die er op het album te vinden zijn.

De plaat start uitermate sterk met het imposante drieluik ‘Chasing Sunsets’, ‘Dopamine’ (met een mooie gastbijdrage van Epica-zangeres Simone Simons) en ‘The Exorcism’, waarop Charlotte duidelijk etaleert dat ze een erg sterke en vooral creatieve zangeres is. Daarnaast is de bijdrage van haar band natuurlijk ook niet te onderschatten. De navolgende tracks ‘Soulstice’ en ‘The Crying Room’ klinken door het veelvuldig gebruik van piano-stukken wat ingetogener, maar zeker niet minder indrukwekkend. Vooral in ‘The Crying Room’ (net als in ‘Serpentine’) worden deze pianopartijen afgewisseld met heavy passages, waardoor het materiaal erg onderhoudend blijft. De vocale bijdrage van hartsvriendin Alissa White-Gluz in ‘Ode To The West Wind’ zorgt voor een mooi spanningsveld met het stemgeluid van Charlotte. Het met gospelinvloeden doorspekte ‘Praise’ is wellicht het meest verassende nummer van de gehele plaat en is zo aanstekelijk dat stilzitten geen optie is. Het gebruik van een gospelkoor zorgt er mede voor dat dit poprock-nummer tot de absolute hoogtepunten van ‘The Obsession’ gerekend kan worden. Het erg fraaie ‘All You Are’ en het ietwat futuristisch klinkende ‘Vigor And Valor’ vormen de opmaat voor de climax van de plaat, zijnde de combinatie van het instrumentale ‘Breathe’ en de prachtige nieuwe versie van het nummer ‘Soft Revolution’ dat ook op Charlotte’s eerste solo-plaat te vinden was. De gewijzigde arrangementen zorgen er echter voor dat deze versie nog veel beter tot zijn recht komt en een prachtig sluitstuk is geworden van deze erg overtuigende derde solo-plaat van Charlotte Wessels. ‘The Obsession’ is tot op heden met afstand het beste dat Charlotte gedurende haar nog korte solo-carrière heeft uitgebracht. Niets staat dus een mooie toekomst als solo-artieste in de weg of ze zou moeten besluiten om met haar kompanen een echte band te starten. Gezien de kwaliteit van ‘The Obsession’ zou ondergetekende dat in ieder geval van harte toejuichen!