Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Winter Eternal – Land Of Darkness
Hells Headbangers Records
Release datum: 4 juni 2021
“Op ‘Land Of Darkness’ wordt niet gekozen voor vernieuwing, maar weet men het vroegere mysticisme en knappe melodieën uit het majestueuze black metal verleden in een welluidend hedendaags jasje te gieten. En dat is een plezier om naar te luisteren.”
8.2/10
Vera Matthijssens I 7 augustus 2021

Voor ‘Land Of Darkness’ leggen we ons lot in handen van een Griek die in 2018 naar Schotland trok en van daaruit zijn tweede Winter Eternal album ‘Realms Of The Bleeding Shadows’ uitbracht. Dit soloproject wordt geleid door Stelios Makris, maar als melodieuze black metal entiteit gaat hij als Soulreaper door het leven. Hij is zowel door Zweedse black metal (Dissection, Gates Of Ishtar, Vinterland) beïnvloed, maar ook de Helleense strekking uit de jaren negentig (Rotting Christ, Varathron en Necromantia) en de Noorse voortrekkers als Ulver, Satyricon en Windir, maakten een onuitwisbare indruk op de man. Echt jaren negentig stuff dus. Met de jaren evolueerde Winter Eternal naar een eigen stijl.

Die is op dit derde album ‘Land Of Darkness’ knap uitgewerkt in negen songs. De grimmige bast van black metal zegeviert, maar wordt altijd gesublimeerd door melodieuze gitaarmelodieën die er doorheen meanderen. Zo verkrijgt Winter Eternal een stijl die ruw, maar toegankelijk is. Luister maar hoe men in opener ‘Crossing The Blackiest Skies’ meteen alle remmen losgooit, maar toch is het de op en neer gaande gitaarmelodie die je houvast biedt. De krijsende zang is voldoende gearticuleerd om meestal verstaanbaar te zijn. Bovendien kruidt onze protagonist de meeste songs met mooie tokkelende intermezzo’s en in ‘The Illusive Wings Of Death’ en ‘Lord Of False Reality’ zelfs vrij sensitieve gitaarsolo’s. De muziek is episch en emotioneel. Het was ook een goed idee om het kalmere ‘Crown Of Stars’ te voorzien van viool en cello. Enkele songs later komt gastmuzikant Matthew Dakoutros weer aan bod op cello en viool in het instrumentale ‘Shaped By Grief’ dat zoals de titel doet vermoeden erg weemoedig is. En de goden van weleer mogen natuurlijk ook niet vergeten worden. Om dat te illustreren eindigt het album met ‘Dawn Of Flames’, een cover van Gates Of Ishtar. Op ‘Land Of Darkness’ wordt niet gekozen voor vernieuwing, maar weet men het vroegere mysticisme en de knappe melodieën uit het majestueuze black metal verleden in een welluidend hedendaags jasje te gieten. En dat is een plezier om naar te luisteren.