Ufomammut, het Italiaanse trio gespecialiseerd in abstracte dronemetal met seismografische impact, bestaat dit jaar twintig jaar. Een mijlpaal die de band viert met de uitgave van een speciale boxset genaamd ‘XX’ met daarin negen albums voorzien van speciale, exclusief voor deze verzameling gemaakte nieuwe covers. Negen albums? Maar Ufomammut heeft toch in die twintig jaar slechts acht albums gemaakt, dus hoezo negen? Dat klopt, ‘XX’ bevat alle albums van ‘Godlike Snake’ uit 2000 tot ‘8’ uit 2017 en heeft als extraatje een speciaal voor deze box opgenomen minialbum waarop radicaal andere versies van zes songs uit het oeuvre van Ufomammut zijn te horen.

Opgenomen tijdens het eerste deel van de ‘XX’ jubileumtoer begin dit jaar – een toer die langs een aantal Duitse en Nederlandse concertzalen voerde en eindigde in Zwitserland – laat dit minialbum een verrassende kant van Ufomammut horen. Waar de band normaliter grossiert in gedowntunede riffs van tsunami-achtige heftigheid was er nu een (semi-)akoestische versie van de band te horen. Slechts gewapend met een akoestische gitaar (weliswaar laag gestemd en toch versterkt), drums en Moog presenteerden Poia, Urlo en Vita een verrassend subtiele set binnen de reguliere set. Het was slechts een korte excursie in het monolythische universum van Ufomammut waar normaliter de decibellen per kruiwagen worden aangevoerd en waarin subtiliteit een onbekend begrip is, maar toch; deze 21 minuten waren uitermate verfrissend, al was het maar omdat ze aantonen dat deze band na twintig jaar lang zich te hebben gespecialiseerd in psychedelische sludge en drone metal in staat is om nieuwe wegen te bewandelen.

De akoestische sessie is dus opgenomen tijdens de recente voorjaarstoer, maar daar is weinig – zeg maar gewoon niets – van te merken. Alle vormen van publieksparticipatie in de vorm van geroezemoes en gejuich zijn weg gefilterd. Desalniettemin geloof ik direct dat de songs live zijn opgenomen. Ik had het geluk er eind maart in Drachten bij te zijn en in mijn herinnering klonk de show precies zoals nu op plaat is vastgelegd. Daarmee is niet gezegd dat de ‘XX’ mini in Drachten is opgenomen, zelfs na enig aandringen mijnerzijds blijft de band hierover uitermate vaag. Het zou een compilatie kunnen zijn van de beste versies van de songs zoals die tijdens de acht shows zijn vastgelegd. Het zou niet voor de eerste keer zijn dat een live album op die manier tot stand komt. Uiteindelijk maakt het niet echt veel uit – het enige minpunt van dit nieuwe album is dat het – in tegenstelling tot een aantal reguliere Ufomammut albums – veel te kort is. Deze Ufomammut 2.0 smaakt naar meer.

Het is alleen te hopen dat deze mini ook als afzonderlijk hoofdstuk in de Ufomammut discografie beschikbaar komt en niet slechts als onderdeel van de XX Box. De echte fans hebben waarschijnlijk alle albums die in deze boxset zitten al lang al. Dus jongens, we wachten op het losse negende album. Laat maar komen!