Met de EP ‘Pain Will Define Their Death’ bracht het Amerikaanse Vitriol in 2017 via Everlasting Spew Records een eerste krachtige boodschap over aan ons, death metal fans. Blijkbaar is men kort daarna overgestapt naar het major label Century Media Records en dat is een mooi opstapje voor de band, maar het blijft altijd afwachten hoe zich dat vertaalt naar toekomstige releases. Met het album ‘To Bathe From The Throat Of Cowardice’ is er nu dus zo’n toekomstige release en die wilde ik dan ook zeker beluisteren.

Op het eerste gehoor heeft Vitriol weinig toegevingen gedaan. Vanaf opener ‘The Parting Of A Neck’, een nummer dat bijna een jaar geleden reeds als digitale single werd uitgebracht, gaat de gas erop. Geen zachte aanloop richting massahysterie, neen, massahysterie vanaf de eerste noot. Brutaal en met hoge intensiteit wordt de loodzware death metal tegen onze hersenpan geramd. Alles moet blijkbaar kapot! Veel harmonie moet je niet verwachten in dit technische gepuzzel, maar let op: dit is niet je standaard brutal death of technical death. Ok, het is hondsbrutaal en verdomd technisch, maar de dissonantie, de gitaarsolo’s, de intelligente composities en de gevarieerde vocalen tillen dit album naar een hoger niveau dan wat op veel vergelijkbare albums te horen is. De duellerende vocalen van Rasmussen vs Roethlisberger moeten niet veel onderdoen voor de tandem Gallagher/Beasley van Dying Fetus. Vitriol klinkt op ‘To Bathe From The Throat Of Cowardice’ ook niet zoals primitieve grafbands als streekgenoten Ascended Dead, Torture Rack of Ossuarium en heeft niet dat zwartgeblakerd randje van die andere streekgenoten Dagger Lust of Tchornobog, maar zet op z’n eigen manier de term ‘moderne death metal’ in een nieuw daglicht. Technisch gezien zijn dit allen topmuzikanten, zoveel is duidelijk. Zowel zanger/gitarist Kyle Rasmussen en zanger/bassist Adam Roethlisberger zijn virtuozen en wat dan gezegd van de vellenkletser Scott Walker? Als er al iemand de bijnaam ‘The Machine’ verdient, is hij het wel. Enige minpunt vind ik de artificieel klinkende basdrums, maar dat is een beetje eigen aan de stijl en er valt gerust mee te leven.

Naas Alcameth van Nightbringer, Akhlys en wat nog allemaal, doet een vocale gastbijdrage op ‘Crowned in Retaliation’ en de legendarische Joe Petagno deed het artwork. De iconische hoezen van Motörhead, alsook albumcovers van Avulsed, Bal-Sagoth, Angelcorpse, Sodom, Nominon en Vader zijn het werk van deze Italiaanse artiest. Na even uit te rusten na deze overdonderende herrie, kan ik met zekerheid zeggen dat Vitriol inderdaad geen enkele toegeving heeft gedaan. Niet de lichtst verteerbare plaat, maar een topper in z’n genre!