Drummer Mark Zonder en multi-instrumentalist Gary Wehrkamp hebben een welhaast legendarische status in de wereld van progressieve metal. De eerste was acht albums lang de drummer bij Fates Warning, maar heeft daarnaast eerder Warlord op poten gezet en was achter de drumkit te vinden bij ontelbare bands. Gary Wehrkamp is sinds 1993 de grote man bij Shadow Gallery en zij brachten tussen 1992 en 2009 zes studioalbums uit. Samen hebben ze al meer dan 100 songs geschreven voor diverse projecten of bands. Ze toerden ook al meermaals samen.

Op een bepaald moment werden ze uitgedaagd door een label om eens anders uit de hoek te komen dan tussen het elektrische geweld. Dat hebben ze ter harte genomen, want zoals ze zelf stellen: “Dit is een album over introspectie en ontdekking.” Als tekstueel thema graaft men diep in de psyche van de mens en diens strijd om mentale problemen te boven te komen. Zelfreflectie, maar wel heel rustig. Songs als ‘Can’t Believe’ en ‘I’d Do Anything’ leunen op omfloerste zang, een soort lounge muziek die het midden houdt tussen singer-songwriters, pop en ambient en als toemaatje een zwevende gitaarsolo. Tijdens ‘If It’s Real’ en ‘The Next Big Thing’ horen we akoestische tokkelende gitaren aangezet met strijkers bij de dromerige zanglijnen. In ‘Last Place’ en ‘Goodnight’ is het klassieke piano die vooral de zang begeleidt. Enkel in ‘Two Years’ en ‘Too Late’ horen we ietwat hardere riffs en dus meer pit, maar ook daar bereikt het duo nooit het niveau dat we van hen gewend zijn. Ik hou er een beetje een gevoel aan over zoals bij de soloalbums van Tim Bowness en de zachtste muziek van Steven Wilson: mooi voor even, maar wel héél kalm.