Levy Seynaeve: “Ik heb bij veel van die black metal gasten het gedacht van ik zou nog een maandje extra aan mijn nummers gewerkt hebben en het zou veel beter geklonken hebben in plaats van die verkleedshow erbij te halen“.
Nadat de trilogie ‘De Doden Hebben Het Goed’ rond was, brengt het Belgische Wiegedood met ‘There’s Always Blood At The End Of The Road’ hun vierde album uit. Dat keurslijf van de trilogie was weg en de band heeft zich qua razernij en agressie helemaal laten gaan. Zanger/gitarist Levy legt niet alleen uit hoe alles te werk is gegaan maar heeft het ook over welke problemen de muziekindustrie ervaart tijdens de huidige coronacrisis en hoe Wiegedood zich enigszins distantieert van de overige black metalbands voor wie het theatrale uitzicht soms primeert boven de goede muziek.
Koen de Waele Ι 19 januari 2022
Hallo Levy, alles goed?
Ja hoor.
Hoe kom je op de titel ‘There’s Always Blood At The End Of The Road’ en niet ‘De Doden Hebben Het Goed deel IV’? Is dat een volledig afgesloten hoofdstuk?
Ja, dat was origineel bedoeld als een trilogie en we zijn vastberaden geweest dat zo te houden. Die platen hingen meer aan elkaar en nu zijn we muzikaal een andere richting uitgegaan. Het is iets afzonderlijks als de doden hebben het goed.
Als ik het goed begrijp, kon er op de nieuwe plaat uit een keurslijf getreden worden.
Massa’s eigenlijk. We hadden voor ons debuut een blueprint gemaakt hoe alle albums van de trilogie er zouden uitzien. Dus telkens we er een deel van maakten, was het volgens een formule dat we werkten. Er zat wel wat evolutie in de nummers en in de muziek maar nu is dat helemaal weggevallen en hadden we vrij spel. We hebben gretig gebruik gemaakt om te experimenteren en uit te zoeken hoe Wiegedood voor ons klinkt want na vijf jaar was dat wel wat veranderd. Dus hadden we open spel om te evolueren naar de Wiegedood van nu.
Je bent er nogal voor gegaan qua snelheid en agressie. Het beukt er letterlijk op in en dat start al met het eerste nummer ‘FN SCAR 16’. Een meer toepasselijke titel bij zo een aanvallend nummer bestaat eigenlijk niet. Hoe of waar verwijst het naar dat beruchte aanvalswapen?
Eigenlijk niet. De plaat is echt een samenraapsel van hersenspinsels en de titel slaat meer op het muzikale aspect van het nummer dan op de tekst. Het is dus niet echt een referentie naar de teksten.
Zoals op elk album domineren vooral de verschroeiende riffs. Jullie werken met twee gitaristen maar geen bassist. Hoe erg ben jij begaan met het ontdekken van nieuwe riffs en melodieën?
Ik ben er super mee begaan. Dat is mijn drijfveer om in een band te spelen en muziek te maken. Thuis riffkes maken en er dan mee aan de slag gaan met mijn twee beste vrienden. Dat werkt want iedereen heeft zijn eigen stijl, muzieksmaak en niches en als die samenkomen, wordt het erg interessant.
Ik ken zelfs muzikanten die vooral ideeën opdoen als ze onder de douche staan en dat daarna dan vlug opnemen.
Meest is het zo dat ik wat ideeën krijg maar nooit als ik onder de douche sta. Als ik zo een megazot idee heb moet ik dat dan uitzoeken op mijn gitaar. Ik speel thuis en zie wel wat eruit komt. Met die ideeën ga ik naar de repetitie en bouw er dan samen met Wim en Gilles een nummer uit. Vroeger tijdens het schrijven van ‘De Doden Hebben Het Goed’ waren dat meestal al ideeën die al wat verder waren uitgewerkt en toen we naar de repetitie kwamen, waren die al meer voorbereid. Er was dan niet zoveel werk meer aan en maar het was minder vrij en open. Met de nieuwe plaat zijn we aan de slag gegaan met kleinere ideeën en soms maar één riff, zoals in het openingsnummer ‘FN SCAR 16’. Dat bestaat uit één riff en van die ene basisriff werd een groter geheel gemaakt. Dat is heel tof gegaan en zo gaan we in de toekomst zeker verder werken.
Waar haalden jullie deze keer de voornaamste inspiratie? Soms moet ik zelf denken aan een soort protestnummers zoals bijvoorbeeld met ‘Noblesse Oblige Richesse Oblige’ dat wat verwijst naar de middeleeuwse verplichtingen van de adel en zoals die nu voor de rijke generatie kunnen zijn. Dan denk ik ook wat aan de protesten tegen kapitalisme enzo.
Ik ben zeker geen fan van kapitalisme maar we zijn geen politieke band. Als er al eens iets politiek getint in kruipt, is dat eerder een observatie. Je gaat ons geen bepaalde uitspraken horen doen. Soms is er wel eens een knipoogje naar maar meer is er op dat vlak nooit aan de hand.
Op ‘Now Will Always Be’ en ‘Carousel’ staat die keelzang die we op ‘Prowl’ ook al eens gehoord hebben. Dat geeft zo een lekker sacraal effect aan die nummers. Hoe ben je daar destijds opgekomen want boventoonzang vraagt veel oefening, stembeheersing en concentratie.
Awel, ik heb dat eigenlijk altijd al gekunnen en drummer Wim kan dat ook. Ik heb altijd al veel dingen kunnen doen met mijn stem. Ik had wel nooit gedacht dat we dat ooit konden gebruiken. Wim en Gilles hebben me wat gepusht. Op onze tweede plaat heb ik dat ook al eens gedaan maar dat werd uiteindelijk volledig weg gemixt. Het is pas nu dat ik er me comfortabel bij voel en dat het deel uitmaakt van de zangstijl van de band. Zeg maar dat we onze toolbox een beetje uitgebreid hebben.
Hoe werd de volgorde van de nummers bepaald?
Gewoon wat voor ons het volste verhaal zou zijn. Zeg maar het meest toepassende hoe wij de nummers na elkaar horen. Het is niet echt een specifieke verhaallijn die doorloopt.
Was daar discussie over? Adele heeft trouwens aan Spotify gevraagd om de shuffle-knop bij haar album weg te halen omdat de volgorde van de nummers te belangrijk zijn. Gaat dat voor Wiegedood ook op?
Ik zou zeker niet zover gaan om de shuffle-knop weg te laten. Maar moest mij iemand vragen of hij het album op shuffle zou moeten zetten, zou ik antwoorden van neen. De plaat vloeit het best in elkaar als je de volgorde aanhoudt die wij eraan gegeven hebben. Het staat natuurlijk vrij voor iedereen en als jij het op een andere manier beleeft mag je ernaar luisteren hoe je wil.
Wat was de invloed/inbreng van kunstenares Berlinde De Bruyckere aan de clip ‘Nuages’. Ze staat er in het dankwoord vermeld.
De locatie waar we het nummer in gefilmd hebben, was in een van haar ateliers. Het was de vriendin van Gilles die het artwork voorzien heeft voor deze plaat. Een groot kunstwerk met ons logo in synthetische stof van ongeveer zes meter groot. Die vriendin kende Berlinde en zo zijn we op die locatie terechtgekomen.
Wat is de achtergrond van het nummer? Nuages betekent wolken in het Frans. De video en de tekst vermelden dan the man with the crippled hand maar het verband ontgaat me een beetje.
‘Nuages’ is eigenlijk is een eerbetoon aan de jazz gitarist Django Reinhardt. Dat is zowat een niche in jazz waar ik me de laatste twee jaren heel erg in interesseer. Django had zijn hand verbrand en had nog twee vingers, noem het maar een klein klauwtje. Hij heeft dan opnieuw gitaar moeten leren spelen en is met een geheel eigen stijl naar buiten gekomen. Vandaar de crippled hand. Heel het nummer is eigenlijk een eerbetoon aan Django Reinhardt.
Hoe bewaak jij je grenzen als je steeds inspiratie haalt uit de dood en andere meer lugubere onderwerpen? Hoe voorkom je dat je dan zelf niet afglijdt naar nihilisme en depressie?
Ik denk dat ik er vroeger vatbaarder voor was dan nu. De vorige platen deelden meer in hetzelfde en ik heb die gemaakt in periodes dat ik me niet zo goed voelde. Uiteraard weerspiegelde zich dat in de teksten. Nu sta ik sterker in mijn schoenen en voel me beter. Ik gebruik andere beeldspraken in mijn teksten en sta nu eerder recht in plaats van te blijven liggen. Dat is erg cool als je live speelt. Het zijn mantra’s die je elke avond moet herhalen en je moet er wel je verstand wat bij houden.
Mag er al eens lachen worden op repetitie?
We repeteren niet in een of andere oude kerk tijdens het lezen van de bijbel hoor. We hebben met ons drieën een heel sterke band samen.
Bij de vorige platen haalden jullie het idee voor de albumcover telkens bij de woonplaatsen van de drie bandleden waar in het hout jullie logo werd opgebouwd. Nu zien we enkel het logo, wat op zich al heel sterk is.
We wouden sowieso ons logo in de hoes verwerken maar niet zoals ons stokkenlogo in een landschap. Zo stapten we wat af van die typische sferische black metal. Daar gaat het eerder naar epische landschappen en de natuur. Dus lieten we ons logo maken in synthetische stof en dat was ongeveer zes meter groot. Op de cd zal het niet zo opvallen maar eens de plaat er zelf zal zijn, zullen de details beter zichtbaar worden. Het logo ligt op een bed van steenkool dat we gaan halen zijn bij mijn grootouders die de laatste drie jaar overleden zijn. Toen we hun woning leeghaalden, was dat zo een superoud huis waar ze nog met steenkool stookten. We hebben die steenkool dan meegenomen om in het coverwerk te verwerken. Als het op vinyl geperst zal zijn, gaat het logo veel duidelijker overkomen.
Wiegedood heeft sinds zijn ontstaan in 2014 een enorme cultstatus en trouwe fanbasis bereikt. Jullie blijven black metal spelen. Is er nog veel groeimarge?
Ik denk dat er zeker nog veel groeimarge is. Met de nieuwe plaat gaan we nieuwe wateren betreden. We zullen altijd een agressieve band blijven en ik zie het niet direct te gebeuren dat we gaan verkalmen. Het is iets gegroeid van sferische black metal naar agressievere black metal en die trend gaat verdergezet worden. We gaan niet ineens een doom metal band worden. Het gaat altijd vanuit black metal vertrekken en dat is het moment waar wij in geïnteresseerd zijn.
Het nieuwe album deed me wat denken aan het werk van Marduk. Iets dat als een dzoef in je gezicht terecht komt.
Marduk vind ik supergoed. Het is no-nonssens en het laat niet teveel ademruimte over.
Hoe zit het met al je andere projecten zoals Oatbreaker, Living Gate en Hessian?
Voor Living Gate was het jammer dat de EP uitkwam tien dagen voor de lockdown. De tour en eerste shows vielen zo in het water. Bassist Aaron van Yob is een Amerikaan en het was heel moeilijk om nog samen te komen. We zijn nog wel wreed gemotiveerd om zodra we de kans krijgen er nog iets mee te doen en de kans grijpen om de nummers die zijn verschenen live te spelen. Maar het is afwachten hoe het verder gaat met covid.
Hessian ligt al een tijdje achter ons en is eigenlijk gedaan. Om het jaar praten we daar wel eens over en iedereen ziet het wel zitten om nog eens iets te doen maar het gebeurt niet. Ik weet dus niet wat het zal worden. Juist voor onze laatste show samen, werd nog een EP opgenomen maar die is nooit verschenen. Misschien dat we er ooit wel eens iets mee gaan doen maar het is een beetje uitkijken waar elk zijn prioriteiten liggen.
Het valt op dat er toch altijd een gemeenschappelijke deler van de line up is. Zo zitten jij, drummer Wim en Lennert Bossu in Living Gate en die laatste zit dan nog eens in Amenra en Oathbreaker.
Ik denk dat we samen wreed sterk zijn. Er zijn veel goede drummers maar ik ben het gewoon om met Wim samen te werken. Als er dan een riff op je afkomst, weet elkeen wat te doen en moet je er niet meer over praten. Wat een ander doet is perfect ingespeeld op de rest. Je heb een goede verstandhouding met iedereen en het is een pak productiever dan met muziek te brainstormen. Als er iemand met een idee afkomt, gaat de bal direct aan het rollen. Ik ben een gewoontemens en zie het niet echt zitten om terug vanaf nul een verstandhouding op te bouwen met andere muzikanten.
Van 2012 tot 2020 speelde je trouwens bas in Amenra. Zorgde de drukke agenda voor Amenra dat er vier jaar verspreken is tussen dit album en ‘De Doden Hebben Het Goed III’?
Dat is wel zot dat er zoveel tijd tussen zat. Maar ik heb enorm veel met Wiegedood gespeeld en we zijn veel de baan opgeweest. Ik heb drie jaar lang een heel drukke agenda gehad van soms wel driehonderd shows per jaar. Dan heb je niet veel tijd meer om terug muziek te maken. Dan kwam corona er ineens tussen. De nieuwe plaat is inmiddels al anderhalf jaar geleden opgenomen maar de release werd telkens uitgesteld omdat het er niet uitzag dat we op tour konden vertrekken en voor ons is dat de pointe om een album te maken. Zolang dat niet kon, zijn we de releasedatum blijven verschuiven. Een jaar na de opnames hebben we dan toch besloten om het album uit te brengen. Wel stom want onze tour die voor januari 2022 gepland stond, gaat alweer in het gedrang komen.
Op zaterdag 20 november speelden jullie een laatste show in het Casino in Sint-Niklaas. En nu is het alweer onmogelijk voor weken om dergelijke shows te spelen wegens strengere maatregelen. Hoe erg hakt dat erin voor een band als Wiegedood?
Dat is catastrofaal gezien we al twee jaar zonder inkomen zitten en nu zien we onze enige hoop op een inkomen terug in het gedrang komen. Er stond in januari een show in de AB te Brussel gepland en ik hoop dat die nog kan doorgaan. Desnoods voor een zittend publiek. We gaan meenemen wat we kunnen. Maar een tour in januari en februari is nogal onzeker. We reizen door Duitsland, Denemarken, Zwitserland, Oostenrijk en Frankrijk en alles moet in orde zijn zodat die tour zou kunnen doorgaan. Het Amerikaanse Portrayal of Guilt doet het voorprogramma en gaan die het risico nemen om naar hier af te reizen? Het is de onzekerheid die op ons systeem begint te werken. Het is ook niet enkel in onze sector. Het is zot dat ik de eerste keer in mijn leven zo een gezamenlijk trauma over de hele wereld meemaak. Het zijn rare tijden.
In tegenstelling tot heel wat black metal bands spelen jullie puur voor de muziek en onthouden zich van omgekeerde kruisen, bloed, wierook op het podium en noem maar op. Zo zag ik jullie spelen in 6/10/2017 in Brugge als voorprogramma van Belphegor. Een dag en nacht verschil van podium opbouw. Kijken die traditionele black metalbands soms wat raar op van jullie normale verschijning?
Goh, ik weet het niet echt. Waarschijnlijk wel maar we zitten er niet met in of we passen in dat black metal wereldje of niet. Integendeel, ik zie het zotte van de black metal theatervoorstellingen niet in. Ik vind het gewoon al zot dat je goesting hebt om er al dat werk in te steken. Het blijft randanimatie voor je muziek. Ik heb bij veel van die gasten het gedacht van ik zou nog een maandje extra aan mijn nummers gewerkt hebben en het zou veel beter geklonken hebben in plaats van die verkleedshow erbij te halen. Maar elk doet zijn eigen ding en het is niet hoe wij in elkaar zitten. Het zou super geforceerd overkomen moesten wij een garderobe of corpse paint maken. Het is elk zijn ding maar niet het onze.
Sinds de jaren tachtig domineerde Nederland de extreme metalscene met bands als Asphyx, Dead Head, Pestilence, Gorefest, Thanatos, God Dethroned en noem maar op. België hinkte serieus achter. Nu heeft België zijn eigen scene met heel wat bands die in de Church Of Ra zitten. Hoe is dat allemaal wat ontstaan? Uiteindelijk zijn we buren en spreken dezelfde taal.
Ik weet het niet. Is er niet zo een scene in Nederland? Er zijn ook wel wat kleine black metal bands die hun best doen maar ik weet niet hoe het komt dat het aan onze kant zo wreed is. Het is misschien een kwestie dat bands zoals Amenra en Wiegedood zo hard werkende bands zijn die heel veel toeren en heel wat tijd en werk steken in hun muziek. Het is misschien zo dat die werkethiek een grote meerwaarde is en dat onze grote sterkte is. Het zijn werkmensen hier in Vlaanderen. Die hardwerkende West-Vlaamse boerkes (lacht).
Wat je wel niet veel meer ziet zijn nieuwe en piepjonge black metalbands in België. Is er al wat opvolging voorzien?
Ik weet het niet. Opvolging niet echt maar ik ben er ook niet met bezig. Ik ben niet iemand die iedere band checkt. Ik luister hoe langer hoe meer naar dezelfde dingen die ik supergoed vind. Soms ontbreekt het me om nieuwe dingen te beluisteren en ben ik niet echt op de hoogte.
Opvallend is dat jullie drummer in de biografie zijn naam heeft veranderd van Wim Coppers naar Wim Sreccop. Zit daar iets speciaal achter?
Dat is een foutje. Soms wordt hij zo vernoemd en ik weet niet hoe dat komt en het er maar blijft insluipen. Meer zit daar niet achter.
Alvast bedankt voor je tijd. Ik hoop dat ik het wat boeiend kunnen houden heb. Hopelijk tot binnenkort ergens. Als je nog een persoonlijke noot heb voor onze lezers, ga je gang.
Het was zeker boeiend en ik hoop dat ik zo wat zinnige dingen heb kunnen zeggen. Een persoonlijke noot heb ik niet direct te zeggen. Ik ben daar niet zo goed in en ga dat maar overslaan.
