Wayfarer uit Denver, Colorado heeft ons bijzonder verrast. Dit is een band met een sterke eigen visie. Black metal verfraaien met Americana (zo noemen ze de western vibe die heerst door veel slide gitaar) en een duistere aura alom. Ze zijn al bezig sinds 2011 en ‘American Gothic’ is hun vijfde album, het derde voor Profound Lore Records in de VS en het eerste dat opgepikt werd door Century Media voor een Europese release. Daar zijn we hen dankbaar voor!

Het is best wel verfrissend (en soms ook even verwarrend) om te luisteren naar de enigmatische mix van geluiden die we eerder toedichten aan cowboys en de eindeloze ‘railways’ en extremere metal. Daar waar de blues ontstond, blijkt er nu ook een hele nieuwe generatie jonkies door begeesterd te worden. Je waant je in een cocon waar 16 Horsepower samenspeelt met Dimmu Borgir om maar een wilde gok te maken. Dit is de nieuwe ‘American Gothic’ wordt er gemeld in de teksten, wij houden het hierbij op goede, inventieve muziek.

De vierkoppige band met Shane McCarthy op zang en gitaar weet er een mix van te maken die in eerste instantie verwarrend kan werken. In openingstrack ‘The Thousand Tombs Of Western Promise’ belanden we in een saloon met akoestische gitaren en geroezemoes. Het trage ritme gaat echter plots over in black/Viking allures. De tempowisselingen en zang (clean en ruwer) zijn een stoffige brij van weids entertainment. De richting die Wayfarer uitwil zal echter duidelijker en duidelijker worden en kent al een aangenaam luistermoment tijdens ‘The Cattle Thief’ waarin de cleane zang meer ruimte krijgt tegenover de ruwheid. Deze weemoedige zang klinkt bezwerend, terwijl de roestige slide gitaren altijd heersen. Deze band heeft een speciale gitaarsound! Ook houdt men het tempo bewust laag, om dan weer van jetje te geven met enige blastbeats. Maar niet hectisch, de globale indruk blijft relax alsof je op een trein doorheen de prairie zit met paarden die je verwelkomen aan elke stop. Deze westernsfeer wordt aangezet met Hammond orgel van Chris McNaughton in ‘To Enter My House Justified’ en het kalmste nummer van de plaat met veel cleane zang ‘A High Plains Eulogy’. De band heeft oog voor atmosferische fragmenten, één daarvan is het interludium ‘1934’ dat de weg baant voor twee langere tracks die beiden de sterke punten van de band nog meer op een voetlicht plaatsen. We willen hier nog even ‘Black Plumes Over God’s Country’ aanhalen dat een meerwaarde krijgt door een vocale zangbijdrage van countryster George Cessna en besluiten dat dit een fantastisch album is dat zeker niet ongemerkt voorbij mag gaan. Een verfrissende aanpak in metal kan soms deugd doen en dit album zet Wayfarer op de map van beloftevolle bands met een originele benadering! De cowboy folk is namelijk erg goed geïntegreerd in de ruwere aanpak.