Tegenwoordig is het mode om songstructuren alle kanten op te laten gaan en alle conventies aan de muzikale laars te lappen. Alom verwarring bij de luisteraar, want is een song al klaar? Zitten we al in het volgende nummer? Waar is mijn refrein? Daarom is het goed dat er af en toe ook nog bands zijn als Venereal Baptism die gewoon duidelijk zijn over de richting en uitvoering van hun songs en ideeën. Lekker rechtlijnig binnen vier minuten een helder verhaal, zowel muzikaal als tekstueel.

Over de teksten op het nieuwe ‘Repugnant Coronation Of The Beast’ zal ik direct duidelijk zijn: die worden in Urk en Staphorst niet gepruimd. Venereal Baptism speelt namelijk black metal geschoeid op een leest van old school death metal. Furieuze songs, soms snel, soms iets minder snel, maar altijd met een enorme ‘drive’, een bijna ziedende woede die doorklinkt in tekst en muziek. Religie staat er niet goed op bij deze jongens en titels als ‘Pestiferous Pious Deflorations’ en ‘Unfuckable Pacifist Gutterslut’ laten wat dat betreft weinig ruimte voor discussie en ieder voor zich moet haar maar een mening over vormen. Muzikaal is het echter grandioos, op een hele vette en brute manier. Een geweldige strot van zanger Fermentor, vet strak drumwerk, veel riffs en gierende gitaarsolo’s. Dat is summier even de benadering van de band op dit album, vertaald in tien heerlijke death metal songs met een vleugje black metal, wat vooral hoorbaar is in de gitaarriffs.

Als de muziek van tegenwoordig je dus iets te flauw, stuurloos en vrijblijvend vind klinken, laat je dan meevoeren door Venereal Baptism op hun kruistocht tegen heilige huisjes. Eindpunt van de reis is wel hun thuisbasis, de hel. Maar als je op zoek bent naar een beetje avontuur, waarom niet?