Valcata is een van de weinige opera metal bands op de wereld en misschien wel de enige uit Amerika. Maar écht uit Amerika komt de band nou ook weer niet, het is meer dat componist en bandleider Oha Cade in New York woont, want verder is alles helemaal online geregeld. Vier zangers en vier zangeressen van over de hele wereld werden gevonden om verschillende karakters te spelen in deze metal opera. De bekendste namen die meedoen zijn Zuberoa Aznárez (Diabulus In Musica), Angel Wolf-Black (Vivaldi Metal Project), en Mary Zimmer (ex-Luna Mortis). Het debuutalbum ‘Valcata’ zag in oktober het daglicht en viel zodoende bij mij op de deurmat voor een recensie.

De muziek die de band maakt kan omschreven worden als bombastische power metal met een progressief sausje. De muziek wordt vooral gekenmerkt door vette gitaar riffs, opzwepende drums, en natuurlijk de acht(!) vocalisten. Toch ben ik enthousiaster over de instrumentatie dan over de zang. Lang niet alle zangers en zangeressen vind ik even goed, soms vind ik enkel de stem niet zo goed bij de muziek passen en soms vind ik de vocalist gewoon niet zo goed zingen. Zo vind ik bijvoorbeeld de hoge sopraan zang van (vermoedelijk) Angel Wolf-Black niet zo mooi, dit vond ik ook bij Vivaldi Metal Project, waar zij ook aan mee doet, niet zo mooi. Het is echter is het lastig te horen welke stemmen nou bij welke vocalisten horen, dus laat ik het verder bij de opmerking houden dat ik ongeveer de helft van de vocalisten acceptabel tot goed vind klinken. Misschien dat een deel er ook aan ligt dat de zanglijnen van die muzikanten in ongeveer hetzelfde frequentiegebied zit, waardoor er weinig diversiteit in zit. Het voordeel van zoveel vocalisten is dat je juist verschillende harmonieën en toonhoogtes kan opzoeken, maar dat is helaas niet genoeg aan de orde. Instrumentaal staat het wél als een huis, alles is hartstikke strak ingespeeld en de mix en master van Ilias Gogakis is ook helemaal prima. Het enige puntje van kritiek wat ik verder heb zit meer in de hoek van de composities, daar zit echt nog wel wat verbetering in. Voornamelijk vind ik nu dat er niet altijd een logische lijn in de composities zit en dat de ene na de andere gitaar riff elkaar opvolgt, zonder duidelijke richting. Dat zou je kunnen uitleggen als ‘ja, maar dat is prog’, als dat zo is dan mag het van mij een stuk minder progressief zijn.

De vaak matige zang en de toch niet zo indrukwekkende liedjes zorgen ervoor dat ik niet enthousiast kan zijn over het debuutalbum van Valcata. Hoewel er zeker goede ideeën op de plaat te vinden zijn vind ik het als geheel niet beter of slechter dan bijvoorbeeld Vivaldi Metal Project. Als je dit nu een super coole band vind dan is dit album misschien wel iets voor jou. Persoonlijk ben ik geen fan van Vivaldi Metal Project, hoewel ik het ook weer niet écht slecht vindt. Met iets beter gepolijste liedjes en een betere variatie aan vocalisten dan kan het misschien nog wel eens wat worden, maar deze plaat gaat in ieder geval diep mijn archief in en komt daar niet meer uit.